نشریه فارن افرز: «انقلاب پهپادی اوکراین» | ۲۲ تیر ۱۴۰۴

⏳ مدت زمان مطالعه: ۷ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: فارن افرز/جان فاینر و دیوید شیمر | 📅 تاریخ: 7.Jul.2025 / تیر ۱۴۰۴ ⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست. و آنچه آمریکا باید از آن بیاموزد جنگ بین روسیه و اوکراین با یک حمله ترکیبی هوایی و زمینی بیدلیل آغاز شد، سپس به یک بنبست توپخانهای به سبک اواسط قرن بیستم تبدیل شد و اکنون به اولین درگیری جهان که عمدتاً با پهپادها اداره میشود، تکامل یافته است. سال گذشته، اوکراین مجموعهای از حملات پهپادی موفقیتآمیز دوربرد را علیه انبارهای مهمات در صدها مایل داخل خاک روسیه انجام داد. چنین حملاتی از آن زمان تاکنون ادامه داشته است. ارتش اوکراین هر روز هزاران پهپاد کوتاهبرد را برای دفاع در برابر حملات زمینی روسیه به کار میگیرد و تا حد زیادی جایگزین گلولههای هویتزری شده که پیش از این شریان حیاتی درگیری بودند. کییف در یک مسابقه تسلیحاتی فناورانه و تولیدی گرفتار شده تا اطمینان حاصل کند که پهپادهایش هم به اندازه کافی پیشرفته و هم به اندازه کافی زیاد هستند تا بر پارازیتهای روسی و دیگر اقدامات متقابل غلبه کنند. نوآوران اوکراین هنوز در حال رسیدن به قلههای جدیدی هستند: در ماه ژوئن، پهپادهای اوکراینی میلیاردها دلار خسارت به هواپیماهای نظامی پیشرفته در مناطق دورافتاده روسیه وارد کردند. ایالات متحده نقش مهمی در این موفقیت اوکراین ایفا کرده است، با حمایت از گسترش این بخش کلیدی از پایگاه صنعتی-دفاعی کشور و تأمین مالی امیدوارکنندهترین تولیدکنندگان پهپاد اوکراینی، تا به اوکراین کمک کند به سطحی از تولید که زمانی غیرقابل تصور بود - یعنی میلیونها سیستم خودکار در سال - برسد. امروز، سرعت چشمگیر این نوآوری که از سر ضرورت و در شرایط میدان نبردی که در هیچ جای دیگر کره زمین یافت نمیشود، شکل گرفته، فرصتی برای ایالات متحده فراهم میکند. برای بهرهبرداری از این فرصت، وزارت دفاع و صنعت ایالات متحده باید از پهپادها و دیگر فناوریهای دفاعی اوکراین بیاموزند. جنگ بین روسیه و اوکراین کاملاً مشابه شرایطی نیست که ایالات متحده ممکن است در آینده با آن روبرو شود و همه درسهای اوکراین برای برنامهریزی نظامی آمریکا قابل اجرا نیست، اما این جنگ با این وجود پر از نوآوریها و پیشرفتهای فناورانه آموزنده است. طی سه و نیم سال گذشته، اوکراین یک صنعت دفاعی پیشرفته توسعه داده است. ارتش اوکراین هنوز برای قابلیتهای متعارف پیشرفته مانند موشکهای پدافند هوایی پاتریوت و همچنین برخی ملزومات اساسی مانند راکتها و پرتابگرهای مرتبط، به ایالات متحده وابسته است. اما در داخل مرزهای خود، اوکراین اکنون در حال تولید پهپادهای کوتاهبرد و دوربرد بدیع و ارزان، سیستمهای ضدپهپاد، رباتیک و پدافندهای هوایی تاکتیکی است. ما در دوران خدمت در دولت بایدن، از تأسیسات پهپادی اوکراین بازدید کردیم، با تولیدکنندگان آنها ملاقات کردیم و شاهد بودیم که چگونه کسبوکارها، نیروهای خط مقدم و خلبانان اوکراینی با یکدیگر همکاری میکنند تا آن سیستمها را ساعت به ساعت، در پاسخ به بازخوردهای میدان نبرد، ارتقا دهند. اکثر کشورهای جهان، از جمله ایالات متحده، که هرگز