نشریه فارن پالیسی : «آیا ترامپ از فدرال رزرو نیز به عنوان اهرم فشار استفاده خواهد کرد؟» | ۲۴ اسفند ۱۴۰۳

⏳ مدت زمان مطالعه: ۶ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: فارن پالیسی/کریستوفر اسمارت | 📅 تاریخ: March 14, 2025 / ۲۴ اسفند ۱۴۰۳

⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.

---

وقتی بحران بعدی فرا رسد، بازارهای جهانی ممکن است نتوانند روی پشتیبان مالی آمریکا حساب کنند.

نوشته کریستوفر اسمارت، بنیانگذار گروه آربروث.

تضعیف تعهدات دفاعی ایالات متحده به اروپا سوالات اساسی در مورد صف‌بندی‌های ژئوپلیتیکی ایجاد می‌کند، در حالی که تعرفه‌های تهاجمی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، بازآرایی عمده تجارت جهانی را تهدید می‌کند. اما مجموعه دیگری از ریسک‌ها برای بازارهای مالی جهانی در کمین است که به نقدینگی دلاری قابل اعتماد و فراوانی وابسته هستند که در نهایت توسط فدرال رزرو ایالات متحده پشتیبانی می‌شود.

دور دوم ترامپ

گزارش‌ها و تحلیل‌های جاری

فدرال رزرو به عنوان تنها نهادی که می‌تواند دلار ایجاد کند، خطوط سوآپ (توافقنامه ارزی) را با بانک‌های مرکزی خارجی ایجاد کرده است که در پاسخگویی به تقاضای ناگهانی برای دلار و آرام کردن بازارهای مالی جهانی در مواقع وحشت، حیاتی بوده‌اند. با وجود دولتی در واشنگتن که دوست دارد از حمایت کشورهای خارجی به عنوان اهرم فشار استفاده کند، آیا بازار گسترده اوراق قرضه دلاری، سپرده‌ها و سوآپ‌های ارزی همچنان می‌تواند روی فدرال رزرو در هنگام وقوع بحران مالی بعدی حساب کند؟

FP Live: در بحبوحه اصلاح بازار سهام و عدم قطعیت زیاد در مورد سیاست‌ها، آیا مدیران عامل نگران چشم‌انداز شرکت‌های خود هستند؟ جفری سوننفلد، استاد دانشکده مدیریت ییل، برای بررسی حال‌وهوای جامعه تجاری و همچنین بررسی گزینه‌های پیش روی آن‌ها به FP Live پیوست. اکنون تماشا کنید.

امروزه، حمایت فدرال رزرو از بانک‌های مرکزی خارجی تا حد زیادی بدون مناقشه است. و فدرال رزرو رسماً از کاخ سفید مستقل است. اما ترتیبات نهادی می‌توانند تغییر کنند و سیاست‌های سنتی می‌توانند زیر و رو شوند، به ویژه توسط رئیس‌جمهوری که دوست دارد تا جایی که می‌تواند اهرم فشار جمع‌آوری کند.

آغاز همه‌گیری کووید-۱۹ را در نظر بگیرید. با تعطیلی کشورها و توقف فعالیت‌های اقتصادی در اوایل سال ۲۰۲۰، سرمایه‌گذاران وحشت‌زده در سراسر جهان به سمت امنیت دلار و دارایی‌های دلاری هجوم بردند. این افزایش سرسام‌آور تقاضا برای نقدینگی، باعث جهش نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت و تقویت شدید نرخ ارز دلار شد.

برای جلوگیری از خطرات نکول‌های زنجیره‌ای در بازارهای خارجی که مطمئناً در اقتصاد ایالات متحده بازتاب می‌یافت، فدرال رزرو خطوط سوآپ را با بانک کانادا، بانک انگلستان، بانک ژاپن، بانک مرکزی اروپا و بانک ملی سوئیس ایجاد کرد. این تسهیلات به بانک‌های این کشورها امکان دسترسی به دلار را از طریق بانک‌های مرکزی خودشان می‌داد. ترتیبات موقت همچنین به بانک‌های مرکزی نروژ، سوئد، دانمارک، استرالیا، نیوزیلند، مکزیک، برزیل، کره جنوبی و سنگاپور گسترش یافت.

