مجله فارن افرز : «نظریه‌های پیروزی پوتین: روسیه معامله‌گری ترامپ را گزینه‌ای بی‌باخت می‌داند» | ۶ فروردین ۱۴۰۴

⏳ مدت زمان مطالعه: 8 دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: Foreign Affairs/Alexander Gabuev, Alexandra Prokopenko, and Tatiana Stanovaya | 📅 تاریخ: March 26, 2025 / ۶ فروردین ۱۴۰۴ ⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست. مقدمه ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه، هنگام صحبت درباره دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا و چرخش او علیه کییف، سعی کرده است از نمایش علنی پیروزی خودداری کند. پس از اولین گفتگوی تأیید شدهاش با ترامپ به دنبال بازگشت رئیسجمهور آمریکا به کاخ سفید در ۱۲ فوریه، پوتین گفته است که هدف اولیه گفتگوهای آمریکا و روسیه صرفاً افزایش اعتماد بین طرفین است. هنگامی که آنها دوباره در ۱۸ مارس به مدت دو ساعت صحبت کردند، بیانیه رسمی کرملین نشان داد که «رهبران قصد خود را برای ادامه تلاشها با هدف دستیابی به توافقی در اوکراین به صورت دوجانبه تأیید کردند.» اما نادیده گرفتن خوشحالی مسکو دشوار است. دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین، دو هفته پس از اولین تماس تلفنی در ماه فوریه گفت: «ایالات متحده موضع بسیار متعادلتری اتخاذ کرده است». وی افزود: «ما قطعاً از این موضوع استقبال میکنیم.» در بیانیهای مطبوعاتی پس از تماس دوم، کرملین «از دونالد ترامپ برای تمایلش به کمک به دستیابی به هدف شریف پایان دادن به خصومتها ابراز قدردانی کرد.» اگر آنها سپاسگزار نبودند، تکاندهنده بود: در کمتر از دو ماه، ترامپ پیروزیهای نمادین و مادی بزرگتری را به روسیه تقدیم کرده است که این کشور حتی نمیتوانست تصور کند. پس از درگیری ترامپ، جی.دی. ونس، معاون رئیسجمهور آمریکا، و ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین، در دفتر بیضیشکل در ۲۸ فوریه، ترامپ موقتاً کمک نظامی آمریکا به کییف را به حالت تعلیق درآورد. علاوه بر این، واشنگتن از گروهی که به تحقیق درباره جنایات جنگی رهبران روسیه اختصاص داشت، خارج شد. همچنین علیه قطعنامه سازمان ملل که مسکو را مسئول جنگ میدانست، رأی منفی داد. مضاف بر این، ترامپ و مقامات ارشدش بارها اطلاعات نادرست روسیه درباره درگیری را تکرار کردند، از جمله با مقصر دانستن کییف. احتیاط کرملین و بهرهبرداری از فرصت رهبری روسیه آگاه است که گرمی روابط ترامپ ممکن است برای همیشه دوام نداشته باشد. رئیسجمهور از نظر احساسی بیثبات است و دامنه توجه کوتاهی دارد. تجربه دوره اول ریاستجمهوری او، زمانی که امیدهای کرملین برای بهبود عمده در روابط آمریکا و روسیه پس از اعمال تحریمهای جدید کنگره علیه روسیه و تحویل تسلیحات کشنده کاخ سفید به اوکراین بر باد رفت، به عنوان یک داستان هشدار دهنده عمل میکند. حداقل، بعید است که دولت [ترامپ] بدون چون و چرا تمام خواستههای حداکثری کرملین را بپذیرد. اما مسکو در حال آماده شدن است تا از ترامپ تا جایی