
⏳ مدت زمان مطالعه: ۳ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: چاینا میلیتری آنلاین/جانگ شیائولی و دونگ شیائوچائو | 📅 تاریخ: ۲۰ فوریه ۲۰۲۳ / ۱ اسفند ۱۴۰۱
⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست.
نوشته جانگ شیائولی و دونگ شیائوچائو
اتحادیه اروپا در سالهای اخیر به منظور بهبود توانمندیهای دفاعی مستقل خود و کاهش وابستگی امنیتی به ایالات متحده، روند یکپارچهسازی فناوریهای دفاعی ملی و پایگاههای صنعتی را تسریع بخشیده و ساختار دفاع مشترک را با جدیت ترویج کرده است. با این حال، آخرین پیشرفتهای کشورهای عضو اتحادیه اروپا به دلیل فقدان چشمانداز استراتژیک مورد انتقاد قرار گرفته و از اهداف استراتژیک فوقالذکر دور شده است. در نتیجه، ساختار دفاع مشترک با متغیرهای جدیدی روبرو شده است.
اخیراً، تصمیمات مربوطه کمیسیون اروپا (EC) در مورد پروژههای دفاعی مهم مورد تردید قرار گرفته است. در این میان، پروژههای رهگیر دفاعی مافوق صوت اروپا (EU HYDEF) و موتور جنگنده اروپایی نسل آینده (NEFE) به کانون انتقادات از سوی جهان خارج تبدیل شدهاند.
کمیسیون اروپا پروژه EU HYDEF را در سپتامبر ۲۰۲۲ به جای شرکت موشکی MBDA که انتظار میرفت، به شرکت اسپانیایی Sener Aerospacial Sociedad Anonima و شرکت آلمانی Diehl Defense واگذار کرد. پروژه HYDEF با پروژه هشدار و رهگیری بهموقع با نظارت فضایی تئاتر (TWISTER) مرتبط است. پیمانکار اصلی پروژه TWISTER، شرکت MBDA، یک تولیدکننده پیشرفته سیستمهای تسلیحات موشکی است که به طور مشترک توسط انگلستان، فرانسه، آلمان و ایتالیا تشکیل شده است. MBDA نمونهای نسبتاً موفق از یکپارچهسازی صنعت دفاعی اروپا محسوب میشود. در مقابل، شرکت اسپانیایی Sener Aerospacial Sociedad Anonima شهرت کمتری دارد. برخی رسانههای خارجی حتی معتقدند که انتخاب Sener توسط کمیسیون اروپا تصمیمی اشتباه بوده که ممکن است پایههای دفاع مشترک اتحادیه اروپا را تضعیف کند.
تصمیم اخیر دیگر کمیسیون اروپا نیز به ضرر ساختار دفاع مشترک اتحادیه اروپا تلقی میشود. این کمیسیون، شرکت Avio Aero، زیرمجموعه ایتالیایی جنرال الکتریک آمریکا را به عنوان پیمانکار اصلی پروژه NEFE، یکی از پروژههای فرعی سیستم هوایی رزمی آینده (FCAS)، انتخاب کرد. پیمانکاران اصلی FCAS، شرکت Safran Aircraft Engines فرانسه و MTU Aero Engines آلمان هستند. در این میان، Safran Aircraft Engines به عنوان یک غول در زمینه تحقیق و توسعه موتورهای هواپیما شناخته میشود. در حال حاضر، این شرکت در تلاش است تا ظرفیت تولید موتور Snecma M88 را سه برابر کند. Avio Aero یک شرکت دفاعی مستقر در ایالات متحده و پیمانکار اصلی جنگنده رادارگریز نسل ششم انگلستان به نام Tempest است. تصمیم اتخاذ شده توسط کمیسیون اروپا به این معناست که پول مالیاتدهندگان اروپایی برای تأمین مالی رقیب جنگنده نسل آینده اتحادیه اروپا هزینه میشود.
ابتکار سپر آسمان اروپا به رهبری آلمان به تدریج در حال تبدیل شدن به مانعی برای ساختار دفاع مشترک اتحادیه اروپا است. در ابتدا، کشورهای اتحادیه اروپا مبالغ هنگفتی را برای ترویج این پروژه هزینه کردند تا از طریق تحقیق و توسعه مشترک یا یکپارچهسازی سیستمهای موشکی دفاع هوایی کشورهای مختلف، قابلیت رهگیری موشکی اروپا را افزایش دهند. در حال حاضر، این ابتکار ۱۷ کشور عضو دارد و آنها تمایل دارند به طور مشترک سیستمهای موشکی دفاع هوایی مانند سیستم پاتریوت آمریکا، Arrow-3 اسرائیل و IRIS-T آلمان را خریداری کنند و این امر بسیار از انتظارات کشورهای اروپایی عقبتر است. منتقدان معتقدند که این ابتکار، سیستم دفاع هوایی SAMP/T توسعهیافته توسط فرانسه و ایتالیا را نادیده گرفته است. و این امر حتی پروژه TWISTER را به خطر انداخته و بر امنیت و حاکمیت آینده کشورهای اروپایی تأثیر خواهد گذاشت. پژوهشگران موسسه آلمانی امور بینالملل و امنیت اشاره کردند که سیستم موشکی ضدهوایی اروپا عملکردی برابر یا بهتر دارد، اما به دلیل لابیگری یا ترجیحات سیاسی محبوبیت ندارد. علاوه بر این، خرید سیستمهای موشکی ضدهوایی از خارج از اروپا به ناچار سرمایهگذاری در ساخت توانمندیهای دفاع هوایی مستقل اتحادیه اروپا را کاهش خواهد داد.
تولیدکنندگان دفاعی در اروپا نیز هیچ نشانهای از اتحاد نشان ندادهاند. به عنوان مثال، در مارس ۲۰۲۲، شرکت هواپیماسازی اروپایی ایرباس، Avio Aero را برای ارائه راهحلهای موتور و پروانه برای پروژه یورودرون انتخاب کرد و شرکت Safran Aircraft Engines فرانسه و دیگران را نادیده گرفت. بیش از ۱۰ درصد از اجزای موتور در ایالات متحده تولید میشوند و مشمول مقررات ترافیک بینالمللی تسلیحات ایالات متحده نیستند و این امر ممکن است بر صنعت دفاعی اروپا تأثیر بگذارد.
”