فارن پالسی | “چگونه استارمر می‌تواند سیاست سمی مهاجرت بریتانیا را اصلاح کند” | ۸ شهریور ۱۴۰۳
حزب کارگر باید به جای انحراف از مسیر، سیاست مهاجرتی انسانی ایجاد کند
⏳ مدت زمان مطالعه: ۷ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: فارن پالسی / اسماعیل عیناشه | 📅 تاریخ: ۳۰ آگوست ۲۰۲۴ / ۸ شهریور ۱۴۰۳
⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاه‌های نویسنده و منبع اصلی را منعکس می‌کند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.
چگونه استارمر می‌تواند سیاست سمی مهاجرت بریتانیا را اصلاح کند
بریتانیا در آتش می‌سوزد. در هفته‌های اخیر، شورش‌های راست‌گرای افراطی به تجمعات مقابل مساجد و هتل‌های پناهجویان، سوزاندن کتابخانه‌های عمومی، و افزایش خشونت‌های نژادپرستانه و خرابکاری‌های هدفمند منجر شده است. این حوادث که با قتل تراژیک سه دختر جوان در شهر ساوتپورت جرقه زده شد، توسط گروه‌های ضد مهاجر و ضد مسلمان به شدت بهره‌برداری شده و اطلاعات نادرست را به صورت آنلاین منتشر کرده و حمایت چهره‌های برجسته راست‌گرای افراطی را به دست آورده‌اند.
کمتر از دو ماه پس از روی کار آمدن دولت جدید حزب کارگر، مسئله مهاجرت به موضوع اصلی تبدیل شده است. اکنون کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر، با چالش بزرگی در مقابله با علل ریشه‌ای رابطه سمی بریتانیا با مهاجرت روبرو است.
تغییرات سیاست مهاجرتی
سال‌هاست که مسئله مهاجرت در قلب مشکلات بریتانیا قرار دارد و پس از برگزیت، عادی‌سازی گفتار راست‌گرای افراطی به طور فزاینده‌ای در رسانه‌ها و صحنه سیاسی بریتانیا تثبیت شده است. حزب کارگر نباید به دلیل شورش‌های اخیر از مسیر خود منحرف شود، بلکه باید از این لحظه استفاده کرده و سیاست جدید و انسانی در حوزه مهاجرت ایجاد کند.
اگرچه دولت استارمر قول داده است تعداد اخراج‌های کسانی که حق ماندن در کشور را ندارند افزایش دهد، اما از زمان روی کار آمدن حزب کارگر، تغییرات مهمی در سیاست‌های مهاجرتی بریتانیا صورت گرفته است. مهم‌ترین تغییر این بود که در اولین روز نخست‌وزیری خود، استارمر قانون بحث‌برانگیز رواندا را که شامل ارسال پناهجویان از بریتانیا به این کشور آفریقای شرقی بود، لغو کرد. این قانون که توسط بوریس جانسون، نخست‌وزیر سابق، در سال ۲۰۲۲ معرفی شد، به عنوان یک مانور بدبینانه تلقی می‌شد که بیشتر از یک راه‌حل جدی برای رفع سیستم مهاجرتی شکسته کشور بود. ایوت کوپر، وزیر کشور جدید، آن را “کلاهبرداری کامل” نامید و به پارلمان گفت که این سیاست ۷۰۰ میلیون پوند (حدود ۹۱۸.۴ میلیون دلار) برای مالیات‌دهندگان بریتانیایی هزینه داشته است، مبلغی قابل توجه با توجه به اینکه هیچ پناهجویی هرگز به رواندا فرستاده نشد.
سیاست‌های جدید و انسانی دولت کارگر
این رویکرد انسانی دقیقاً همان چیزی است که بریتانیا به آن نیاز دارد، اما در مقیاس بسیار بزرگ‌تر. با اینکه این تغییرات کوچک قبل از شروع شورش‌های اخیر اعلام شده بودند، سوال باقی می‌ماند که آیا حزب کارگر – حتی با تاریخ تاریک خود – شجاعت لازم برای تغییر رابطه مشکل‌دار بریتانیا با مهاجرت را دارد یا خیر. یک راه‌حل پایدار باید به گسترش اطلاعات نادرست که برای ایجاد نفرت هدف قرار گرفته‌اند، رسیدگی کند و در عین حال از یک سیستم مهاجرتی واقعاً دلسوزانه و اخلاقی حمایت کند.
برای مثال، استارمر می‌تواند قانون مهاجرت غیرقانونی را که در جولای سال گذشته توسط دولت محافظه‌کار تصویب شد، رسماً لغو کند. این قانون به دولت اجازه می‌داد حق پناهندگی را به مهاجرانی که به صورت غیرقانونی به بریتانیا آمده‌اند، رد کند و آن‌ها را به کشورهای خود یا کشورهای ثالث «ایمن» مانند رواندا بازگرداند. این قانون بحث‌برانگیز توسط چندین گروه حقوق بشری و همچنین سازمان ملل متحد به عنوان یک “ممنوعیت پناهندگی” توصیف شد که پناهندگان آسیب‌پذیر را با مسدود کردن مسیرهای ایمن و قانونی برای افرادی که از آزار و اذیت، خشونت یا درگیری فرار می‌کنند، جریمه می‌کند.
