آرتی: «هند برای تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ به چه چیز نیاز دارد؟» | ۱۷ اسفند ۱۴۰۳

⏳ مدت زمان مطالعه: 12 دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: آرتی / آریامان نیجهوان | 📅 تاریخ: 7 مارس 2025 / 17 اسفند 1403 ⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست. هند برای تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ به چه چیز نیاز دارد؟ تلاش دهلینو برای کسب جایگاه یک قدرت بزرگ به توسعه نیروی دریایی وابسته است، اما این مسیر را با اکراه دنبال میکند نویسنده: آریامان نیجهوان، پژوهشگر روابط بینالملل و تحلیلگر. او فارغالتحصیل دانشگاه دهلی و موسسه دولتی روابط بینالملل مسکو (MGIMO) در فدراسیون روسیه است. در حال حاضر در مقطع دکتری مشغول به تحصیل است و حوزه تخصصی او درگیری روسیه و اوکراین و نظم چندقطبی جهانی است. جغرافیا سیاست هر کشور را تعیین میکند – از این رو اصطلاح ژئوپلیتیک شکل گرفته است. هند نیز از این قاعده مستثنی نیست. کوههای هیمالیا در شمال و اقیانوس هند در جنوب، مرزهای طبیعی این زیرقاره منحصربهفرد را تشکیل میدهند. در طول تاریخ، تقریباً تمام تهاجمهایی که هند با آنها مواجه بوده است، از طریق دشتهای شمال غربی انجام شدهاند، زیرا این منطقه تنها مسیر زمینی مناسب برای حرکت ارتشهای بزرگ است. با این حال، این موانع جغرافیایی همچنین هند را از بقیه خشکی اوراسیا منزوی کرده و مانع از توسعهطلبی زمینی شده است. جمله معروف هندیها – ""هند در 10,000 سال گذشته به هیچ کشوری حمله نکرده است"" – بیشتر از آنکه یک انتخاب باشد، نتیجه جغرافیاست. از آنجا که شمال به دلیل شرایط جغرافیایی غیرقابل نفوذ است، دریا همواره بهترین مسیر برای گسترش نفوذ هند بوده و خواهد بود. در حقیقت، در دوران امپراتوری چولا در جنوب هند، نیروی دریایی این کشور موفق شد تا نفوذ خود را به جزایر جاوا، سوماترا (اندونزی امروزی) و هند و چین گسترش دهد. معابد هندو و بودایی پراکنده در سراسر جنوب شرق آسیا، شاهدی بر آن دوران دریانوردی پرقدرت هند هستند. اما همین موضوع، هند را در معرض تهاجم دریایی نیروهای خارجی نیز قرار داده است. مثال بارز آن، ورود کمپانی هند شرقی بریتانیا و در نهایت تسلط استعماری انگلستان بر شبهقاره است. میراث استعماری و نقش نیروی دریایی در قدرت هند لغو برنامههای مربوط به سومین ناو هواپیمابر هند نشان میدهد که این کشور بهطور ناخودآگاه از چشمانداز خود برای تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ عقبنشینی کرده است. 75 سال از استقلال هند گذشته است، و در این مدت، شرایط جهانی ثابت کرده که مسیر هند به سوی قدرت جهانی، از طریق اقیانوس هند میگذرد، نه از طریق همسایگانش. نگاه به تاریخ نشان میدهد که روابط پرتنش ایالات متحده با آمریکای لاتین و درگیریهای اتحاد جماهیر شوروی با چین و یوگسلاوی، مانع از تبدیل آنها به قدرتهای جهانی نشد. در واقع، داشتن همسایگان پرتنش، ویژگی طبیعی یک قدرت بزرگ است. پذیرش این موضوع بهعنوان یک قاعده کلی، بهجای در نظر گرفتن آن بهعنوان یک استثنا، به نفع سیاستمداران هند در بلندمدت خواهد بود. هند در سال 1947 استقلال یافت، در دورهای که بریتانیا بهدلیل مشکلات اقتصادی، سلطه خود بر دریاهای جهان را به ایالات متحده واگذار کرد و جنگ سرد در حال شکلگیری بود. هند مستعمرهای ارزشمند برای بریتانیا بود، اما پس از استقلال، چگونه انگلستان و آمریکا توانستند کنترل غیرمستقیم خود را بر هند حفظ کنند؟ استراتژی آمریکاییها برای مهار هند دو مسیر را دنبال کرد: نخست، ایجاد یک پایگاه نظامی در مجمعالجزایر چاگوس، که همچنان تحت کنترل بریتانیاست. دوم، تقویت پاکستان از طریق کمکهای نظامی و اقتصادی، تا مانع از گسترش حضور دریایی هند شود. در نتیجه، دولت نوپای هند مجبور شد که بودجه خود را بهجای نیروی دریایی، برای ایجاد و حفظ یک ارتش زمینی بزرگ تخصیص دهد، زیرا از سوی چین و پاکستان تهدید میشد. چرا هند نیروی دریایی خود را در اولویت قرار نمیدهد؟ در حالی که تاریخ نشان میدهد که هند به یک نیروی دریایی قدرتمند نیاز دارد تا به یک قدرت بزرگ تبدیل شود، اما این کشور همچنان بر توانمندیهای زمینی خود تمرکز کرده است. بهعنوان مثال، در سال ۲۰۱۷ هند اعلام کرد که پروژه سومین ناو هواپیمابر خود را به تعویق میاندازد، در حالی که چین در حال گسترش ناوگان دریایی خود با سرعت بیسابقهای است. این موضوع سؤالهای مهمی را در مورد سیاست دفاعی هند ایجاد میکند: آیا رهبران دهلی نو واقعاً بر این باورند که میتوانند بدون یک نیروی دریایی قدرتمند، نقش کلیدی در سیاست بینالملل بازی کنند؟ چرا هند با وجود تهدیدهای فزاینده در اقیانوس هند، هزینههای دفاعی خود را به جای نیروی دریایی، برای ارتش زمینی اختصاص میدهد؟ در واقع، دلیل اصلی این امر رویکرد سنتی دولت هند به امنیت ملی است، که همچنان تحتتأثیر تهدیدهای زمینی از سوی چین و پاکستان قرار دارد. اما اگر هند بهدنبال تبدیل شدن به یک قدرت جهانی است، نمیتواند صرفاً بر تهدیدهای مرزی متمرکز بماند. هند و چالشهای پیش روی سیاست دریایی هند در مقایسه با چین یک مزیت ژئوپلیتیک مهم دارد: موقعیت مرکزی آن در اقیانوس هند. چین، به دلیل محدودیتهای جغرافیایی خود، مجبور به تکیه بر نقاط استراتژیک مانند تنگه مالاکا، سریلانکا و پاکستان برای تأمین مسیرهای تجاری خود است. از این رو، هند از نظر استراتژیک موقعیت بهتری برای کنترل این مسیرهای تجاری حیاتی دارد – اما این مزیت را تا حد زیادی نادیده گرفته است. در دهههای گذشته، چین در حال سرمایهگذاری عظیم در توسعه نیروی دریایی خود بوده است: این کشور بزرگترین ناوگان دریایی جهان را ساخته است. در حال افزایش حضور نظامی خود در اقیانوس هند و دریای جنوبی چین است. پایگاههای دریایی جدیدی را در سریلانکا، پاکستان، و جیبوتی ایجاد کرده است. در مقابل، هند هنوز در تلاش برای تکمیل دومین ناو هواپیمابر خود است و برنامههای گسترش نیروی دریایی آن با کندی پیش میرود. آیا هند میتواند سیاست دریایی خود را تغییر دهد؟ هند به یک تغییر استراتژیک اساسی نیاز دارد تا بتواند به قدرتی بزرگ در سطح بینالملل تبدیل شود. دهلی نو باید درک کند که کنترل اقیانوس هند کلید اصلی قدرت جهانی آن است، همانطور که کنترل اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام، برای آمریکا و چین حیاتی است. چند اقدام مهم که هند باید انجام دهد: سرمایهگذاری گستردهتر در نیروی دریایی برای مقابله با حضور فزاینده چین در منطقه. گسترش پایگاههای دریایی در اقیانوس هند برای تقویت نفوذ دریایی خود. ایجاد اتحادهای استراتژیک با کشورهای حاشیه اقیانوس هند مانند اندونزی، استرالیا، و آفریقای شرقی. حمایت از زیرساختهای دریایی کشورهای کوچکتر برای جلوگیری از نفوذ چین در منطقه. اگر هند نتواند این تغییرات را اجرا کند، بهجای یک قدرت بزرگ، صرفاً یک قدرت منطقهای باقی خواهد ماند. جمعبندی: مسیر هند به سوی قدرت جهانی اگر هند واقعاً میخواهد به یک قدرت بزرگ تبدیل شود، باید رویکرد خود را به امنیت ملی تغییر دهد. بهجای تمرکز صرف بر تنشهای زمینی با چین و پاکستان، هند باید بر کنترل اقیانوس هند و توسعه نیروی دریایی خود تأکید کند. این رویکرد نهتنها قدرت جهانی هند را افزایش خواهد داد، بلکه باعث میشود این کشور نقشی کلیدی در سیاست بینالملل ایفا کند. در غیر این صورت، هند همچنان درگیر چالشهای منطقهای خواهد ماند، در حالی که چین و سایر قدرتهای بزرگ نفوذ خود را در جهان گسترش میدهند. پاورقیها: ⚠️ اخطار: محتوای این مقاله صرفاً دیدگاههای نویسنده و منبع اصلی را منعکس میکند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. ✅ سورس ما: RT 💡 درباره منبع: راشا تودی (RT) یک رسانه دولتی روسی است که اخبار و تحلیلهای بینالمللی را با تمرکز بر دیدگاههای غیرغربی منتشر میکند. ✏️ درباره نویسنده: آریامان نیجهوان، پژوهشگر روابط بینالملل و تحلیلگر است که در حوزه درگیریهای جهانی و نظم چندقطبی مطالعه میکند.