این شکل از نبرد را تجربه نکردهاند، اکنون در این زمینه بسیار از اوکراینیها عقب هستند. نه ارتش آمریکا و نه هیچ ارتش اروپایی نمیتواند مقادیر انبوهی از چنین قابلیتهای ارزانقیمت و سازگار را تولید کند. همچنین مشخص نیست که آیا ارتش آمریکا با سرعت کافی در حال گنجاندن درسهای میدان نبرد در دکترین خود است یا خیر. در همین حال، اوکراین و روسیه با ادغام تدریجی هوش مصنوعی در پهپادها و دیگر فناوریهای دفاعی خود، در حال نوآوری بیشتر هستند. هوش مصنوعی وعده میدهد که جنگاوری مدرن را بازسازی کند، همانطور که بسیاری از جنبههای دیگر جامعه را بازسازی خواهد کرد - اما برخلاف مدلهای زبان بزرگ، این کییف است، نه سانفرانسیسکو، که سیستمهای پیشرفته ابتدا در آنجا توسعه و به کار گرفته میشوند. این فرصت برای یادگیری از اوکراین، از جمله موارد دیگر، یک استدلال متقابل قدرتمند در برابر کسانی است که مزایای ادامه حمایت از اوکراین را زیر سؤال میبرند: ایالات متحده میتواند از قابلیتهای فناورانه منحصر به فرد و دانش اوکراین از دشمنان آمریکا بهرهمند شود. تصمیم اخیر رئیسجمهور دونالد ترامپ برای توقف ارسال کمکهای امنیتی حیاتی به اوکراین باید به دلایل بسیاری لغو شود، از جمله به این دلیل که یک توقف پایدار، تعمیق همکاری فناورانه آمریکا و اوکراین را چالشبرانگیزتر خواهد کرد. به نفع دولت ترامپ است که اذعان کند به نوآوری در دفاع متعهد است. اوکراین شاید امروز آزمایشگاه پیشرو برای چنین نوآوریهایی باشد. حامیان اصلی روسیه - چین، ایران و کره شمالی - قطعاً در حال گرفتن درسهای خود از این جنگ و از کمکهایشان به کمپین نظامی روسیه هستند. ایران در حال یادگیری عملکرد پهپادها و موشکهای خود است؛ کره شمالی در مورد مهمات و سربازانش همین کار را میکند؛ و چین در حال ارزیابی کارایی ورودیهای خود به پایگاه صنعتی-دفاعی روسیه است. برای پیشتاز ماندن و افزایش آمادگی برای درگیریهای بالقوه در هند و اقیانوسیه، خاورمیانه و سایر نقاط، ایالات متحده باید همکاری فناورانه خود را با اوکراین گسترش دهد. این به معنای ادامه حمایت واشنگتن از ارتش اوکراین است، با این درک که اوکراین نیز در مقابل، دانش و تخصص فناورانه خود، از جمله طرحهای مؤثرترین پهپادهایش، استراتژی خود برای ارتقاء آن طرحها در پاسخ به اقدامات متقابل روسیه، و دادههای مربوط به نقاط قوت و ضعف سیستمهای تسلیحاتی دفاعی و تهاجمی روسیه را به اشتراک خواهد گذاشت. این رویکرد برای هر دو طرف سودمند خواهد بود: اوکراین به ایالات متحده در ساخت پهپادهای در سطح جهانی و دیگر قابلیتهای پیشرفته کمک خواهد کرد و ایالات متحده به کمک به اوکراین برای دفاع از خود ادامه خواهد داد. اما عکس آن نیز صادق است - حمایت کمتر از اوکراین به این معنی است که تمایل کمتری برای به اشتراک گذاشتن تخصص و دادههای خود با ایالات متحده خواهد داشت. انقلابی که در آتش شکل گرفت اوکراین صنعت پهپادی خود را به عنوان بخشی از یک مبارزه ملی برای بقا توسعه داد. هنگامی که روسیه در فوریه ۲۰۲۲ تهاجم تمامعیار خود را آغاز کرد، ارتش اوکراین حمله روسیه به کییف را دفع کرد و بیش از نیمی از سرزمینی را که نیروهای روسی در ابتدا تصرف کرده بودند، بازپس گرفت. همزمان، در کارخانهها و آزمایشگاههای دور