اصلاح سیستم پناهندگی
علاوه بر لغو قانون دوره محافظه‌کاران، دولت کارگر باید به حل و فصل پرونده‌های پناهندگی که در صف انتظار مانده‌اند، بپردازد. بر اساس آخرین داده‌های وزارت کشور، بیش از ۱۱۸,۰۰۰ نفر در انتظار تصمیم اولیه در مورد درخواست‌های پناهندگی خود هستند. برای کاهش واقعی این ارقام، استارمر باید تلاش‌های زیادی برای اصلاح یک سیستم شکسته که هزاران نفر از افراد آسیب‌پذیر را در فقر گرفتار کرده است، انجام دهد.
دولت او می‌تواند بهبودهای واقعی در فرآیند پناهندگی ایجاد کند، از جمله گسترش مسیرهای امن، اطمینان از دادرسی عادلانه و نشان دادن همدردی و انسانیت. برای تمرکز بر راه‌حل‌های بلندمدت، استارمر باید تلاش‌های بریتانیا را برای پرداختن به علل ریشه‌ای درگیری‌های جهانی که بسیاری از مردم را به انجام سفرهای خطرناک سوق می‌دهد، در اولویت قرار دهد.
حقوق بریتانیایی‌ها با پیشینه مهاجر
فراتر از اصلاح سیستم پناهندگی، دولت کارگر می‌تواند حقوق بریتانیایی‌هایی که دارای پیشینه مهاجرتی هستند را با لغو قانون ملیت و مرزها که در سال ۲۰۲۲ تصویب شد، حفظ کند. این قانون یک سیستم دو سطحی شهروندی ایجاد می‌کند که شهروندان طبیعی بریتانیا – مانند خود من – را به شهروندان درجه دوم تبدیل می‌کند.
این قانون به دولت این قدرت را می‌دهد که بدون اطلاع قبلی، شهروندان بریتانیایی را از تابعیت خود محروم کند. این اقدام افراطی، بریتانیا را در میان دموکراسی‌های لیبرال به یک استثنا تبدیل کرده و به ناحق شهروندان خود، به ویژه مسلمانان بریتانیایی را هدف قرار می‌دهد، حتی اگر خانواده‌هایشان نسل‌ها در کشور بوده باشند.
اهمیت محافظت از کودکان بی‌سرپرست
سیاست‌های مهاجرتی حزب کارگر باید بر آسیب‌پذیرترین گروه‌ها، به ویژه کودکان بدون همراه تمرکز کند. بر اساس تحقیقات اخیر که توسط یک گروه روزنامه‌نگاری مشترک در اروپا انجام شده است، بیش از ۵۰,۰۰۰ کودک مهاجر بدون همراه در ۱۳ کشور اروپایی از جمله آلمان و ایتالیا بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ مفقود شده‌اند.
اگرچه وزارت کشور بریتانیا هنوز آمار خاصی در مورد بریتانیا منتشر نکرده است (با وجود درخواست قانون آزادی اطلاعات)، ما می‌دانیم که کودکان بدون همراه که به بریتانیا مهاجرت می‌کنند، همچنان در معرض خطر افزایش جذب توسط باندها، استثمار در محل کار و برده‌داری مدرن هستند. گزارش دیگری که توسط گروهی از سازمان‌های غیردولتی اوایل امسال انجام شد، نشان داد که صدها کودک پناهنده که تجربه سوءاستفاده و خشونت داشتند، اغلب پس از ارزیابی نادرست سن توسط وزارت کشور، در زندان‌های بزرگسالان قرار می‌گیرند.
پیامدهای نگران‌کننده
این نمایش‌ها از مهاجران در بریتانیا پیامدهای خطرناکی دارند و اغلب به عنوان پیش‌زمینه تبعیض و خشونت عمل می‌کنند. بریتانیا اینجا بوده است؛ بیش از ۲۴ سال پس از شورش‌های بدنام اولدهام در سال ۲۰۰۱ که به یک دوره کوتاه ناآرامی نژادی در شهری نزدیک منچستر منجر شد و راست‌گرایان افراطی را تقویت کرد، بریتانیا هنوز از اشتباهات خود درس نگرفته است.
گفتار ساده در مورد نژاد و جنگ داخلی – که اخیراً توسط ایلان ماسک مطرح شده است – به تم‌های استاندارد راست‌گرای افراطی در مورد کشور کمک می‌کند، اما واقعیت این است که بریتانیا مهاجران را بسیار مؤثرتر از بسیاری از همسایگان اروپایی خود جذب کرده است و پایتخت آن عمدتاً مکانی تحمل‌کننده و چند قومیتی است.
پاورقی‌ها:
⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاه‌های نویسنده و منبع اصلی را منعکس می‌کند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.
✅ سورس ما: فارن پالسی
💡 درباره منبع: فارن پالسی (Foreign Policy) یک مجله و وب‌سایت معتبر در حوزه روابط بین‌الملل و تحلیل‌های جهانی است که به ارائه مقالات و تحلیل‌های عمیق درباره مسائل جهانی و سیاست خارجی می‌پردازد.
✏️ درباره نویسنده: اسماعیل عیناشه یک روزنامه‌نگار برنده جایزه است که در لندن زندگی می‌کند و نویسنده کتاب «غریبه‌ها» است که مهاجرت را از دریچه هنر بررسی می‌کند.