که میتواند و تا زمانی که میتواند، بهرهبرداری کند. کرملین امیدوار است بتواند یک نشست یک به یک بین پوتین و ترامپ ترتیب دهد که در آن توافقی را برای توقف جنگ در اوکراین در حال حاضر منعقد کنند - دقیقاً همان چیزی که ترامپ میخواهد - در ازای مقرراتی که اوکراین را برای همیشه ضعیف نگه دارد. پوتین طرفدار توافقی است که انواع محدودیتها را بر کییف اعمال کند و به مسکو صدایی دائمی در سیاست اوکراین بدهد. اما او احتمالاً به توافقی رضایت خواهد داد که حمایت غرب از نیروهای مسلح اوکراین را محدود کند. کرملین محاسبه میکند که چنین قطع حمایتی کافی خواهد بود تا تضمین کند مسکو در نهایت کییف را شکست میدهد. پوتین حتی اگر اوکراینیها و متحدان اروپاییشان این توافق را رد کنند، خوشحال خواهد شد. در آن صورت، ترامپ دلیلی برای پایان دادن دائمی به حمایت آمریکا از کییف خواهد داشت. استراتژی جایگزین پوتین حتی اگر پوتین نتواند ترامپ را به رها کردن اوکراین متقاعد کند، او همچنان امیدوار است که سایر عناصر روابط آمریکا و روسیه را برای همیشه ترمیم کند، تا حدی برای کاهش تحریمها. اما اگر این تلاش نیز شکست بخورد، رهبر روسیه به سادگی به راه خود ادامه خواهد داد. اقتصاد روسیه در حال دست و پنجه نرم کردن [با مشکلات] است، اما با ثبات است. مسکو برتری نیروی انسانی عظیمی نسبت به کییف دارد. پوتین امیدوار است واشنگتن به طور ضمنی به او در شکست اوکراین کمک کند. اما او آماده است حتی اگر [واشنگتن] این کار را نکند، به جنگ ادامه دهد. بزرگترین دارایی: تعامل با ترامپ کرملین تقریباً بلافاصله پس از پیروزی ترامپ در انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۲۴، تلاش کرد تا با او ارتباط برقرار کند. این کشور از طریق کانالهای رسمی اطلاعاتی روسیه و آمریکا به رئیسجمهور منتخب وقت دسترسی پیدا کرد. اما همچنین پیوندهای خود را با چهرههای مختلف در مدار ترامپ دوباره فعال کرد. بهویژه، کریل دمیتریف، مدیرعامل صندوق سرمایهگذاری مستقیم روسیه، از روابط خود با جرد کوشنر، داماد ترامپ، و سایر اعضای خانواده رئیسجمهور برای دستیابی به استیو ویتکوف - فرستاده ویژه ترامپ برای خاورمیانه - استفاده کرد. (ویتکوف اکنون بر دیپلماسی با مسکو نیز نظارت دارد.) این ارتباط منجر به تبادل زندانیان و در ۱۸ فوریه، به یک نشست سطح بالا در ریاض شد، جایی که دمیتریف و ویتکوف با مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، مایک والتز، مشاور امنیت ملی، سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، و یوری اوشاکوف، دستیار سیاست خارجی کرملین، همراه شدند. طرفین توافق کردند که برای پایان دادن به جنگ و بهبود روابط دوجانبه تلاش کنند. تأثیر گفتگوهای مستقیم مهمتر از همه، این ارتباط همچنین منجر به دو گفتگو بین خود ترامپ و پوتین شد. به نظر میرسد این گفتگوها تا حد زیادی بر تفکر رئیسجمهور آمریکا تأثیر گذاشته است. ترامپ هرگز طرفدار زلنسکی نبود، اما پس از تماس ۱۲ فوریه با پوتین، ترامپ شروع به تکرار نکات مورد بحث روسیه کرد و زلنسکی را «دیکتاتور» خواند و نگران فساد در اوکراین شد. در همین حال، پوتین روایت کمپین ترامپ را تکرار کرده است که اگر انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا «دزدیده» نشده بود، مسکو هیچ دلیلی برای جنگ با کییف نداشت. به نظر میرسد رهبر روسیه، یک افسر سابق استخدام کا.