نشریه فارن پالیسی : «آمریکا باید رهبری مبارزه با فقر انرژی جهانی را بر عهده بگیرد» | ۱ فروردین ۱۴۰۴
چرا آمریکا باید با بهره‌گیری از منابع انرژی، فناوری و توان صنعتی خود، رهبری جهانی مبارزه با فقر انرژی را بر عهده گرفته و موقعیت استراتژیک خود را تقویت کند.
⏳ مدت زمان مطالعه: ۷ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: فارن پالیسی/گابریل کالینز | 📅 تاریخ: March 20, 2025 / ۱ فروردین ۱۴۰۴
⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.
تأمین برق جهان امنیت ایالات متحده را افزایش خواهد داد.
نوشته گابریل کالینز، عضو بیکر باتس در امور نظارتی انرژی و محیط زیست در موسسه سیاست عمومی بیکر دانشگاه رایس.
رویدادهای جهانی طی چند سال گذشته سه چیز را کاملاً روشن کرده است: امنیت انرژی امنیت ملی است، انرژی فراوان ابزاری غیرقابل جایگزین برای سازگاری با نوسانات اقلیمی و بهبود استانداردهای زندگی است، و دیپلماسی ایالات متحده در خارج از کشور تنها به اندازه گزینه‌ها و راه‌حل‌های ملموسی که این کشور ارائه می‌دهد، معتبر است. در برخی موارد، این‌ها راه‌حل‌های کاملاً خصوصی هستند، مانند صادرات گاز طبیعی مایع (LNG) که به اروپا کمک کرد تا از قطع عرضه گاز روسیه ناشی از تهاجم مسکو در سال ۲۰۲۲ به اوکراین جان سالم به در ببرد. در موارد دیگر، این‌ها تلاش‌های تسهیل‌شده توسط دولت هستند، مانند تلاش‌های تاب‌آوری شبکه برق که آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده (USAID) در فیلیپین، تایلند، اوکراین و سایر کشورها رهبری کرد.
اگر واشنگتن نتواند ارائه دهد، چین این کار را خواهد کرد و در عین حال موقعیت و قدرت ایالات متحده را کاهش خواهد داد. به عنوان مثال، حدود ۵۰ گیگاوات پروژه‌های برقی را در نظر بگیرید که شرکت‌های دولتی چین برای سیستم‌های برق در برزیل، اندونزی و ویتنام ساخته‌اند یا در حال ساخت هستند – همه این کشورها شرکای منطقه‌ای کلیدی ایالات متحده هستند (یا می‌توانند باشند).
واشنگتن باید آشکارا مبارزه با فقر انرژی جهانی را بپذیرد و رهبری کند. همانطور که انقلاب سبز دو نسل پیش با بهبود امنیت غذایی در سراسر جنوب جهانی، قدرت و موقعیت ایالات متحده را افزایش داد، انقلاب فراوانی انرژی نیز می‌تواند موقعیت استراتژیک ایالات متحده را در رقابت قدرت‌های بزرگ این نسل تقویت کند.
پایگاه عظیم منابع، قابلیت‌های فناورانه و توانمندی صنعتی ایالات متحده، این کشور را در موقعیتی قرار می‌دهد که ابتدا اطمینان حاصل کند شهروندان ایالات متحده با تصمیمات «گرما در برابر غذا» مواجه نمی‌شوند و سپس دنیای بهتری را برای میلیاردها نفری که هنوز در فقر انرژی زندگی می‌کنند، بسازد. پیگیری کامل این دو اولویت حیاتی، رفاه و موقعیت استراتژیک خود آمریکایی‌ها را مستحکم خواهد کرد.
