اندیشکده گروه بحران: «اجلاس ناتو اتحاد را می‌ستاید، اما کاهش نیروهای آمریکا در اروپا ناگفته باقی مانده است» | ۲۲ تیر ۱۴۰۴

⏳ مدت زمان مطالعه: ۲ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: گروه بحران/مارتا موچنیک | 📅 تاریخ: July 2025 / تیر ۱۴۰۴ ⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست. با پایان یافتن اجلاس ناتو، به نظر میرسد که متحدان به طور کلی به خواستههای خود دست یافتهاند. اروپاییها تأیید مجدد ماده ۵ ناتو از سوی ایالات متحده را به دست آوردند که متحدان را به دفاع از هر عضوی که تحت حمله مسلحانه قرار گیرد متعهد میکند، به علاوه لحنی کافی در مورد اوکراین تا آن را در کانون توجه نگه دارند. در مقابل، پرزیدنت ترامپ نیز اروپاییها را به تعهدی چشمگیر برای افزایش هزینههای دفاعی به ۵ درصد تولید ناخالص داخلی تا سال ۲۰۳۵ (۳.۵ درصد برای دفاع و ۱.۵ درصد برای زیرساختهای مرتبط) واداشت. اروپا همچنین با وعده به دوش کشیدن بار بیشتری از مسئولیت دفاعی، رضایت ایالات متحده را جلب کرد و ترامپ با اعلام یک پیروزی از اجلاس خارج شد؛ پیروزیای که میتواند آن را در داخل و خارج از کشور به فروش برساند. اما فارغ از نمایشهای اجلاس، بسیاری از مسائل همچنان نامشخص باقی مانده است. برای مثال، اختلافات فاحشی در نحوه پذیرش مسئولیتها توسط متحدان اروپایی وجود دارد. لهستان در حال حاضر به مرز ۵ درصد نزدیک میشود و کشورهای حوزه بالتیک نیز فاصله چندانی ندارند. اما در غرب و جنوب، تهدیدها کمتر فوری به نظر میرسند و این موضوع کاملاً مشهود است. پرتغال، اسپانیا، ایتالیا، لوکزامبورگ و بلژیک، با وجود حمایت کلامی از اوکراین، هنوز به آستانه ۲ درصد نرسیدهاند و برای رسیدن به آن در کوتاهمدت در تلاش هستند. اسپانیا پیش از اجلاس به دنبال معافیت از این تعهد جدید بود. در نهایت، متحدان توافق کردند که قوانین یکسانی باید برای همه اعمال شود، اما تردیدها در مورد اینکه برخی دولتها این وعدهها را چقدر جدی خواهند گرفت، همچنان باقی است. دلایل کافی وجود دارد که انتظار داشته باشیم برخی از آنها به جای پرداختن به شکافهای موجود در قابلیتهای نظامی خود، به حسابداری خلاقانه – برای مثال، محاسبه حقوق بازنشستگی نظامیان – متوسل شوند. متقاعد کردن جوامع اروپایی مبنی بر اینکه هزینههای نظامی بیشتر یک سرمایهگذاری ارزشمند است، چالشهای بلندمدتی را به همراه دارد. با افزایش بودجههای دفاعی، نظارت عمومی نیز افزایش خواهد یافت – به ویژه اگر این هزینهها به قیمت کاهش خدمات بهداشتی، آموزشی یا رفاه اجتماعی تمام شود. حفظ هزینههای دفاعی در طول زمان نیازمند استدلالی قانعکننده است که تهدیدهای پیش روی قاره را نشان دهد و برای مالیاتدهندگان اروپایی قابلفهم باشد. هر کشور احتمالاً رویکرد خاص خود را برای انجام این کار در پیش خواهد گرفت. شاید گویاترین بخش این اجلاس در مسائل ناگفته آن نهفته بود. در حالی که مارک روته، دبیرکل ناتو، تمام تلاش خود را برای خوشحال نگه داشتن ترامپ به کار گرفت، پرسش بزرگتر در مورد اینکه اروپاییها چگونه میتوانند بدون ایالات متحده اقدامات بیشتری انجام دهند، حلنشده باقی ماند. با وجود تعهد ایالات متحده به دفاع جمعی، این کشور ممکن است پس از تکمیل بازنگری در وضعیت نیروهای خود، کاهش عمده نیروهایش در اروپا را اعلام کند. اعضای ائتلاف همچنان باید اکنون از اوکراین حمایت کرده و برای دفاع از خود در آینده آماده شوند – آن هم با شریکی در واشنگتن که کمتر درگیر و کمتر قابل اعتماد است. بخشی از این تفکر در حال شکلگیری است. کشورهای عضو اتحادیه اروپا در حال برنامهریزی برای افزایش هزینههای دفاعی و تقویت پایگاه صنعتی دفاعی اروپا هستند، از جمله از طریق طرح آمادگی ۲۰۳۰ اتحادیه اروپا. اما حرکت از وعدههای بلندپروازانه به تفکر جدی در مورد تهدیدهای واقعی، منابع موجود و شکافهای حیاتی در قابلیتها هنوز در انتظار است. پاورقیها: ⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاههای نویسنده و منبع اصلی را منعکس میکند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاههای مطرحشده نیست. ✅ سورس ما: Crisis Group 💡 درباره منبع: گروه بینالمللی بحران (Crisis Group) یک سازمان غیردولتی و فراملیتی است که در سال ۱۹۹۵ تأسیس شد. این سازمان به تحلیل و گزارش در مورد درگیریهای مرگبار در سراسر جهان میپردازد و به دولتها، سازمانهای بینالمللی و دیگر بازیگران سیاسی راهحلهای سیاسی برای پیشگیری، مدیریت و حل این درگیریها ارائه میدهد. ✏️ درباره نویسنده: مارتا موچنیک (Marta Mucznik) تحلیلگر ارشد در زمینه حمایت و تحقیقات اتحادیه اروپا در گروه بحران است. او بر سیاست خارجی اتحادیه اروپا، به ویژه در مورد درگیریها، امنیت و مسائل ژئوپلیتیکی تمرکز دارد. "