گ.ب، دریافته است که چگونه نفس ترامپ را دستکاری کند تا او دیدگاه کرملین را اتخاذ کند. ترفندهای پوتین فراتر از ترامپ ترفندهای پوتین فراتر از بازی کردن با تمایلات شخصی ترامپ است. مسکو همچنین با قرار دادن خود به عنوان یک قدرت بزرگ مایل به پیشبرد دستور کار جهانی ترامپ، کاخ سفید را به سوی خود جلب کرده است. روسیه آمادگی خود را برای کمک به ایالات متحده در میانجیگری توافق با ایران ابراز کرده است. این کشور ایده ترامپ مبنی بر کاهش بودجه نظامی هر کشور به نصف را پذیرفته و اشاره کرده است که میتواند به وارد کردن چین به این گفتگو کمک کند. روبیو و ونس حتی از فرصتی برای اجرای آنچه برخی تحلیلگران استراتژی «نیکسون معکوس» مینامند، صحبت کردهاند، یعنی ایجاد شکاف بین پکن و مسکو - درست همانطور که ریچارد نیکسون، رئیسجمهور آمریکا، ۵۰ سال پیش انجام داد، آن زمان برای منزوی کردن کرملین. چنین تلاشی کاملاً بیهوده خواهد بود: کرملین با مهمترین شریک ژئوپلیتیکی و اقتصادی خود، به ویژه زمانی که رئیسجمهور بعدی آمریکا ممکن است چرخش دیگری در سیاست واشنگتن در قبال روسیه انجام دهد، قایق را تکان نخواهد داد. اما مسکو با اشاره آرام به اینکه ممکن است در صورت دادن فضای تنفسی به مسکو توسط واشنگتن، مانند کاهش تحریمها، از آغوش چین خارج شود، روبیو، ونس و ترامپ را به سوی خود جلب کرده است. استفاده از ارزشهای مشترک و وعدههای تجاری پوتین دلایل متنوع دیگری برای گرم کردن روابط به ترامپ ارائه کرده است. او به تاریخ مشترک دو کشور به عنوان متحدان جنگ جهانی دوم، چیزی که ترامپ آن را جشن گرفته است، متوسل شده است. او بر انزجار مشترک پوتین و ترامپ از اهداف مترقی مانند حقوق دگرباشان جنسی و تعهد مشترک آنها به ارزشهای به اصطلاح سنتی تأکید کرده است. او همچنین به ناامیدی متقابل آنها از نخبگان جریان اصلی در اروپا و آمریکای شمالی اشاره کرده است. در نهایت، مسکو پیشنهاد کرده است که دو کشور میتوانند پس از عبور از رویارویی کنونی، به معاملات تجاری متعددی دست یابند. در ریاض، دمیتریف مجموعهای از اسلایدها را نشان داد که به دروغ ادعا میکرد شرکتهای آمریکایی به دلیل جنگ در اوکراین و تحریمها علیه روسیه ۳۰۰ میلیارد دلار ضرر کردهاند. آنچه حداقل به صورت علنی بیان نشده این است که بستگان و دوستان ترامپ ممکن است از ازسرگیری تجارت سود ببرند - به خصوص با توجه به اینکه دمیتریف آنها و شرکای تجاری آنها در عربستان سعودی را میشناسد. جنگ اوکراین به عنوان مانع در برابر این پسزمینه، کرملین جنگ در اوکراین را مانند یک مانع ناخوشایند برای یک مشارکت باشکوه جلوه داده است. این کشور از ناامیدی ترامپ از اصرار کییف مبنی بر