آسیا تایمز: “سوریه بخش‌هایی از بندر مدیترانه‌ای لاذقیه را به ایران اجاره می‌دهد” | ۱۶ فروردین ۱۳۹۸

اجاره لاذقیه تنها به حضور انحصاری روسیه در منطقه ساحلی پایان نخواهد داد، بلکه ممکن است نیروها و وسایل نظامی روسیه را نیز به خطر بیندازد.

حمیمیم بین ژانویه و اکتبر ۲۰۱۸ تحت حملات متعدد پهپادی قرار گرفت و حضور ایرانی‌ها در نزدیکی آن خطر عملیات‌های مشابه را در منطقه افزایش می‌دهد، چه از سوی اسرائیل، ایالات متحده، یا دیگر بازیگران میدان نبرد سوریه که به دنبال تسویه حساب‌های قدیمی با ایرانیان هستند.

حضور دائمی ایران در لاذقیه می‌تواند محدودیت‌ها و احتمالا مانع‌تراشی برای نظارت و جمع‌آوری اطلاعات روسیه ایجاد کند، فناوری رادیویی-الکترونیکی آن‌ها را مختل کند، و دفاع هوایی روسیه، هواپیماها، و جان پرسنل نظامی را به خطر بیندازد.

این حرکت سوری در پاسخ به درخواست رسمی ایران است که در فوریه به دمشق ارائه شد. در حالی که ایرانیان متوجه شدند که نمی‌توانند حضور نظامی دائمی مانند روس‌ها برقرار کنند یا به طور غیرقانونی زمین‌ها را مانند ترک‌ها تصاحب کنند، آن‌ها به دنبال نفوذ اقتصادی بلندمدت در سوریه برای حفظ جای پای خود در بخش مهمی از منطقه بودند.

ایران از سال ۲۰۱۱ به سوری‌ها خط اعتباری به مبلغ ۶.۶ میلیارد دلار داد و در سال ۲۰۱۷ نیز یک میلیارد دلار دیگر اضافه کرد. با این حال، طی سه ماه گذشته، روابط بین دو کشور حتی گرم‌تر شده است، به‌ویژه پس از آن که رئیس‌جمهور بشار اسد در فوریه به تهران سفر کرد و با رئیس‌جمهور حسن روحانی و رهبر معظم علی خامنه‌ای دیدار کرد.

دو دولت توافق کردند که یک اتاق بازرگانی مشترک، یک بانک مشترک و یک نیروگاه در لاذقیه تأسیس کنند. توسعه‌دهندگان ایرانی همچنین حق ساخت یک مجتمع مسکونی ۲۰۰,۰۰۰ واحدی در نزدیکی پایتخت سوریه را به دست آوردند.

ایران همچنین قول داده است که بحران سوخت سوریه را با ارسال محموله‌های آتی سوخت گرمایشی، سوخت پخت‌وپز، و بنزین به بخش اجاره‌ای لاذقیه حل کند، زمانی که از پاییز آینده به طور کامل عملیاتی شود.

دسترسی به مدیترانه برای تهران که تحت تحریم‌های فلج‌کننده آمریکا قرار دارد، یک تغییر بزرگ محسوب می‌شود. “امروزه همه به دنبال یک جاده ابریشم هستند، و بنادر مکان خوبی برای شروع هستند”، گفت جاشوا لندیس، استاد دانشگاه اوکلاهما به آسیا تایمز.

لندیس افزود: «ایران رویای ساختن یک اقتصاد منطقه‌ای قوی بر پایه تجارت، بزرگراه‌ها و خطوط لوله که از ایران به مدیترانه عبور می‌کنند، دارد. کمک به توسعه بنادر سوریه تنها یکی از عناصر این چشم‌انداز بزرگ‌تر از رفاه و منافع مشترک است. مهم‌ترین روز، زمانی خواهد بود که ایران بتواند نفت و گاز خود را از طریق عراق و سوریه به اروپا بفروشد».

در سال ۲۰۱۷، ایرانیان درخواست مجوز برای به دست آوردن ۱۰۰۰ هکتار زمین در شهر ساحلی طرطوس کردند که قصد داشتند آن را به یک بندر نفت و گاز تبدیل کنند. به دلیل نزدیکی به پایگاه نظامی روسیه، مسکو این پیشنهاد را رد کرد. بنابراین، تهران نظر خود را به ۵۰۰۰ هکتار از زمین‌های حاصلخیز نزدیک به حرم شیعه سیده زینب در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی دمشق معطوف کرد که قصد داشتند آن را برای کشاورزی توسعه دهند.

باز هم، روس‌ها «نه» گفتند و به جای آن، زمین‌های کشاورزی در حومه دیر الزور را پیشنهاد دادند، اما این زمین‌ها غیرقابل دسترسی بودند زیرا تحت کنترل نیروهای کرد متحد با ایالات متحده بودند. با این حال، مذاکرات اکنون برای احیای پروژه در زمین‌های کشاورزی که مورد قبول ایرانیان است، از سر گرفته شده است. همچنین، پیشنهادی برای وارد کردن شبکه تلفن همراه ایرانی GSM به بازار سوریه که سه سال است معلق مانده، مجدداً مطرح شده است.

توافق بندر لاذقیه به جمهوری اسلامی حق استفاده از یک بندر سوری با ۲۳ انبار برای اهداف اقتصادی را می‌دهد، اما پس از کنترل محل، هیچ چیز مانع از تبدیل آن به یک تأسیسات نظامی نمی‌شود.

یک جای پا در لاذقیه، رویای ده‌ها ساله ایران برای دسترسی مستقیم به دریای مدیترانه را تحقق می‌بخشد، از جایی که می‌تواند کالاها، تسلیحات، و نفوذ سیاسی خود را به بقیه جهان صادر کند.

پاورقی ها:

⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاه‌های نویسنده و منبع اصلی را منعکس می‌کند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.

✅ سورس ما: آسیا تایمز