رسانه وال استریت ژورنال : «تولیدکنندگان چینی در جستجوی خریداران جدید در سراسر جهان هستند» | ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴

جستجوی بازارهای جدید در پی تعرفه‌های آمریکا

جاکارتا، اندونزی — وانگ چنگ‌پی، مدیر یک شرکت نساجی چینی است که پارچه‌های پلی‌استر و نایلون را به تولیدکنندگان پوشاک کار و ورزشی عرضه می‌کند. تا همین اواخر، حدود ۳۰ درصد درآمد شرکت وی، «فناوری نساجی فی‌موسی سوژو»، از محل سفارش‌هایی تأمین می‌شد که مقصد نهایی‌شان بازار ایالات متحده بود.

اما اکنون، به دلیل تعرفه‌های اعمال‌شده از سوی ایالات متحده بر واردات از چین، حدود یک‌سوم سفارش‌های مشتریان او متوقف شده و وی ناگزیر به جستجوی بازارهای جایگزین است. همین امر او را به اندونزی کشانده؛ کشوری که امیدوار است بتواند محصولاتش را به تولیدکنندگان محلی آن عرضه کند.

وانگ می‌گوید: «ما به اینجا آمده‌ایم تا ببینیم آیا می‌توانیم بازارهای جدیدی بگشاییم» و زیان ناشی از دست دادن مصرف‌کنندگان آمریکایی را جبران کنیم.

او در نمایشگاه تجاری نساجی و پوشاک که این ماه در جاکارتا، پایتخت اندونزی، برگزار شد، نمونه‌هایی از پارچه‌های رنگارنگ با قابلیت محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش را عرضه کرد؛ با این امید که این محصولات برای تولیدکنندگان محلی که برای آب‌وهوای گرمسیری اندونزی لباس تولید می‌کنند، جذاب باشد.

با اعمال تعرفه‌های ۱۴۵ درصدی از سوی کاخ سفید بر کالاهای چینی در سال جاری، تولیدکنندگان چینی به تکاپو افتاده‌اند تا بازارهای جدیدی در سراسر جهان برای فروش محصولاتی بیابند که پیشتر قرار بود نیاز بازار آمریکا را تأمین کنند.

یافتن جایگزینی برای مصرف‌کنندگان سیری‌ناپذیر آمریکایی کار آسانی نخواهد بود. ایالات متحده با اختلاف، بزرگترین خریدار منفرد کالاهای صادراتی چین است. طبق داده‌های گمرک چین، سال گذشته ارزش این صادرات حدود نیم تریلیون دلار، معادل تقریباً ۱۵ درصد کل صادرات کالای چین، بوده است.

چالش‌های داخلی و فرصت‌های خارجی

بر اساس یافته‌های مؤسسه آکسفورد اکونومیکس، حدود یک‌پنجم صادرات کالای چین به ایالات متحده، وابستگی بالایی به این بازار دارد.

طبق برآوردهای گلدمن ساکس، حدود ۱۰ تا ۲۰ میلیون شغل در چین به تولید محصولات برای مصرف‌کنندگان آمریکایی وابسته است. علاوه بر این، سلامت دومین اقتصاد بزرگ جهان نیز در معرض خطر قرار دارد.

بسیاری از تولیدکنندگان چینی گزینه‌ای جز یافتن بازارهای صادراتی جدید ندارند، چرا که در داخل کشور با رقابت شدید و رکود اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

رهبران چین اعلام کرده‌اند که قصد دارند مصرف داخلی را تقویت کرده و از بخش‌های آسیب‌دیده از تعرفه‌ها حمایت کنند. برخی شرکت‌های تجارت الکترونیک مانند JD.com نیز طرح‌هایی را برای کمک به انتقال صادرکنندگان به بازار داخلی معرفی کرده‌اند.

اما تقاضا از سوی خانوارها و کسب‌وکارها در چین ضعیف است. پس از رکود شدید بازار املاک و کندی رشد اقتصادی، مردم چین بیشتر پس‌انداز کرده و کمتر هزینه می‌کنند. قیمت‌های مصرف‌کننده ثابت مانده، قیمت‌های تولیدکننده بیش از دو سال است که روندی نزولی داشته و واردات کاهش یافته است؛ همگی نشانه‌هایی از رکود تقاضای داخلی در چین هستند.

چیان شیچائو، نماینده شرکت نساجی «هونگ‌یوآن شهر ووجیانگ»، می‌گوید به دلیل شرایط دشوار بازار داخلی چین، برای نخستین بار در این نمایشگاه در اندونزی شرکت کرده است. به گفته او، کارخانه‌ها در چین آنچنان کالای مازاد تولید می‌کنند که جنگ قیمتی درگرفته و سودآوری را از میان برده است.

چیان می‌گوید: «صادقانه بگویم، تنها کاری که از دست ما برمی‌آید این است که به دنبال فرصت‌های جدید در خارج از کشور باشیم.»

