نشنال جئوگرافیک: «طعم سیرالئون: از لقمه‌های تند و داغ تا خورشت‌های آرامش‌بخش ماهی» | ۱ آذر ۱۴۰۲

⏳مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه | ✏️ناشر/نویسنده: نشنال جئوگرافیک/ماریا بردفورد | 📅 تاریخ: 1 آذر 1402 طعم سیرالئون: از لقمههای تند و داغ تا خورشتهای آرامشبخش ماهی در طول قرنها، سیرالئون به عنوان مکانی برای پناهگاه شناخته شده است. مردم لیبا به دلیل شایعاتی از سرزمینهایی که از ناآرامیهای پادشاهیهای ساحلی آفریقا دست نخورده بودند، به آنجا جذب شدند، و قبایل دیگری نیز مانند منده، لوکو، سوسو، فولانی، تمینه و شرابرو نیز به آنجا روی آوردند. این مکانی بود که تنوع را در آغوش میگرفت و زمینه را برای یک سفر اکتشافی و رشد آشپزی که تاریخ غذای سیرالئون را شکل داده است، فراهم میکرد — یا همانطور که بسیاری از مردم آن را مینامند، «سالون». ترکیب فرهنگها در بازارهای کشور به وضوح حس میشود، جایی که فروشندگان از زمینههای مختلف در کنار هم ایستادهاند. این مکانها یک سمفونی حسی هستند. در میان سر و صدای مردم — صحبت کردن، خرید کردن، داستانگویی — هوا پر از دود کاساوا کبابی، صدای سوت غذاهای سرخشده که محلیها آن را «فرای فرای» مینامند، و عطر گوشت گاو کَنکانکان و مرغ مارینهشده روی کبابها است. شما رایحه ادویهها و رایحههای شیرین میوههای استوایی را حس میکنید. من در فریتاون، پایتخت، بزرگ شدم، جایی که این بازارها رایج بودند. این شهر به دلیل تاریخ، فرهنگ و غذای منحصر به فردش شناخته شده است که به دلیل تجارت بینالمللی و ورود تجار مسلمان، استعمارگران اروپایی و بردگان بازگشتی از نوا اسکوشیا و جامائیکا ایجاد شده است. این شهر — جرات میکنم بگویم — خانه آشپزی آفروافیوژن است. تأثیرات اروپایی در دوناتها و تاپالاپا (نوعی نان شبیه به باگت) دیده میشود؛ تجار لبنانی کیبه (کوفته بلغور گندم و گوشت) را معرفی کردند؛ بردگان بازگشتی نان کاساوا را به ارمغان آوردند. اما سیرالئون فراتر از اینهاست. در این کشور ساحلی، غذاهای دریایی بهوفور در دسترس است و رژیم غذایی ما تحت تأثیر آن قرار دارد: از خورشت ماهی تا هونتو (کوفتههای بخارپز ماهی) و اسنپر پِپِه. ما برخی از زیباترین سواحل جهان را داریم. به عنوان مثال، در لوملی، در حاشیه پایتخت، رایحههای خرچنگ و لابستر با نسیم شور دریا ترکیب میشوند. چه بخوریم پلاسا برگ کاساوابرگهای کاساوا کوبیده و خردشده در روغن نارگیل، پیاز، اوگیری (دانههای روغنی تخمیرشده)، لوبیا کرهای، کره بادامزمینی و کمی بامیه پخته میشوند. همراه با فلفل خورده میشود و عطر فوقالعادهای دارد. این غذا یک گنجینه ملی است. موکوراین فطیره موز سبز شیرین و شور که توسط قبیله تمینه به سیرالئون معرفی شده است، امروزه توسط فروشندگان غذای خیابانی در سراسر کشور فروخته میشود و مرزهای قبیلهای را پشت سر گذاشته است. کیک گراناتیکی دیگر از اقلام اصلی که معمولاً توسط فروشندگان غذای خیابانی فروخته میشود، این نان بادامزمینی ساده، شیرین و ترد است — یک میانوعده موردعلاقه برای به اشتراک گذاشتن با دوستان یا خوردن در حین قدم زدن. پاورقیها: ⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاههای نویسنده و منبع اصلی را منعکس میکند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاههای مطرحشده نیست.✅ سورس ما: نشنال جئوگرافیک https://www.nationalgeographic.com/travel/article/taste-of-sierra-leone-food-maria-bradford 💡 درباره منبع: نشنال جئوگرافیک (National Geographic) یک مجله و وبسایت معتبر جهانی است که به ارائه مقالات و تحلیلهای علمی، تاریخی و فرهنگی میپردازد.✏️ درباره نویسنده: ماریا بردفورد نویسنده کتاب «سالون شیرین» است که در فریتاون بزرگ شده و به تاثیر ترکیب فرهنگها در بازارهای شهر میپردازد.