اینکه هرگونه توقف خصومتها باید با تضمینهای امنیتی قوی علیه تهاجمات آتی روسیه همراه باشد، بهرهبرداری کرده و او را تشویق کرده است تا زلنسکی را به عنوان مانع اصلی گفتگوها ببیند. پوتین همچنین به دروغ ادعا کرده است که زلنسکی فاقد مشروعیت دموکراتیک است و اوکراین باید قبل از امضای هرگونه توافقی انتخابات برگزار کند - یکی دیگر از نکات مورد بحث که مشتاقانه توسط ترامپ پذیرفته شده است. مواضع حداکثری روسیه زلنسکی با توجه به ماهیت وجودی جنگ و بیاعتمادی عمیقش به کرملین، یک شرکتکننده بیمیل در مذاکرات صلح است. اما مواضع پوتین، خویشتنداری زلنسکی را توجیه میکند. اگرچه او خود را انعطافپذیر نشان داده است، پوتین به مقامات مختلف روسی دستور داده است که با پایبندی به خواستههایش از ژوئن گذشته، موضعی حداکثری در مذاکرات اتخاذ کنند. این خواستهها شامل انتقال تمام سرزمینی که روسیه ادعا میکند تحت کنترل مسکو قرار گیرد، به رسمیت شناختن این مناطق توسط آمریکا به عنوان بخشی از روسیه، بیطرفی برای اوکراین، کاهش اجباری اندازه ارتش اوکراین، لغو هرگونه توافقنامه امنیتی با کشورهای غربی، و حقوق ویژه برای روسیزبانان و کلیسای ارتدوکس روسیه در اوکراین - که به مسکو قدرت قابل توجهی بر سیاست داخلی اوکراین میدهد - میشود. امید به نشست یک به یک کرملین میداند که ترامپ ممکن است همه این شرایط را در حال حاضر نپذیرد، اما از آنجایی که واشنگتن در حال حاضر در جهت مسکو حرکت میکند، رهبری روسیه امیدوار است ترامپ به آنجا برسد. اگر پوتین بتواند یک نشست یک به یک با ترامپ، به دور از هرگونه واسطه مزاحم و طرفدار اوکراین، ترتیب دهد، شانسها افزایش مییابد. به هر حال، پس از نشستی با پوتین در سال ۲۰۱۸، ترامپ اعلام کرد که به رهبر روسیه بیشتر از جامعه اطلاعاتی آمریکا اعتماد دارد. و کرملین معتقد است که اگر ترامپ در چنین رویدادی با شرایط پوتین موافقت کند، هیچ کس نمیتواند او را متوقف کند. ترامپ بوروکراسی را از بین برده است و کنگره آمریکا اکنون توسط وفاداران او کنترل میشود. نشستن در جایگاه مطلوب: عدم قطعیت ترامپ البته ترامپ کارتهایش را نزدیک سینهاش نگه میدارد و مرتباً نظرش را تغییر میدهد. او همچنین ممکن است هدف نهایی پوتین را به اشتراک نگذارد: سلب حاکمیت اوکراین و شاید حذف کامل آن به عنوان یک ملت، اگرچه ترامپ یک بار به این فکر کرد که اوکراین ممکن است روزی روسی شود. در حال حاضر، تمام چیزی که ترامپ به وضوح میخواهد، توقف فوری خصومتها است، چیزی که روسیه به خودی خود اهمیت چندانی به آن نمیدهد. اهرم آتشبس برای روسیه اما کرملین معتقد است که میتواند از تمایل ترامپ برای آتشبس به عنوان اهرمی برای دستیابی به توافقی طرفدار روسیه استفاده کند، که به معنای توافقی است که به مشارکتهای امنیتی و نظامی اوکراین با غرب پایان میدهد. در یک سناریوی رویایی برای کرملین، این توافق تضمین میکند که کشورهای ناتو متعهد شوند عرضه سلاح و اطلاعات به کییف را متوقف کنند. کرملین درک میکند که مشارکتهای غربی همان چیزی است که به