⏳ مدت زمان مطالعه: ۸ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: فارن افرز / جنیفر کاوانا و استیون ورتهایم | 📅 تاریخ: ۲۵ فوریه ۲۰۲۵ / ۶ اسفند ۱۴۰۳
⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.
تمرکز بیش از حد بر تایوان
استراتژی آمریکا نباید بر جنگی غیرقابل پیروزی متمرکز باشد
نویسندگان: جنیفر کاوانا و استیون ورتهایم
سرنوشت تایوان یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های سیاست‌گذاران آمریکایی شده است، و این نگرانی بی‌دلیل نیست. تهاجم چین به این جزیره، ایالات متحده را در برابر یکی از حیاتی‌ترین تصمیمات سیاست خارجی خود قرار خواهد داد. تسلیم شدن در برابر پکن اعتبار واشنگتن را خدشه‌دار کرده و چالش‌های جدیدی برای نیروهای نظامی آمریکا در آسیا ایجاد می‌کند. اما حفظ تایوان، باید در برابر هزینه‌های یک جنگ تمام‌عیار بین دو قدرت بزرگ جهانی سنجیده شود.
حتی در صورت پیروزی ایالات متحده—که احتمال شکست آن نیز وجود دارد—یک جنگ مستقیم با چین می‌تواند تعداد زیادی از آمریکایی‌ها را به کام مرگ کشانده و خسارات اقتصادی عظیمی را به همراه داشته باشد، به‌گونه‌ای که از جنگ ویتنام و حتی جنگ جهانی دوم هم مخرب‌تر باشد. تهدید تسلیحات هسته‌ای و حملات سایبری نیز می‌تواند شرایط را وخیم‌تر کرده و خساراتی به خاک آمریکا وارد کند.
فشارهای داخلی بر رئیس‌جمهور آمریکا
با وجود پیامدهای وحشتناک جنگ، رئیس‌جمهور ایالات متحده تحت فشار شدیدی قرار خواهد گرفت تا برای دفاع از تایوان وارد عمل شود. بسیاری از سیاست‌گذاران آمریکایی معتقدند که تایوان، به عنوان یک دموکراسی پررونق در منطقه‌ای استراتژیک، ارزش دفاع را دارد.
علاوه بر این، ملاحظات سیاسی داخلی نیز ممکن است رئیس‌جمهور را به جنگ سوق دهند. اجتناب از جنگ ممکن است به عنوان ضعف در برابر چین تعبیر شود و میراث سیاسی رئیس‌جمهور را تضعیف کند، به‌ویژه پس از دهه‌ها تلاش واشنگتن برای جلوگیری از سقوط تایوان.
نمونه‌ای از این وضعیت را می‌توان در دهه ۱۹۶۰ مشاهده کرد، زمانی که رئیس‌جمهور لیندون جانسون، با وجود تردیدهایش نسبت به موفقیت در ویتنام، تصمیم گرفت نیروهای آمریکایی را به آنجا اعزام کند.
گزینه سوم: دفاع تایوان بدون مداخله مستقیم آمریکا
رهبران ایالات متحده نیاز به یک استراتژی دارند که آن‌ها را از انتخاب میان جنگ جهانی سوم یا تسلیم تایوان نجات دهد. واشنگتن باید برنامه‌ای تدوین کند که تایوان بتواند از خود دفاع کند، در حالی که آمریکا به حمایت از راه دور و حفظ موقعیت خود در آسیا ادامه دهد.
برای دستیابی به این هدف، ایالات متحده باید:
- تایوان را تشویق کند که به طور مستقل توان دفاعی خود را تقویت کند.
- بر ارسال کمک‌های نظامی غیرمستقیم به تایوان تمرکز کند.
- از تعهد آشکار به دفاع نظامی از تایوان خودداری کرده و سیاست ابهام استراتژیک را دنبال کند.
این راهکار، ایالات متحده را قادر خواهد ساخت تا از ورود مستقیم به درگیری جلوگیری کند و هم‌زمان مانع از تسلط چین بر منطقه شود.
چرا تایوان باید دفاع خود را تغییر دهد؟
در حال حاضر، استراتژی دفاعی تایوان به شدت وابسته به **تجهیزات پیشرفته نظامی** مانند جنگنده‌های F-16 و تانک‌های آبرامز است. اما در صورت وقوع حمله چین، این تسلیحات به سرعت شناسایی و نابود خواهند شد. در چنین شرایطی، تایوان مجبور خواهد بود که برای بقا، به کمک مستقیم نظامی ایالات متحده متکی شود.
یک راهکار بهتر برای تایوان، اتخاذ **استراتژی جوجه‌تیغی** است. این استراتژی شامل استفاده گسترده از **موشک‌های ضدکشتی، مین‌های دریایی و سامانه‌های دفاع هوایی متحرک** برای متوقف کردن تهاجم چین است.
ایالات متحده باید فشار بیشتری بر تایوان وارد کند تا **سرمایه‌گذاری‌های دفاعی خود را از تسلیحات سنگین به سمت روش‌های غیرمتقارن سوق دهد**. برخی از این اقدامات شامل موارد زیر هستند:
- افزایش ذخایر **موشک‌های ضدکشتی و ضد هوایی**.
- افزایش نیروهای ذخیره و آموزش آن‌ها برای **نبرد شهری و دفاع منطقه‌ای**.
- کاهش اتکای تایوان به تسلیحات سنگین که به سرعت هدف حمله قرار می‌گیرند.
واشنگتن چگونه می‌تواند از تایوان حمایت کند بدون اینکه درگیر جنگ شود؟
استراتژی **ابهام استراتژیک**، که به طور سنتی سیاست آمریکا بوده، ممکن است بهترین گزینه باقی بماند. این سیاست به **چین اجازه نمی‌دهد که از واکنش قطعی ایالات متحده مطمئن باشد**، در حالی که هم‌زمان از ورود واشنگتن به یک جنگ تمام‌عیار جلوگیری می‌کند.
ایالات متحده همچنین می‌تواند از **دیپلماسی منطقه‌ای** برای کاهش خطر درگیری بهره ببرد. این شامل موارد زیر است:
- تقویت روابط با **ژاپن، استرالیا و فیلیپین** برای ایجاد یک موازنه منطقه‌ای.
- محدود کردن استقرار نظامی آمریکا در تایوان به جای افزایش حضور مستقیم.
- حمایت از **مذاکرات میان چین و تایوان** برای کاهش تنش‌ها.
نتیجه‌گیری: آیا آمریکا مسیر درستی را دنبال می‌کند؟
ایالات متحده باید **از وابستگی بیش از حد به دفاع مستقیم از تایوان اجتناب کند** و در عوض، استراتژی‌ای را در پیش بگیرد که ضمن حمایت از تایوان، از ورود به جنگ جلوگیری کند.
این به معنی تمرکز بیشتر بر:
- توانمندسازی تایوان برای دفاع مستقل از خود.
- تغییر سیاست‌های دفاعی تایوان به روش‌های **کم‌هزینه‌تر و اثربخش‌تر**.
- استفاده از **راهبردهای دیپلماتیک** برای کاهش تنش‌های منطقه‌ای.
در نهایت، ایالات متحده نباید اجازه دهد که سیاست آن نسبت به تایوان، **استراتژی کلی‌اش در آسیا را تضعیف کند**. اگر واشنگتن به جای **تمرکز بر جنگ احتمالی**، بر **حفظ موازنه قوا و جلوگیری از درگیری مستقیم** تمرکز کند، احتمال حفظ ثبات در منطقه بسیار بیشتر خواهد بود.
“` ”
