روزنامه اورشلیم پست: « انتخاب حیاتی نتانیاهو: ایران، آمریکا و حرکت بعدی اسرائیل» | ۱۸ مهر ۱۴۰۳
انتخاب حیاتی اسرائیل: نحوه هماهنگی برنامه‌های نظامی با آمریکا و تأثیرات آن بر روابط دو کشور
⏳مدت زمان مطالعه: ۶ دقیقه| ✏️ناشر/نویسنده: جروزالم پست / هرب کینون |📅 تاریخ: ۹ اکتبر ۲۰۲۴ / ۱۸ مهر ۱۴۰۳
⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.
اسرائیل با یک معضل مواجه است: تا چه حد باید برنامه‌های خود را با ایالات متحده به اشتراک بگذارد؟
وزیر دفاع یوآو گالانت احتمالاً به ایالات متحده پرواز خواهد کرد و در نهایت با وزیر دفاع آمریکا، لوید آستین، ملاقات خواهد کرد، درست همانطور که در نهایت جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، روز چهارشنبه با بنیامین نتانیاهو تماس گرفت.
در نهایت، درامای سه‌شنبه شب بر سر به تعویق انداختن سفر گالانت به ایالات متحده تا زمانی که نتانیاهو با بایدن تماس نگیرد و تأیید عملیات نظامی کابینه علیه ایران فراموش خواهد شد. این رویداد نیز مانند سایر بحران‌های زیاد دیگر در روابط پرفراز و نشیب آنها – برخی واقعی، برخی بیش از حد بیان شده، و برخی تخیلی – در تاریخ فرو خواهد رفت.
واکنش سریع بسیاری از رسانه‌ها به این اتفاق این بود که نتانیاهو به عنوان نمونه‌ای از بدترین چهره خود – قربانی کردن منافع ملی بر سر غرور و رقابت‌های سیاسی – به نمایش گذاشته شود.
در این روایت، نتانیاهو نمی‌توانست تحمل کند که گالانت در حالی که او هنوز منتظر تماس بایدن است، در واشنگتن خوش‌آمدگویی شود. به خصوص که این دو رهبر در حدود هفت هفته صحبت نکرده بودند. در این داستان، نتانیاهو تلاش کرد زندگی گالانت را به حدی سخت کند که وزیر دفاع استعفا دهد.
اما تفسیر دیگری نیز وجود دارد: اسرائیل می‌خواهد آزادی پاسخ به حملات موشکی بالستیک هفته گذشته ایران را با شرایط خود حفظ کند. تصمیمی در سطح کابینه ضروری است و نتانیاهو باید قبل از سفر گالانت به واشنگتن که احتمالاً آمریکایی‌ها سعی خواهند کرد او را از واکنش بیش از حد بازدارند، به طور مستقیم موضع کشور را به بایدن انتقال دهد.
بایدن قبلاً اعلام کرده است که نمی‌خواهد شاهد حملات به تأسیسات هسته‌ای یا نفتی ایران باشد. اگر کابینه قبل از سفر گالانت تصمیم بگیرد، او می‌تواند در واشنگتن بگوید که دست‌هایش بسته است زیرا تصمیم قبلاً گرفته شده است.
اسرائیل با یک معضل مواجه است: چقدر باید از برنامه‌های خود را با ایالات متحده به اشتراک بگذارد؟
از یک سو، عدم افشای اطلاعات می‌تواند به نفع ایالات متحده باشد، زیرا انکار معتبر را ممکن می‌سازد و به آنها اجازه می‌دهد با ادعای ناآگاهی از درگیر شدن مستقیم در حملات جلوگیری کنند. از سوی دیگر، اگر برنامه‌ها به اشتراک گذاشته شود و ایالات متحده بگوید “نه”، اسرائیل چه کاری باید انجام دهد؟
برخی گزارش‌های رسانه‌ای نشان می‌دهد که کاخ سفید به طور فزاینده‌ای از کمبود شفافیت اسرائیل ناراحت است و زمانی که آنها تنها پس از ترور رئیس ستاد حزب‌الله در بیروت و رهبر حماس در تهران و سپس حسن نصرالله در بیروت مطلع شدند، عصبانی شدند.
طبق این گزارش‌ها، واشنگتن نگران است که چنین اقداماتی ممکن است یک جنگ منطقه‌ای را تشدید کند که آمریکا را نیز درگیر کند و ممکن است نیروهای نیابتی ایران با هدف قرار دادن دارایی‌های آمریکا در منطقه پاسخ دهند.
اما اسرائیل نیز نگرانی‌های خود را در مورد افشای برنامه‌های خود به ایالات متحده دارد و این تنها به ترس از وتو شدن تصمیمات محدود نمی‌شود.
به عنوان مثال، هفته گذشته، درست قبل از عملیات زمینی در لبنان که ایالات متحده با آن مخالف بود، رسانه‌های آمریکایی گزارش دادند که چنین تهاجمی قریب‌الوقوع است. احتمالاً این اطلاعات توسط فردی در دولت آمریکا فاش شد که می‌خواست با عمومی کردن آن، عملیات را متوقف کند.