اوکراین کمک کرد تا قابلیتهای دفاعی خود را ارتقا دهد و همچنان به آن اجازه میدهد تا ماشین جنگی روسیه را دفع کند. این مشارکتها شاید تهدید اصلی برای جاهطلبیهای توسعهطلبانه پوتین باشند. در نتیجه، پوتین احتمالاً با آتشبس موافقت خواهد کرد اگر ترامپ با این شرط موافقت کند. پوتین در اظهارات خود در ۱۳ مارس درباره توافق احتمالی، این شرط را - و همچنین خواستهاش مبنی بر توقف بسیج نیروهای مسلح اوکراین - در اولویت قرار داد. اگر این شرایط توسط ایالات متحده پذیرفته و بر اوکراین تحمیل شود، مسکو میتواند از آتشبس به عنوان فرصتی برای تسلیح مجدد استفاده کند و - اگر چنین تصمیمی بگیرد - جنگ علیه کییف آسیبپذیرتر را پس از کنار رفتن ترامپ از سر بگیرد. احتمالات و واکنشها ترامپ ممکن است با چنین شرایطی موافقت کند و سپس نتواند آن را اجرا کند. کاخ سفید نمیتواند کشورهای اروپایی را مجبور کند که همکاری نظامی خود با اوکراینیها را متوقف کنند. اما کرملین خوشبین است که او میتواند آنها را متقاعد کند. روسیه امیدوار است اگر ترامپ قاره [اروپا] را برای توقف حمایت از کییف تحت فشار قرار دهد، بسیاری از دولتها به جای به خطر انداختن مشارکت امنیتی خود با واشنگتن، تسلیم شوند. و حتی اگر آن کشورها (و اوکراین) امتناع کنند، ترامپ ممکن است آنها را به دلیل مسدود کردن آتشبس بسیار مورد نظرش مقصر بداند. او سپس میتواند کمک آمریکا به اوکراین را برای همیشه قطع کند - که به خودی خود، برای کرملین شگفتانگیز خواهد بود. اوکراین به مرور زمان، به لطف ظرفیت تولید داخلی بهتر، کمتر به حمایت خارجی وابسته شده است. اما این کشور همچنان به شدت به کمک نظامی خارجی متکی است و ایالات متحده مسئول اکثریت آن است. منافع دیپلماتیک حتی بدون توافق اوکراین اگر ترامپ از پایان دادن به حمایت آمریکا از اوکراین امتناع کند، پوتین همچنان معتقد است که دیپلماسی میتواند منافعی به همراه داشته باشد. دلیلی وجود دارد که او به لاوروف و اوشاکوف دستور داده است که عادیسازی روابط دیپلماتیک آمریکا و روسیه - از جمله بازگرداندن کارکنان کامل به نمایندگیهای دیپلماتیک کمتعداد خود - را بدون توجه به آنچه در گفتگوهای مربوط به اوکراین رخ میدهد، در اولویت قرار دهند. هدف دیگر پوتین نوعی کاهش تحریمها است که میتواند به اقتصاد متوسط روسیه کمک کند. کرملین در حال حاضر در تلاش است تا کسبوکارهای آمریکایی را برای بازگشت و سرمایهگذاری ترغیب کند. اکثر آنها حتی اگر تحریمها برداشته شوند، این کار را نخواهند کرد، زیرا رژیم حقوقی روسیه به ضرر کسبوکارهای غربی است و شرکتها میترسند جانشین ترامپ بتواند به سرعت محدودیتها را بازگرداند. اما برخی شرکتها ممکن است بازگردند. معامله یا عدم معامله: آمادگی روسیه کرملین امیدوار است که چیز خوبی از گفتگوهای پوتین با ترامپ حاصل شود. اما اگر همه چیز به هم بریزد، رهبری روسیه معتقد است که همچنان در موقعیت خوبی قرار دارد. این کشور قبل از پیروزی ترامپ آماده ادامه جنگ بود و امروز نیز چنین است. روسیه برتری نیروی انسانی