همچنین بحران مالی جهانی ۲۰۰۸ را در نظر بگیرید، زمانی که به نظر می‌رسید آرماگدون تنها به اندازه یک بانک ورشکسته دیگر فاصله دارد. بازارهای اعتباری منجمد ایالات متحده و اروپا تهدید می‌کردند که مجموعه‌ای از نکول‌های زنجیره‌ای و حتی رکود جهانی عمیق‌تر یا بدتر را به راه بیندازند. تصمیم برای گسترش خطوط سوآپ به بازارهای نوظهور مانند مکزیک، برزیل، سنگاپور و کره جنوبی در آن زمان یک تغییر مسیر مهم و اعتراف به این بود که بی‌ثباتی مالی در آنجا می‌تواند به طور جدی به ایالات متحده آسیب برساند.

اکنون لیست کشورهایی را که فدرال رزرو در شرایط اضطراری مالی اخیر حمایت کرده است با آن‌هایی که دولت ترامپ طی شش هفته گذشته تهدید، قلدری یا با تعرفه کوبیده است، مقایسه کنید. این کشورها شامل کانادا و مکزیک به دلیل مهاجرت غیرقانونی و اجرای قانون مواد مخدر، اتحادیه اروپا به دلیل عدم توازن تجاری، کانادا و دانمارک به دلیل توسعه سرزمینی، و برزیل به دلیل وضعیت دلار به عنوان ارز ذخیره هستند. در زمان نگارش این مطلب، بریتانیا، ژاپن و سوئیس تا حد زیادی در امان مانده‌اند، اما این وضعیت می‌تواند هر لحظه تغییر کند.

استقلال فدرال رزرو از کاخ سفید در قانون تصریح شده است، همانطور که ابزارهایی که برای حمایت از وظایف خود برای تضمین ثبات قیمت و اشتغال کامل انتخاب می‌کند، نیز تصریح شده‌اند. این شامل تصمیمات برای گسترش این خطوط سوآپ است و لیست کشورهایی که واجد شرایط بوده‌اند عمدتاً بدون مناقشه بوده است. در واقع، بزرگترین بازارهای دلاری فراساحلی عمدتاً در نزدیکترین متحدان ایالات متحده توسعه یافته‌اند – یا به طور دقیق‌تر، کشورهایی که واشنگتن از لحاظ تاریخی متحدان خود می‌دانست.

بازار دلار فراساحلی در واقع به دهه ۱۹۵۰ بازمی‌گردد، زمانی که کشورهای کمونیستی که از صادرات دلار درآمد کسب می‌کردند، به دنبال بانک‌هایی بودند که نمی‌توانستند تحت تحریم‌های ایالات متحده قرار گیرند. بانک‌های بریتانیایی نیز با نرخ‌های بالاتر از آنچه فدرال رزرو اجازه می‌داد، سپرده‌های دلاری را به آن سوی اقیانوس اطلس جذب کردند. در دهه‌های اخیر، دولت ایالات متحده از استخر عمیق سرمایه جهانی که مشتاق خرید بدهی رو به افزایش ایالات متحده بود، استقبال کرده است، حتی در حالی که مقامات واشنگتن نگران خطرات ناشی از گردش دلارهای بسیار زیاد فراتر از کنترل نظارتی خود بودند.

این روزها، تقاضا برای دلار در خارج از ایالات متحده به چندین تریلیون دلار وام، اوراق قرضه، سوآپ ارزی و سایر ابزارهای مالی می‌رسد. تنها بانک‌های خارجی تعهدات مربوط به ذخیره ۱۶ تریلیون دلاری اوراق قرضه و سپرده‌ها را تمدید می‌کنند. حدود ۳ تریلیون دلار در شعب و شرکت‌های تابعه ایالات متحده در خارج از کشور است که به طور خودکار به پنجره تخفیف فدرال رزرو دسترسی دارند، اما بقیه باید در زمان ناپدید شدن نقدینگی به بانک‌های مرکزی خود تکیه کنند. آن بانک‌های مرکزی نیز به نوبه خود، برای پشتیبانی از نقدینگی دلاری در مواقع بحران، به فدرال رزرو متکی هستند.