طبق پیش‌بینی شرکت بیمه آلیانز، اتحادیه اروپا، بریتانیا، ویتنام، تایوان، مالزی، اندونزی، مکزیک، سنگاپور، عربستان سعودی و نیجریه محتمل‌ترین مقاصد برای جذب صادرات چین هستند که پیشتر روانه بازار آمریکا می‌شد. این شرکت تخمین می‌زند که صادرات چین به این کشورها طی سه سال آینده سالانه حدود ۶ درصد رشد کند.

در نمایشگاه تجاری جاکارتا، یکی از بزرگترین رویدادهای صنعت نساجی و پوشاک اندونزی، تعداد غرفه‌داران چینی در فهرست راهنما بیش از دو برابر تولیدکنندگان داخلی بود. حدود ۴۰۰ تولیدکننده چینی به عنوان غرفه‌دار ثبت‌نام کرده بودند و بسیاری از آن‌ها اظهار داشتند که این نخستین بار است که در این کشور حضور می‌یابند.

چالش‌های انطباق با بازار و نگرانی‌های رقابتی

فشار ناشی از کاهش صادرات به آمریکا، به تولیدکنندگان چینی پارچه، نخ، الیاف و سایر مواد اولیه مورد استفاده در تولید پوشاک و محصولات نساجی نیز سرایت کرده است. برخی صاحبان کارخانه‌های چینی حاضر در نمایشگاه جاکارتا گفتند که بخشی از تولیدشان متوقف شده و خود را برای کاهش بیشتر سفارش‌ها آماده می‌کنند.

آن‌ها اکنون به دنبال مشتریان جدید هستند و اندونزی، با بخش تولیدی قوی و بازار مصرفی حدود ۲۸۰ میلیون نفری، گزینه‌ای امیدوارکننده به نظر می‌رسد.

غرفه‌داران چینی همچنین می‌توانند از رونق احتمالی تولیدکنندگان نساجی اندونزی که به آمریکا صادرات دارند، بهره‌مند شوند؛ چرا که تعرفه ۳۲ درصدی پیشنهادی دولت ترامپ برای کالاهای اندونزیایی، کمتر از تعرفه اعمال‌شده بر واردات از چین است. مارتین سوتانتو، مدیر فروش و بازاریابی شرکت اندونزیایی تولید پارچه «فابریکو»، می‌گوید متوجه افزایش درخواست‌ها از سوی نمایندگان فعال در بازار آمریکا شده است.

با این حال، برخی تولیدکنندگان اذعان دارند که تغییر مسیر از بازار آمریکا به مناطق دیگر ممکن است چندان ساده نباشد.

در نمایشگاه تجاری جاکارتا، بسیاری از غرفه‌های تولیدکنندگان چینی در مقایسه با غرفه‌های اندونزیایی خلوت‌تر بود. برخی فروشندگان سرگرم تلفن‌های همراه خود بودند و رهگذران اندکی برای دیدن محصولاتشان توقف می‌کردند.

شرکت «پارچه چانگ‌شین بائوجی»، یکی از غرفه‌داران چینی، نمونه‌هایی از پارچه‌های ضخیم پنبه‌ای و پلی‌استر را به نمایش گذاشته بود که فروش آن‌ها در آب‌وهوای اندونزی دشوار به نظر می‌رسد.

شی یا، مدیر این شرکت، گفت این نخستین بار است که به اندونزی سفر کرده و متوجه شده است که خریداران محلی پارچه‌های لطیف‌تر و ابریشم‌مانند را ترجیح می‌دهند.

او گفت: «ممکن است محصول ما با این بازار تطابق خوبی نداشته باشد.»

بسیاری از تولیدکنندگان اظهار داشتند که با توجه به تغییرات سریع سیاست‌های تعرفه‌ای دولت ترامپ، از اتخاذ تصمیمات تجاری بزرگ خودداری می‌کنند. برخی نیز در حال بررسی بازارهای مصرفی دیگر مانند اروپا، خاورمیانه و آفریقا هستند.

مایکل وانگ، مدیر شرکت نساجی «دابل-کالر شائوشینگ»، گفت: «کاری از دست ما درباره تعرفه‌ها ساخته نیست. باید منتظر بمانیم تا تعرفه‌ها تثبیت شوند و سپس اقدام کنیم، در غیر این صورت جرأت ریسک کردن نخواهیم داشت.»

در همین حال، سوتانتو، مدیر شرکت اندونزیایی فابریکو، نگران رقابت با سیل احتمالی کالاهای ارزان‌قیمت چینی است؛ اگر تولیدکنندگان چینی صادرات خود را به اندونزی سرازیر کنند. پیشتر کشورهایی در آسیا، آمریکای لاتین و اروپا شکایات تجاری علیه صادرکنندگان چینی ثبت کرده‌اند که محصولات خود را با قیمت‌های بسیار پایین در بازارهای آن‌ها عرضه کرده‌اند.

او گفت: «اگر محصولات چینی بازار اندونزی را اشباع کنند، شرایط برای ما دشوار خواهد شد.»