هنگامی که ایالات متحده خود به دنبال فراوانی انرژی است و کشورهای دیگر را نیز برای انجام همین کار آماده می‌کند، جهان را در برابر مستبدانی مانند ولادیمیر پوتین روسیه که از انرژی به عنوان سلاح استفاده می‌کنند، مستحکم می‌سازد. تصور کنید اگر صادرکنندگان ایالات متحده نتوانسته بودند صادرات LNG خود را در عرض چند روز و هفته پس از شروع محدودیت عرضه گاز توسط روسیه قبل و بعد از دومین تهاجم به اوکراین، به سمت اروپا تغییر دهند، جهان – به صورت مجازی و واقعی – چقدر تاریک می‌شد؟ همانطور که پل هوایی برلین در سال ۱۹۴۸ به جهان آزاد کمک کرد تا قوی بایستد، تلاش تحت رهبری ایالات متحده در سال ۲۰۲۲ نیز به آزاد نگه داشتن کی‌یف کمک کرد.
فراوانی انرژی همچنین زندگی افراد را غنی‌تر می‌کند و نجات می‌دهد. این به معنای نوشیدن آب سالم توسط کودکان بیشتر در نیجریه و سودان، تنفس کمتر دود مضر چوب توسط زنان در روستاهای هند، و ارتقای خانواده‌های خود توسط والدین بیشتر با مشاغل پردرآمدتر در اتیوپی، ویتنام و فیلیپین است.
یمی اوسینباجو، معاون رئیس جمهور سابق نیجریه، احتمالاً به نمایندگی از میلیاردها نفر در جهان در حال توسعه صحبت کرد زمانی که در سال ۲۰۲۱ در فارن افرز نوشت که «شهروندان ما نمی‌توانند مجبور شوند منتظر کاهش قیمت باتری یا ایجاد فناوری‌های جدید باشند تا انرژی قابل اعتماد داشته باشند و زندگی مدرن و با عزتی داشته باشند.» کمک به آنها برای تحقق آرزوهای دسترسی به منابع انرژی مدرن، همانطور که من در کارهای قبلی نشان داده‌ام، زندگی میلیاردها نفر را بهتر می‌کند و در عین حال قلب‌ها و ذهن‌ها را در این فرآیند به دست می‌آورد.
واشنگتن به طور منحصر به فردی برای رهبری تلاش‌های کاهش فقر انرژی موقعیت دارد، زیرا ایالات متحده بیشترین ظرفیت رقابتی جامع جهانی را در تولید انرژی دارد. البته، این مورد در هر زنجیره ارزش بالقوه انرژی صدق نمی‌کند. باد و خورشید در حال حاضر تحت سلطه چین هستند، که سیاست صنعتی آن منجر به مازاد ظرفیت گسترده نسبت به تقاضا شده است. صرف صدها میلیارد دلار از بودجه مالیات‌دهندگان ایالات متحده برای تعقیب آن بخش‌های تولیدی، مدیریت مالی ضعیفی خواهد بود.
ایالات متحده باید در عوض از سخت‌افزارهای اساسی ارزان و کم‌خطر امنیتی چین، مانند پنل‌های خورشیدی، استفاده کند و برای سایر اقلام حساس‌تر به امنیت، مانند سیستم‌های کنترل و اینورترهایی که برق جریان مستقیم را به جریان متناوب تبدیل می‌کنند، نسخه جداگانه‌ای را که در ایالات متحده، کانادا یا مکزیک تولید می‌شود و نرم‌افزار متن‌باز حسابرسی‌شده با سخت‌افزار تأیید شده پیوند داده و اتصال اینترنت را اجرا می‌کند، الزامی کند.