از خطوط مقدم، کارآفرینان و مهندسان اوکراینی مأموریت حیاتی دیگری را آغاز کردند: ساخت پهپادهایی که بتوانند علیه نیروهای روسی به کار گرفته شوند. این نوآوران همان شور و حرارت هموطنان خود در میدان نبرد را داشتند، اما به تأمین مالی و مواد اولیه نیاز داشتند. دولت آمریکا این کمک را بیسر و صدا فراهم کرد. در پاییز ۲۰۲۲، دولت بایدن تلاشهایی را برای بهبود تولید پهپاد در اوکراین که در آن زمان نوپا بود، آغاز کرد. نقطه عطفی در تابستان ۲۰۲۳ رخ داد، زمانی که ضدحمله اوکراین نتوانست خطوط روسیه را بشکند و محدودیتهای قابلیتهای متعارف در این درگیری را آشکار ساخت. تیپهای اوکراین نتوانستند بر میدانهای مین ابتدایی اما مؤثر روسیه و دیگر موانع فیزیکی غلبه کنند، در حالی که پهپادهای روسی خودروهای زرهی اوکراین را ویران کردند. در پاسخ، ایالات متحده تصمیم گرفت حمایت از صنعت پهپادی اوکراین را به شدت تقویت کند. کاخ سفید با کنگره برای تأمین بودجه اضافی در بسته تکمیلی امنیت ملی آوریل ۲۰۲۴ برای این تلاش همکاری کرد، که هم برای تأمین مالی مستقیم تولیدکنندگان منتخب پهپاد اوکراینی و هم برای تأمین قطعات کلیدی مورد نیاز برای تولید پهپاد به اوکراین استفاده شد. در مجموع، همانطور که در سفر پاییز گذشته به کییف به ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین، توضیح دادیم، ایالات متحده بیش از ۱.۵ میلیارد دلار به صنعت پهپادی اوکراین تزریق کرد و کشورهای دیگر نیز در حمایت از پایگاه صنعتی-دفاعی اوکراین از این الگو پیروی کردند. شرکای اوکراینی بازده عظیمی از این سرمایهگذاری ایجاد کردند: تولید پهپادهای کوتاهبرد و دوربرد اوکراین در سال ۲۰۲۴ به طور تصاعدی افزایش یافت. به گفته دولت اوکراین، عرضه ماهانه پهپاد به ارتش اوکراین از ۲۰ هزار در ابتدای سال ۲۰۲۴ به ۲۰۰ هزار یک سال بعد رسید، که یک افزایش دهبرابری است. با بهبود قابلیتهای ضدپهپادی روسیه، تولیدکنندگان اوکراینی یاد گرفتند که نرمافزار و طرحهای خود را برای شکست دادن پارازیتهای روسی و دیگر اقدامات متقابل بهروز کنند. تا ژانویه ۲۰۲۵، اوکراین توانایی خود را برای استفاده از پهپادهای دوربرد علیه اهداف نظامی در عمق روسیه و استفاده از پهپادهای کوتاهبرد علیه واحدهای روسی در سراسر خطوط مقدم افزایش داده بود. اوکراین همچنین در حال تولید سیستمهای ضدپهپاد، موشکی، رباتیک و پدافند هوایی تاکتیکی چشمگیری بود. آنچه اوکراین میتواند بیاموزد فرصت یادگیری از قابلیتهای پیشرفته اوکراین امروز هنوز وجود دارد، اگرچه این پنجره در حال بسته شدن است. پهپادهای اوکراین هم مؤثر و هم مقرونبهصرفه بودهاند. اوکراین امسال میلیونها پهپاد FPV کوتاهبرد با هزینه تقریبی ۴۰۰ دلار برای هر واحد و دهها هزار پهپاد دوربرد با هزینه تقریبی ۲۰۰ هزار دلار برای هر واحد میسازد. در مقابل، پهپادهای کوتاهبرد آمریکایی مانند سوئیچبلید ۶۰۰ تخمین زده میشود که بیش از ۱۰۰ هزار دلار برای هر واحد هزینه داشته باشند و پهپادهای دوربرد آمریکایی میتوانند میلیونها دلار هزینه داشته باشند. اپراتورهای پهپاد اوکراینی گزارش میدهند که پهپادهای ساخت آمریکا نسبت به پهپادهای تولید داخل اوکراین، کمتر مؤثر، قابل اعتماد و سازگار با اقدامات متقابل روسیه بودهاند. این