زیادی نسبت به کییف دارد - برتریای که به نظر میرسد در حال افزایش است. پاداشهای سخاوتمندانه ثبتنام دولت روسیه منجر به رونق استخدام شده است، زیرا مردان (با این باور که درگیری به پایان خود نزدیک میشود) برای نقد کردن [این فرصت] عجله دارند. روسیه همچنین آماده انجام یک بسیج نسبی دیگر است. در طول ۱۲ ماه گذشته، مسکو با کارفرمایان بزرگ همکاری کرده است تا لیستهایی از کارگرانی که تجربه نظامی مرتبط دارند تهیه کند و اعزام آنها به خدمت سربازی را آسانتر سازد. همچنین لیستهایی از کارگرانی که برای حفظ اقتصاد ضروری هستند و بنابراین باید از خدمت معاف شوند، تهیه کرده است. ثبات اقتصادی علیرغم فشارها اقتصاد روسیه مطمئناً در صورت ادامه جنگ و باقی ماندن تحریمها با مشکلاتی مواجه خواهد شد. اما بانک مرکزی و وزارت دارایی روسیه توسط تکنوکراتهای شایسته اداره میشوند و میتوانند از فاجعه جلوگیری کنند. در دو ماه اول سال ۲۰۲۵، هزینههای بودجه روسیه به رکورد ۹۶ میلیارد دلار رسید که به لطف پرداختها برای تولیدات نظامی بود. این امر از رکود اقتصادی جلوگیری کرده و نرخ بهره ۲۱ درصدی بانک مرکزی از تورم افسارگسیخته جلوگیری کرده است. بانک مرکزی پیشبینی میکند که در غیاب هرگونه فشار سیاسی برای اختصاص منابع بیشتر به جنگ، اقتصاد فرود نرمی را تجربه خواهد کرد. رشد کند خواهد شد، اما به تدریج، و این کندی تورم را مهار خواهد کرد. مسکو قادر خواهد بود از هرگونه پرتگاه مالی بزرگ و اختلال جلوگیری کند. نتیجهگیری: عدم قطعیت پیروزی هیچ یک از اینها به این معنی نیست که روسیه تضمینی برای پیروزی بر اوکراین دارد. جنگها غیرقابل پیشبینی هستند و اگر سه سال گذشته درسی آموخته باشد، این است که همکاری نظامی بین اوکراین و کشورهای ناتو قویتر از آن چیزی است که هر کسی قبل از ۲۲ فوریه تصور میکرد. اگر اروپا به کمک به اوکراین ادامه دهد و اگر کییف بتواند کمبود نیروی انسانی خود را برطرف کند، ممکن است حمله روسیه متوقف شود. پوتین در مواجهه با تلفات انسانی فزاینده، ذخایر رو به کاهش تجهیزات و رکود اقتصادی، ممکن است تصمیم بگیرد که زمان تثبیت دستاوردهایش فرا رسیده است، مبادا جریان [جنگ] تغییر کند. او ممکن است سپس با آتشبسی در امتداد خطوط کنترل فعلی موافقت کند که همکاری نظامی کییف با غرب یا توانایی آن برای تسلیح مجدد را محدود نکند. اوکراین تمام قلمرو خود را پس نخواهد گرفت، اما به عنوان یک دولت واقعاً مستقل و دارای حاکمیت، با کنترل بر آینده خود و ظرفیت بازدارندگی در برابر تجاوزات آتی، باقی خواهد ماند. با این حال، غرب از زمان شروع جنگ با چالشی مانند ترامپ روبرو نشده است. بدون حمایت ایالات متحده، برای هماهنگ ماندن، متمرکز بودن و منظم بودن در کمک به کییف، تلاش خواهد کرد. تقریباً به محض شروع جنگ، به نظر میرسید که روسیه دست کم تا حدی محکوم به شکست است و هرگونه توافقی روسها را ناامید خواهد کرد. اما دیگر اینطور نیست. برای مسکو، روزهای روشنی ممکن است در پیش باشد - یا حداقل مردان کرملین اینطور فکر میکنند.