در سایر حوزه‌های حیاتی که اکنون بخش‌های بسیار بزرگ‌تری از عرضه جهانی انرژی را تشکیل می‌دهند، مانند نفت و گاز طبیعی، ایالات متحده بسیار رقابتی است. در سال ۲۰۲۳، حدود ۱۶ درصد از تولید جهانی نفت خام و تقریباً ۲۵ درصد از تولید گاز طبیعی را به خود اختصاص داد. رونق شیل که تولید ایالات متحده را به این سطوح رساند، یک لنز تاریخی حیاتی و مناسب ارائه می‌دهد، زیرا آنچه در اواسط دهه ۲۰۰۰ به عنوان یک فعالیت اساساً داخلی آغاز شد، در نهایت به تأثیرات امنیت انرژی تحول‌آفرین بسیار فراتر از مرزهای ایالات متحده دست یافت. توانایی اروپا برای مقاومت در برابر اجبار گازی روسیه در مراحل اولیه جنگ اوکراین با افزایش واردات LNG تولید ایالات متحده، گواه این واقعیت است.
بخش‌هایی از آفریقا و اوکراین هر کدام پتانسیل توسعه گاز قابل توجهی دارند که می‌تواند با تزریق سرمایه و تخصص شرکت‌های ایالات متحده تسریع شود و به مشارکت‌های سودمند متقابل منجر شود. یکی از راه‌های شروع تسهیل چنین تعاملاتی به معنای واقعی کلمه به یک امضای قلم نیاز دارد: تغییر «راهنمای وزارت خزانه‌داری در مورد انرژی سوخت فسیلی در بانک‌های توسعه چندجانبه» به گونه‌ای که به جای سرکوب توسعه گاز طبیعی در جنوب جهانی با دلسرد کردن سرمایه‌گذاری خارجی، آن را تشویق کند.
انجام این کار، چشم‌انداز را برای تأمین‌کنندگان سرمایه دولتی مانند صندوق بین‌المللی پول (IMF) و بانک جهانی باز می‌کند تا به کاهش ریسک نیروگاه‌های گازسوز و پروژه‌های خط لوله مورد نیاز برای رساندن مولکول‌های گاز به بازار در کشورهای تشنه انرژی با منابع گاز بومی کمک کنند. این سیگنال‌های تقاضا و زیرساخت‌ها به نوبه خود حفاری و تولید گاز را تسریع می‌کنند. این مراحل می‌توانند یک چرخه فضیلت‌مند را تسریع کنند که در آن کشورهای در حال توسعه رشد اقتصادی خود را تسریع کرده و فقر انرژی را کاهش می‌دهند.
تولیدکنندگان، سازندگان و تأمین‌کنندگان مالی ایالات متحده نیز برای شکل دادن به توسعه و استقرار منابع انرژی پایه جدید، کم انتشار، تاب‌آور و ایمن از زمین‌گرمایی و هسته‌ای نسل بعدی، موقعیت خوبی دارند. هر دو بخش از تخصص بی‌نظیر داخلی ایالات متحده در زمین‌شناسی زیرسطحی، تولید پیشرفته و پیوند تخصص فنی و توانمندی مالی که برای دستیابی به مقیاس‌بندی در اندازه تراوات مورد نیاز است، بهره می‌برند.
بسته به اندازه راکتور، هر گیگاوات نیاز احتمالاً به چیزی بین سه تا ۷۰ راکتور کوچک مدولار (SMR) نیاز دارد که هزینه هر کدام احتمالاً ۷۰ میلیون دلار یا بیشتر خواهد بود. با یک بازار جهانی قابل دسترسی که به راحتی صدها گیگاوات است – از جمله در آفریقا، آمریکای لاتین، آسیای جنوبی و آسیای جنوب شرقی – فرصت بسیار زیاد است. چین و روسیه در حال حاضر SMR ها را اداره می‌کنند و همچنین برای تأمین‌کننده انرژی منتخب برای بسیاری از این مناطق رقابت می‌کنند، واقعیتی که باید روحیه رقابتی ایالات متحده را تقویت کند. علاوه بر این، پاسخگویی به فرصت هسته‌ای نوظهور فقط یک سرمایه‌گذاری ایالات متحده نیست، بلکه یک سرمایه‌گذاری متحدین است – اورانیوم استرالیا و کانادا و قابلیت‌های ساخت، فولاد و آهنگری ژاپن و کره جنوبی نیز حیاتی خواهند بود. زمین‌گرمایی پیشرفته همچنین می‌تواند در بسیاری از بازارهای مشابه هسته‌ای، به ویژه در شرق آفریقا و هند و اقیانوسیه، به شدت رقابت کند.