تفاوتها تا حدی به شرایط بستگی دارد. اوکراین با منابع محدود در برابر یک دشمن بزرگتر برای بقای خود میجنگد، در حالی که پنتاگون از نظر تاریخی در سرمایهگذاری در فناوریهای نوظهور و استارتآپها محتاط بوده و ترجیح داده است با پیمانکاران معتبر روی سیستمهای قدیمی همکاری کند. بخشی از مشکل این است که این پیمانکاران انگیزههایی برای ساخت تعداد محدودتری از سلاحهای گرانقیمت با حاشیه سود بالاتر دارند. اما درگیری اوکراین یک نگرانی مشروع برای پنتاگون را برطرف کرده است - عدم اطمینان در مورد اینکه کدام فناوریها در دنیای واقعی مؤثر خواهند بود - با فراهم کردن میلیاردها دلار تحقیق و توسعه و آزمایش سلاح تحت شرایط بیسابقه میدان نبرد. اگرچه همچنان نقشی برای سیستمهای خودکار پیشرفتهتر و گرانتر که ایالات متحده در آنها برتری دارد، باقی خواهد ماند، اما مقیاس عظیم تولید انبوه اوکراین یک مزیت مهم و مکمل را به همراه دارد. اوکراین میتواند به سرعت تکرار کند - و مدلهای قدیمیتر را با چنان فراوانی کنار بگذارد - دقیقاً به این دلیل که شرکتها به صحنه عمل نزدیکتر هستند و سیستمهایش ارزان و یکبارمصرف هستند. در حالی که اوکراین و روسیه فناوری پهپاد مجهز به هوش مصنوعی را به کار میگیرند، چین، ایران و کره شمالی نظارهگر و در حال یادگیری خواهند بود. با توسعه فناوری ازدحام (swarming) مبتنی بر هوش مصنوعی، مزیت تعداد صرف، عمیقتر خواهد شد. متحدان و شرکای ایالات متحده که توسط دشمنان قویتر تهدید میشوند، به ویژه به انواع قابلیتهای نامتقارنی که اوکراین در حال توسعه آنهاست، نیاز دارند. تایوان را در نظر بگیرید که میتواند از پهپادهای مقیاسپذیر و ارزان برای کمک به دفاع از خود در صورت تشدید تنش توسط پکن استفاده کند. واشنگتن باید قابلیتهای مشابهی را به چنین شرکایی ارائه دهد و به آنها در توسعه تولید داخلی خود کمک کند. اما برای ایالات متحده، این فرصت فراتر از کمک به دوستان است. موفقیت تهاجمی اوکراین علیه روسیه، مانند حمله پهپادی اخیر که از کامیونهای مستقر در عمق خاک روسیه انجام شد، کاستیهای بالقوه در پدافندهای ایالات متحده، از جمله در خاک خود، را آشکار میکند. تخصص اوکراین میتواند به پر کردن این شکاف کمک کند. استفاده از فرصت یادگیری درسهای درست از اوکراین برای تقویت قابلیتهای ایالات متحده باید شامل چند گام کلیدی باشد. به عنوان نقطه شروع، وزارت دفاع ایالات متحده باید با شرکتهای اوکراینی برای تولید پهپاد در ایالات متحده همکاری کند، با این درک که آن پهپادها سپس به ارتشهای اوکراین و ایالات متحده ارائه خواهند شد. این نوع مشارکت، که به عنوان تولید مشترک (coproduction) شناخته میشود، یک برد-برد خواهد بود: ایالات متحده از تولیدکنندگان اوکراینی به طور مستقیم یاد میگیرد و هم اوکراین و هم ایالات متحده این پهپادها را دریافت میکنند. پنتاگون همچنین باید با وزارت دفاع اوکراین توافقی برای صدور مجوز فناوری و طرحهای پهپادی به ایالات متحده منعقد کند. با این مالکیت معنوی، ارتش آمریکا میتواند به طور مستقل پهپادهای ارزان و آزمایششده در میدان نبرد را بسازد و زیرساختهای داخلی مورد نیاز برای افزایش تولید را توسعه دهد. ایالات متحده میتواند همین رویکرد را با فناوریهای اضافی اوکراینی، از