راشا تودی: “دست‌ها بر روی شیر: چگونه این مستعمره سابق فرانسه اکنون می‌تواند کنترل اروپا را در دست بگیرد” | ۶ شهریور ۱۴۰۳ / ۲۷ اوت ۲۰۲۴
بررسی نقش الجزایر به عنوان تأمین‌کننده اصلی گاز اروپا در بحران انرژی
⏳ مدت زمان مطالعه: ۷ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: RT / تمارا ریژینکووا | 📅 تاریخ: ۲۷ اوت ۲۰۲۴ / ۶ شهریور ۱۴۰۳
در بهار ۲۰۲۲، در اوج درگیری روسیه و اوکراین، اتحادیه اروپا به فکر قطع واردات گاز روسیه و کاهش مصرف انرژی تا حد ممکن افتاد. کشورهای اتحادیه اروپا به دنبال منابع جایگزین گاز بودند و یکی از جاهایی که توجه خود را به آن معطوف کردند، الجزایر بود.
اکنون، دو سال بعد، الجزایر بزرگترین تأمین‌کننده گاز خط لوله‌ای اتحادیه اروپا شده و همچنان در تولید و صادرات گاز طبیعی در آفریقا جایگاه برتر را دارد. اما موضع‌گیری‌های این کشور در مسائل بین‌المللی، تهدیدی برای عرضه گاز به اروپا محسوب می‌شود، و کشورهای مدیترانه‌ای مجبور به سازش در سیاست‌های خارجی خود برای حفظ این منبع مهم انرژی هستند.
در اوایل ماه ژوئن، شرکت انرژی اسپانیایی انیگاس اعلام کرد که الجزایر برای شش ماه متوالی بزرگترین تأمین‌کننده گاز اسپانیا بوده است، جلوتر از ایالات متحده.
به گفته انیگاس، الجزایر در ماه مه ۱۰,۲۶۷ گیگاوات ساعت (حدود ۹۷۳ میلیون متر مکعب) گاز به اسپانیا صادر کرده که ۳۶.۳ درصد از کل واردات گاز این کشور را شامل می‌شود. روسیه و ایالات متحده به ترتیب با ۲۲.۷ درصد و ۱۳.۸ درصد در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
الجزایر همچنان مهم‌ترین تأمین‌کننده گاز برای کل اروپا، به‌ویژه بخش مدیترانه‌ای، باقی مانده است. در سال ۲۰۲۳، این کشور پس از نروژ به دومین تأمین‌کننده بزرگ گاز خط لوله‌ای اتحادیه اروپا تبدیل شد و نقش خود را در تقویت امنیت انرژی اروپا بیشتر کرد.
الجزایر ۸۵ درصد از صادرات گاز خود را به اروپا ارسال می‌کند و در تلاش است تا نقش خود به عنوان صادرکننده گاز خط لوله‌ای را با سرمایه‌گذاری ۵۰ میلیارد دلاری در این صنعت تا سال ۲۰۲۸ تقویت کند. دولت این کشور برای سال ۲۰۲۴، تا ۸.۸ میلیارد دلار تخصیص داده است که بیشتر آن به اکتشاف و تولید گاز اختصاص دارد.
الجزایر دارای سه خط لوله به ایتالیا و اسپانیا است که یکی از آن‌ها در حال حاضر غیرفعال است، و همچنین پروژه‌ای برای ساخت خط لوله چهارم از نیجریه دارد. توافق‌نامه‌ای که در سال ۲۰۲۲ بین شرکت انی ایتالیا و شرکت دولتی نفت و گاز الجزایر، سوناطراک، به امضا رسید، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۶ تا ۹ میلیارد متر مکعب گاز خط لوله‌ای به ایتالیا ارسال کند.
در ماه مه، سوناطراک قراردادی با شرکت‌های ایتالیایی و آمریکایی برای ساخت سه کارخانه فرآوری گاز به منظور افزایش تولید در میدان گاز عظیم حاسی‌رمل، ۵۵۰ کیلومتری جنوب پایتخت الجزایر، امضا کرد. هدف این پروژه، ادامه تولید گاز در بزرگترین میدان گازی کشور و قاره آفریقا است.
سوناطراک امروز استراتژی خود را برای افزایش تولید سالانه به ۲۰۰ میلیارد متر مکعب گاز در پنج سال آینده اعلام کرده است. بر اساس داده‌های این شرکت دولتی در سال ۲۰۲۳، حجم فعلی استخراج به ۱۳۷ میلیارد متر مکعب رسیده است.
خط لوله گاز ترانس‌صحرا، که الجزایر از طریق آن به اروپا گاز ارسال می‌کند، شامل دو خط اصلی است. اول، ترانس‌مد، که از طریق دریای مدیترانه به ایتالیا متصل می‌شود. این مسیر از خاک تونس عبور می‌کند و ظرفیت آن سالانه ۳۲ میلیارد متر مکعب است. خط دوم، مدگاز، بندر بنی‌صف در ساحل غربی الجزایر را به شهر المریا در جنوب اسپانیا متصل می‌کند و قادر است تا ۱۰ میلیارد متر مکعب گاز در سال منتقل کند.
در سال ۲۰۰۹، توافق‌نامه‌ای میان الجزایر، نیجر و نیجریه برای ساخت یک خط لوله گاز جاه‌طلبانه ترانس‌صحرا (NIGAL) به امضا رسید که امکان تامین گاز از جنوب نیجریه به اسپانیا و پرتغال از طریق نیجر و الجزایر را فراهم می‌کند. با این حال، این طرح به دلیل وضعیت سیاسی در نیجر که در تابستان ۲۰۲۳ کودتا در آن صورت گرفت، متوقف شده است. با این وجود، در ماه مارس، وزیر انرژی، محمد ارکاب، اعلام کرد که توافقی میان الجزایر و نیجریه برای از سرگیری ساخت و ساز به دست آمده است.
این خط لوله گاز ترانس‌صحرا، با طول کل ۴۱۲۸ کیلومتر، باید پایتخت نیجریه، آبوجا را به ساحل الجزایر متصل کند. هزینه این پروژه بین ۱۳ تا ۱۵ میلیارد دلار برآورد شده است.
از سوی دیگر، نیجریه در حال بررسی گزینه‌های دیگری برای تامین گاز به اروپا است، از جمله خط لوله گاز نیجریه-مراکش (NMGP) که در امتداد سواحل غربی آفریقا در بستر اقیانوس اطلس قرار دارد. این پروژه، طولانی‌ترین خط لوله زیرآبی جهان خواهد بود.
الجزایر نیز به عنوان تأمین‌کننده اصلی گاز اروپا، به خصوص در دوران بحران انرژی اتحادیه اروپا، به دنبال تضمین موقعیت خود در بازار جهانی است، در حالی که همچنان سیاست‌های اقتصادی داخلی خود را به سمت توسعه و تنوع‌بخشی به منابع درآمدی پیش میبرد.
پاورقی ها:
⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاه‌های نویسنده و منبع اصلی را منعکس می‌کند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.
✅ سورس ما: RT
https://www.rt.com/africa/603085-gas-supplies-algeria-europe
💡 درباره منبع: RT (راشا تودی) یک شبکه خبری جهانی است که به پوشش اخبار و تحلیل‌های عمیق درباره مسائل جهانی می‌پردازد.
✏️ درباره نویسنده: تمارا ریژینکووا، شرق‌شناس و استاد دانشگاه سنت پترزبورگ، کارشناس در حوزه تاریخ خاورمیانه و نویسنده کانال تلگرامی “عرب آفریقا” است.