برای باز کردن فرصت‌های هسته‌ای و زمین‌گرمایی، دولت ترامپ باید سه گام کلیدی بردارد. اول، وزارت دفاع باید در نظر بگیرد که به یک مشتری اصلی برای SMR ها و زمین‌گرمایی پیشرفته تبدیل شود – با شروع از آلاسکا. باید از یک رقابت آزاد برای انتخاب مناسب‌ترین فناوری با کمترین هزینه و بالاترین ایمنی و مقیاس‌پذیری، با انگیزه توانایی خدمت‌رسانی به یکی از بزرگترین نهادهای مصرف‌کننده انرژی در جهان، استفاده شود.
دوم، دولت باید به دنبال تأمین بودجه تکمیلی برای شرکت مالی توسعه بین‌المللی (DFC) باشد. DFC در سال ۲۰۱۹ تأسیس شد و موسسه مالی توسعه دولت ایالات متحده است. این شرکت با سرمایه خصوصی برای سرمایه‌گذاری در سراسر جهان در حال توسعه و مکان‌های استراتژیک در بخش‌هایی از جمله انرژی، مراقبت‌های بهداشتی، زیرساخت‌های حیاتی و فناوری همکاری می‌کند. حمایت DFC به طور بالقوه می‌تواند به تسهیل صادرات راکتورهای هسته‌ای پیشرفته و سیستم‌های زمین‌گرمایی شرکت‌های ایالات متحده کمک کند. برای اطمینان از همخوانی با منافع ملی اصلی ایالات متحده، DFC باید تشویق شود تا تأمین مالی پروژه را برای مناطقی با بالاترین ترکیب رقابت استراتژیک و فقر انرژی اولویت‌بندی کند.
سوم، دولت باید یک ابتکار ژئواکونومیک انرژی هند و اقیانوسیه را راه‌اندازی کند. برق و سوخت یک حوزه رقابتی حیاتی هستند و ایالات متحده باید از مزیت‌های رقابتی خود در سراسر منابع و فناوری‌های انرژی پاک و قابل اعتمادی که در آنها برتری دارد، استفاده کند: LNG در حال حاضر و با رویکرد صحیح، زمین‌گرمایی پیشرفته و هسته‌ای مدولار در آینده نزدیک.
۶۷ سال پیش، سناتور آمریکایی هوبرت هامفری نوشت که «ذخایر غذا و فیبر ما، و توانایی ما در تولید فراوان چنین کالاهایی، منابعی هستند که باید گرامی داشته شوند؛ باید با جسارت و تخیل به کار گرفته شوند و نه اینکه ذره ذره هدر داده شوند.» جایگزینی «انرژی» به جای «غذا و فیبر» این بیانیه را در سال ۲۰۲۵ به همان اندازه مرتبط می‌کند که در سال ۱۹۵۸ بود.
انرژی فرصت‌هایی را برای ایالات متحده فراهم می‌کند تا برای خود خوب عمل کند، زندگی‌ها را در کشورهای متحد و شریک بهبود بخشد و تلاش‌های دشمنان خود برای فرسایش و آسیب رساندن به معماری جهانی که رفاه و بهزیستی بی‌سابقه‌ای را طی ۸۰ سال گذشته به ارمغان آورده است، خنثی کند. یک دستور کار فراوانی انرژی می‌تواند به تضمین بهبود انسانی، صلح و امنیت کمک کند. ایالات متحده می‌تواند آن را به شیوه‌ای کاملاً دو حزبی دنبال کند. و مهمتر از همه، کار از هم اکنون، در خانه آغاز می‌شود.
”