در سال ۲۰۲۰، خطوط سوآپ اضطراری ۴۵۰ میلیارد دلار دیگر به ترازنامه فدرال رزرو اضافه کرد که در سه ماه اول بحران کووید-۱۹ به ۷ تریلیون دلار رسید. این دارایی‌ها ریسک حداقلی دارند و برای ایالات متحده درآمدزایی می‌کنند: فدرال رزرو مقدار معادل ارز خارجی را به عنوان وثیقه به اضافه سود تعلق گرفته در طول دوره سوآپ دریافت می‌کند.

اما دولت ترامپ دیدگاه محدودتری نسبت به مسئولیت‌های جهانی ایالات متحده دارد، حتی در حالی که رویکرد انعطاف‌پذیرتری نسبت به استقلال فدرال رزرو اتخاذ می‌کند. به یاد بیاورید که در طول مبارزات انتخاباتی، ترامپ اصرار داشت که می‌تواند کار بهتری به عنوان رئیس فدرال رزرو نسبت به رئیس فعلی، جروم پاول، انجام دهد. تصور اینکه ترامپ تهدید کند که خطوط سوآپ را از متحدانی که غیرهمکار یا ناسپاس تلقی می‌شوند دریغ کند، چندان دشوار نیست. حتی اگر ترامپ اختیار قانونی برای اخراج پاول یا وادار کردن او به انجام دستوراتش را نداشته باشد، تلاش برای مسدود کردن نجات اضطراری فدرال رزرو، هرگونه اعتماد بازاری را که ممکن است باقی مانده باشد، از بین خواهد برد.

یک بحران مالی را تصور کنید که همزمان با مذاکره مجدد واشنگتن در مورد توافقنامه ایالات متحده-مکزیک-کانادا، درگیری با اتحادیه اروپا بر سر صادرات خودروهای آلمانی و فشار بر ژاپن برای خرید بیشتر برنج تولیدی ایالات متحده، رخ می‌دهد. شکست‌های بانکی که در بازارهای بزرگ زنجیروار رخ می‌دهند ممکن است با خطوط سوآپ قابل اعتماد فدرال رزرو متوقف شوند، اما آیا کاخ سفید فدرال رزرو را مجبور می‌کند تا تصمیمی را برای اهرم فشار دیپلماتیک به تأخیر بیندازد؟ آیا کانادا برای جلوگیری از فروپاشی مالی، ایالت شدن در آمریکا را می‌پذیرد؟ آیا دانمارک برای نجات بانک‌های اروپا، گرینلند را تحویل می‌دهد؟ آیا ژاپن برای جلوگیری از رکود عمیق‌تر، مجبور به خرید بیشتر صادرات کشاورزی ایالات متحده خواهد شد؟

مشکل این است که حتی بدون تهدیدهای صریح، سرمایه‌گذاران ممکن است قبل از استقرار هرگونه پشتیبانی، به سمت ایمنی فرار کنند. در نهایت، عدم قطعیت فزاینده در مورد سیاست ایالات متحده و عملکرد نهادهای ایالات متحده حتی به فدرال رزرو نیز گسترش خواهد یافت – و این سوال را مطرح می‌کند که چگونه ممکن است به یک بحران مالی تحت نظارت ترامپ پاسخ دهد. بازارها پیشاپیش از اظهارات این هفته ترامپ مبنی بر اینکه به اندازه انتظارات بسیاری، نگران سقوط بازارهای سهام نیست، مضطرب شده‌اند. و عواقب آن ممکن است بسیار فوری‌تر از هرگونه نگرانی نظری در مورد وضعیت دلار به عنوان ارز ذخیره باشد.

همانطور که تردیدها در مورد تعهد ایالات متحده به ناتو امنیت اروپا را تضعیف می‌کند، تردیدها در مورد قابلیت اطمینان فدرال رزرو در یک بحران، ثبات مالی جهانی را تهدید می‌کند. اگر تعریف واشنگتن از منافع شخصی روشنگرانه به همان اندازه که شش هفته گذشته نشان می‌دهد، محدود شده باشد، قابلیت اطمینان ایالات متحده ممکن است مدت‌ها قبل از آزمایش در میدان نبرد، در بازارها آزمایش شود.

”