عدم اعتماد دوجانبه بین این دو کشور وجود دارد.
سپس این معضل وجود دارد که چه کاری باید انجام داد اگر آمریکایی‌ها با آن مخالفت کنند. این اولین باری نیست که اسرائیل با این معضل مواجه شده است. نتانیاهو خود در سال ۲۰۱۵ در سخنرانی خود در کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل (AIPAC) قبل از سخنرانی بحث‌برانگیز خود در کنگره که باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، به شدت با آن مخالف بود، به لحظات کلیدی در تاریخ اشاره کرد که اسرائیل برخلاف خواسته‌های واشنگتن عمل کرده بود.
نتانیاهو در آن سخنرانی گفت: “این از همان ابتدا شروع شد. در سال ۱۹۴۸، وزیر امور خارجه، جورج مارشال، با اعلامیه بن گوریون برای اعلام استقلال اسرائیل مخالف بود. این یک اختلاف ساده نبود، او به شدت مخالف بود. اما بن گوریون که از آنچه در خطر بود آگاه بود، اعلامیه استقلال اسرائیل را صادر کرد.”
او افزود: “در سال ۱۹۶۷، زمانی که حلقه‌ای از کشورهای عربی در حال تنگ‌تر کردن طناب دور اسرائیل بود، ایالات متحده به نخست‌وزیر لوی اشکول هشدار داد که اگر اسرائیل به تنهایی عمل کند، تنها خواهد ماند. اما اسرائیل به تنهایی عمل کرد تا از خود دفاع کند.”
نتانیاهو به یاد آورد که چگونه مناخم بگین در سال ۱۹۸۱ رآکتور هسته‌ای عراق را نابود کرد، با اینکه رونالد ریگان، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، به قدری عصبانی شد که موقتاً تحویل هواپیماهای جنگنده به اسرائیل را متوقف کرد. او همچنین به آریل شارون اشاره کرد که در سال ۲۰۰۲ با وجود درخواست‌های مکرر جورج دبلیو بوش برای توقف عملیات، به عملیات سپر دفاعی ادامه داد.
نتانیاهو می‌توانست همچنین به سال ۲۰۰۷ اشاره کند که اهود اولمرت دستور تخریب تأسیسات هسته‌ای سوریه را صادر کرد، حتی با وجود اینکه ایالات متحده ترجیح می‌داد این موضوع در سازمان ملل مطرح شود.
اسرائیل نشان داده است که وقتی منافع حیاتی آن در خطر است، به توصیه‌ها گوش می‌دهد، اما در نهایت کاری را انجام می‌دهد که معتقد است برای تأمین آینده خود ضروری است.
با وجود اتحاد نزدیک بین این دو کشور، عمل به طور مستقل هرگز به آسانی انجام نمی‌شود، اما همانطور که تاریخ نشان می‌دهد، گاهی اوقات اتفاق می‌افتد. اگر نتانیاهو تصمیم بگیرد که عملیاتی را انجام دهد که آمریکا با آن مخالف است – مانند تأیید حمله به تأسیسات هسته‌ای یا نفتی ایران – شاید اکنون، درست قبل از انتخابات، بهترین زمان برای این کار باشد.
اگرچه بایدن ممکن است از چنین حرکتی عصبانی شود، اما مجازات اسرائیل، همانطور که ریگان پس از حمله به رآکتور عراق انجام داد، تنها چهار هفته قبل از انتخابات احتمالاً بعید است، زیرا این کار ممکن است رأی‌دهندگان یهودی و حامیان اسرائیل را در ایالت‌های کلیدی دور کند و باعث شود ریسک سیاسی بالا برود.
پیشینه‌های زیادی از مخالفت اسرائیل با خواسته‌های ایالات متحده وجود دارد، اما این بار با انتخابات نزدیک، نه تنها حرکت بعدی اسرائیل در خطر است. آینده روابط اسرائیل و آمریکا در چهار سال آینده نیز ممکن است در ترازوی سنگین قرار گیرد. اگر کامالا هریس در انتخابات پیروز شود – و بر اساس نظرسنجی‌ها، این احتمال اکنون به یک شرط هم‌سطح تبدیل شده است – نافرمانی نتانیاهو از بایدن ممکن است به شدت بر روابط کاری آنها تأثیر بگذارد.
پاورقی‌ها:
⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاه‌های نویسنده و منبع اصلی را منعکس می‌کند ومسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.
💡 درباره منبع: جروزالم پست یکی از معتبرترین منابع خبری اسرائیل است که مقالات و تحلیل‌های عمیقی درباره مسائل جهانی و سیاست خارجی ارائه می‌دهد.
✏️ درباره نویسنده: هرب کینون یک نویسنده برجسته در جروزالم پست است که به طور گسترده در موضوعات مرتبط با سیاست اسرائیل و روابط بین‌الملل فعالیت دارد.
