دخالت ارزی می‌تواند مؤثر باشد

ین ژاپن در حال تجربه یک صعود تاریخی است و به سوی بزرگترین پیشرفت فصلی خود در سال‌های اخیر حرکت می‌کند. این یک تغییر اساسی نسبت به چند ماه پیش است، زمانی که خریداران ین به ندرت دیده می‌شدند. چه کسی می‌تواند این تغییر را به نام خود کند؟

کاهش نرخ بهره از سوی فدرال رزرو و موضع‌گیری جدید بانک مرکزی ژاپن می‌تواند ادعای پدرسالاری داشته باشد. تفاوت در هزینه‌های وام‌گیری بزرگترین محرک ضعف ین بود، بنابراین چشم‌انداز تنگ‌تر شدن این فاصله بسیار مهم است. اما یک بازیگر که به اندازه کافی اعتبار نمی‌گیرد، ژاپن است که بیشترین منفعت را دارد. در چندین نوبت، دولت وارد بازار شد و ارز خود را خریداری کرد. به تنهایی، این نمی‌توانست منجر به افزایش عظیم شود؛ ین از اوایل ژوئیه بیش از ۱۰٪ در برابر دلار افزایش یافته است. اما اقدام رسمی علامت‌گذاری کرد. (در حالی که بانک مرکزی ژاپن نرخ‌ها را تنظیم می‌کند، وزارت دارایی تصمیمات سیاست ارزی را می‌گیرد.)

تجربه یادآوری می‌کند که در حالی که مداخله به عنوان یک عمل روزمره دیده نمی‌شود، ابزاری است که مقامات نباید کنار بگذارند. مانند تسهیل کمی، داشتن این ابزار مفید است. در سال‌های پس از فروپاشی نرخ‌های ثابت در اوایل دهه ۱۹۷۰، دخالت‌های دولتی رایج بود. در حالی که ژاپن تنها کشور نبود، توکیو این عمل را بیشتر از بسیاری دیگر ادامه داد. ایزکه ساکاکیبارا، مقام ارشد بین‌المللی در وزارت دارایی، لقب ‘آقای ین’ را به دست آورد. ژاپن در حوالی ابتدای قرن فعال بود قبل از کاهش اقدامات.

اثرات بر میزهای معاملات ارز

در میزهای معاملات ارز خارجی، این رویداد می‌تواند به عنوان یک لحظه آموزنده در نظر گرفته شود. وقتی من خبرهای ارز بلومبرگ را در لندن در اوایل دهه ۲۰۰۰ مدیریت می‌کردم، مانترا این بود که «مداخله هرگز کار نمی‌کند». دلیل اینکه چرا این یک اعتقاد مطلق بود، مشخص نبود. شاید به دلیل خاطرات بحران مالی آسیایی بود که در آن ارزش‌های مصنوعی به شدت کاهش یافت. تروما طولانی‌مدت از شکست بانک انگلستان در مقابل جورج سوروس هم شاید نقش داشته باشد. علاوه بر این، استدلال این بود که بازارها بسیار بزرگتر از دولت‌ها هستند. حجم معاملات روزانه به ۷.۵ تریلیون دلار رسیده است، طبق گزارش بانک تسویه‌حساب‌های بین‌المللی.

موفقیت یا شکست بستگی به هدف دارد. محافظت از یک سطح خاص یک چیز است، تسکین حرکات تیز و گاهی تحت تأثیر قرار دادن روانشناسی بازار چیز دیگری است. باید به سرمایه‌گذاران فهماند که در یک نقطه مشخص، مقاومتی وجود خواهد داشت. براد ستر، عضو ارشد شورای روابط خارجی و کارشناس جریان‌های سرمایه، ماه گذشته در فایننشال تایمز نوشت: «نظریه‌های مربوط به بی‌اثری کلی مداخله نیاز به به‌روزرسانی دارند.»

خودباوری

ژاپن در لحظات کلیدی وارد بازار ارز شد.

دو نکته دیگر برجسته هستند. اول اینکه در سال جاری، سیاست‌گذاران بعد از اقدام خود کنفرانس خبری برگزار نکردند یا بیانیه‌ای ندادند. باید منتظر می‌ماندید تا حساب‌های ماهانه وزارت دارایی منتشر شود. عنصر رمز و راز مهم است. این یک تغییر از اواخر سال ۲۰۲۲ بود که دولت حرکت خود را اعلام کرد. دوم اینکه وزارت تا زمانی که گمانه‌زنی‌ها بیش از حد نشود، صبر کرد؛ به گفته کمیسیون معاملات آتی کالای ایالات متحده، صندوق‌های سرمایه‌گذاری با اهرم تاریخی روی کاهش ین شرط‌بندی کرده بودند. «شرایط کمی غیرمنطقی شده بود، معاملات یک‌طرفه بود» استفان آنگریک، اقتصاددان ارشد در مودی آنالیتیکس در توکیو به من گفت.

همچنین اهمیت دارد که ژاپن منابع زیادی در اختیار دارد: حدود ۱.۲ تریلیون دلار در ذخایر. و در غیاب تغییر مسیر فدرال رزرو، شرایط می‌توانست متفاوت باشد. اگر کازوئه اوئدا، رئیس بانک مرکزی ژاپن، اشاره به افزایش‌های بیشتر نمی‌کرد، ممکن بود ین همچنان در مشکل باشد. اگر اوئدا به وعده خود عمل نکند، احتمالاً دوباره مشکلات بازخواهند گشت.

بروکراتی که در چند سال گذشته بر صندلی قدیمی ساکاکیبارا نشسته بود، ماساتو کاندا، در پایان جولای استعفا داد. روز سه‌شنبه، او به عنوان رئیس جدید بانک توسعه آسیایی معرفی شد. در حالی که هواپیمایش به سمت مانیل پرواز می‌کند، کاندا می‌تواند به یک صفحه مهم در تاریخ ارز بیاندیشد.

مطالب بیشتر از بلومبرگ نظر:

• چقدر می‌تواند بانک مرکزی ژاپن از شوک‌های نرخ بهره بگریزد؟: ماس و ریدی
• اصلاحات شغلی دفتر آمار کار نشانه داده‌های بهتر است: کلودیا سام
• ترامپ تنها کسی است که دلار را تهدید می‌کند: رابرت برگس