⏳ مدت زمان مطالعه: ۷ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: The Economist / تحریریه | 📅 تاریخ: ۳۰ ژانویه ۲۰۲۵ / ۱۰ بهمن ۱۴۰۳
⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.
درحالی‌که لولا در صحنه بین‌المللی از تعهدات سبز می‌گوید، در داخل با بحران‌های مالی مواجه است
در اجلاس اقلیمی سازمان ملل در دبی، لولا دا سیلوا، رئیس‌جمهور چپ‌گرای برزیل، مانند یک ستاره جهانی حاضر شد. او در برابر حضار وعده داد که جنگل‌زدایی را تا سال ۲۰۳۰ به صفر می‌رساند و کشورش را به «قهرمان گذار سبز» تبدیل خواهد کرد.
اما در داخل کشور، لولا با واقعیتی دشوارتر روبه‌روست. بودجه دولت تحت فشار است، بازارها نسبت به سیاست‌های اقتصادی او نگران‌اند، و سرمایه‌گذاری‌های زیست‌محیطی با کمبود منابع مالی روبه‌رو هستند. در حالی که لولا تلاش می‌کند برزیل را در مسیر تحول سبز قرار دهد، کسری بودجه و عدم اعتماد سرمایه‌گذاران، مانعی جدی بر سر راه این اهداف است.
یکی از اقدامات اصلی دولت، تلاش برای تصویب قانونی جدید موسوم به «چارچوب مالی» بوده که هدف آن، کنترل هزینه‌های عمومی و کاهش کسری است. اما این چارچوب هنوز در آزمون اجرا موفق نبوده است. در سال ۲۰۲۴، هزینه‌های دولت بیش از حد پیش‌بینی‌شده افزایش یافت و در عین حال، درآمدهای مالیاتی پایین‌تر از انتظار بودند.
نتیجه آن بود که اعتماد بازار به برنامه مالی دولت تضعیف شد. بازده اوراق قرضه دولتی افزایش یافت، نرخ برابری رئال کاهش یافت، و هزینه تأمین مالی پروژه‌ها بالا رفت—همه این‌ها در زمانی که برزیل نیازمند جذب سرمایه برای زیرساخت‌های سبز است.
تناقض میان قول‌های جهانی و محدودیت‌های داخلی
دولت لولا در تلاش است تا سرمایه‌گذاری خارجی را برای پروژه‌های زیست‌محیطی جذب کند. از جمله برنامه‌هایی برای انرژی خورشیدی، بازسازی جنگل‌ها، و گسترش حمل‌ونقل عمومی سبز. اما نبود منابع عمومی کافی، اجرای این پروژه‌ها را با کندی مواجه کرده است.
صندوق ملی اقلیم، که وظیفه دارد وام‌های کم‌بهره برای پروژه‌های زیست‌محیطی ارائه دهد، در سال گذشته کمتر از نیمی از بودجه خود را تخصیص داد. کارشناسان می‌گویند این موضوع به دلیل بروکراسی سنگین، نبود ظرفیت نهادی، و فشارهای سیاسی برای استفاده از منابع در حوزه‌های دیگر است.
در همین حال، فشارهای سیاسی داخلی نیز بر لولا افزایش یافته است. جناح راست و برخی متحدان سنتی او در کنگره مخالف افزایش مالیات‌ها برای تأمین منابع مالی جدید هستند. همزمان، تورم بالا و رشد اقتصادی کند، فضای مانور دولت را محدودتر کرده است.
این تضاد میان تصویر بین‌المللی برزیل به‌عنوان رهبر اقلیم و واقعیت داخلی آن، تهدیدی برای اعتبار جهانی لولا محسوب می‌شود. او که در نشست‌های جهانی از لزوم اقدام فوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی سخن می‌گوید، در عمل برای تأمین مالی همین اقدامات با مشکل مواجه است.
راهی به جلو؟
برای موفقیت در بلندمدت، برزیل نیازمند اصلاحات ساختاری در نظام مالی و افزایش بهره‌وری هزینه‌هاست. بهبود مدیریت مالی دولت، شفاف‌سازی یارانه‌ها، و جلب اعتماد بازار می‌تواند فضا را برای سرمایه‌گذاری‌های سبز فراهم کند.
در غیر این صورت، خطر آن وجود دارد که جاه‌طلبی‌های اقلیمی لولا صرفاً در حد سخنرانی‌های زیبا باقی بماند—و جهان، یک بازیگر کلیدی در نبرد با تغییرات اقلیمی را از دست بدهد.