جمله سیستمهای ضدپهپاد، با تولید مشترک این قابلیتها با اوکراین و کسب مالکیت معنوی مرتبط، اتخاذ کند. صنعت دفاعی اوکراین تا حدی موفق بوده است زیرا تولیدکنندگان آن میتوانند بر اساس نتایج دنیای واقعی، تکرار سریع انجام دهند. ایالات متحده همچنین باید از فرصت ارائه فناوریهای آزمایشی آمریکایی به اوکراین، ارزیابی عملکرد آنها در میدان و سپس انجام بهروزرسانیهای متناسب استفاده کند. ریسک اصلی این رویکرد این است که ایالات متحده ممکن است برای بخشی از تولید دفاعی خود به یک شریک خارجی وابسته شود، شبیه به وابستگی روسیه به پهپادهای ایرانی در درگیری کنونی. اما با توجه به دانش و مزیت تولیدی فعلی اوکراین، جایگزین آن بدتر است و تمرکز باید بر پر کردن این شکاف باشد. ایالات متحده باید همکاری خود با اوکراین را به عنوان یک شتابدهنده فناوری کوتاهمدت و نه یک راهحل بلندمدت ببیند. وزارت دفاع، با همکاری صنعت ایالات متحده، باید هدف خود را یادگیری سریع از تخصص اوکراین، شروع به تولید این سیستمهای پیشرفته و سپس گذار از مدلهای تحت لیسانس به سمت طرحهای مستقل خود قرار دهد. اگر ایالات متحده در عوض از حمایت اوکراین عقبنشینی کند، با خطر از دست دادن دسترسی به فناوری دفاعی اثباتشده، تخصص میدان نبرد و دادههای مربوط به عملکرد نظامی روسیه مواجه خواهد شد. در همین حال، اروپا باید به ایالات متحده و اوکراین به عنوان مدلهای مکمل برای تولید دفاعی نگاه کند. در حالی که رهبران اروپایی در صنایع دفاعی خود سرمایهگذاری میکنند، ایالات متحده میتواند راهنماییهایی در مورد چگونگی ساخت سیستمهای خودکار پیشرفتهتر و همچنین قابلیتهای متعارفی مانند توپخانه، راکت و پدافند هوایی استراتژیک در مقیاس بزرگ ارائه دهد. اوکراین میتواند همین کار را برای پهپادهای تولید انبوه و فناوریهای مرتبط انجام دهد. مبارزه اوکراین نقطه عطفی در جنگاوری مدرن است. کییف نشان داده است که میتوان با پهپادهای پیشرفته، مقرونبهصرفه و سازگار و دیگر فناوریهای دفاعی، یک دشمن قویتر را مهار کرد. ایالات متحده باید به کمک به اوکراین برای دفاع از خود در برابر تجاوز روسیه ادامه دهد و در حالی که دولت ترامپ به دنبال دریافت بیشتر در مقابل است، اوکراین باید به ایالات متحده کمک کند تا نوآوری خود را تقویت کند. هر دو کشور از این طریق بهتر و قویتر خواهند شد. پاورقیها: ⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاههای نویسنده و منبع اصلی را منعکس میکند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاههای مطرحشده نیست. ✅ سورس ما: Foreign Affairs 💡 درباره منبع: فارن افرز (Foreign Affairs) یک مجله آمریکایی پیشرو در زمینه روابط بینالملل و سیاست خارجی است که توسط شورای روابط خارجی (CFR) منتشر میشود. این نشریه به دلیل تحلیلهای عمیق و تأثیرگذار خود بر سیاستگذاران و دانشگاهیان شناخته شده است. ✏️ درباره نویسنده: جان فاینر (Jon Finer) از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ معاون اصلی مشاور امنیت ملی بود. دیوید شیمر (David Shimer) از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ در شورای امنیت ملی خدمت کرد و پژوهشگر ارشد وابسته در دانشکده امور بینالملل و عمومی دانشگاه کلمبیا است. "