نشریه فارن پالیسی : «۵ روشی که زنان در سال ۲۰۲۳ تفاوت ایجاد کردند» | ۷ دی ۱۴۰۲

⏳ مدت زمان مطالعه: 6 دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: Foreign Policy/Xanthe Scharff | 📅 تاریخ: December 28, 2023 / ۷ دی ۱۴۰۲ ⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست. مقدمه: در میان درگیریهای فزاینده، این افراد و سازمانها برای صلح و عدالت جنگیدند. در دنیای آشفته و تقسیم شده ما، یک ثابت متحد کننده وجود دارد: زنان و دختران بار اصلی درگیری را تحمل میکنند. در بیشتر نقاط جهان، آنها از تصمیمات سطح جنگ و صلح کنار گذاشته میشوند. و با این حال، زمانی که اوضاع از هم میپاشد، به طور نامتناسبی رنج میبرند. آنها با کودکان کوچک و بستگان سالخورده در خانه هستند که بمبها شروع به باریدن میکنند. بدن آنها به عنوان سلاحهای ترور ابزاری میشود. آنها برای غذا، آب و سوخت تلاش میکنند وقتی بستگان مرد برای جنگ فراخوانده میشوند. و زمانی که جوامعشان به خسارت جانبی تبدیل میشوند، تکهها را جمع میکنند. ۲۰۲۳ بخشی به دلیل این تجربیات است که زنان اغلب در میان متعهدترین افراد به گفتگو و پایان دادن به خشونت هستند. امسال آسیبپذیریهای زنان - و قدرتهای صلحسازی منحصر به فرد آنها - را به نمایش گذاشت. در اینجا پنج روشی که زنان در سال ۲۰۲۳ تفاوت ایجاد کردند، آورده شده است. ۱. زنان در خط مقدم در اوکراین زنان اوکراین از زمانی که روسیه نزدیک به دو سال پیش به کشورشان حمله کرد، ثابت قدم ماندهاند. بیش از ۶۰۰۰۰ زن در ارتش خدمت میکنند، در حالی که میلیونها نفر دیگر انسجام اجتماعی را تضمین میکنند و پاسخ بشردوستانه را در جبهه داخلی رهبری میکنند. دو روز پس از تهاجم روسیه به اوکراین، صندوق زنان اوکراین از سازمانی که به پیشگیری از تبعیض جنسیتی و ترویج فرصتهای برابر برای زنان اختصاص داشت، به یک آژانس امدادرسانی زمان جنگ تبدیل شد. این صندوق کمکهای مالی واکنش سریع صادر کرد و شبکه گسترده سازمانهای زنان اوکراینی خود را برای ارائه کمکهای اضطراری به خانوادههای فراری از جنگ بسیج کرد. طبق وبسایت این صندوق، بین مارس و نوامبر ۲۰۲۲، کمکهای مالی صندوق به ائتلافها، مشارکتها و سازمانهای جامعه مدنی بالغ بر تقریباً ۷۵۰۰۰۰ دلار بود. این سازمانهای تحت رهبری زنان، ترانزیت را برای تخلیه خانوادهها از مناطق خصومت ترتیب دادند، پناهگاههایی برای آوارگان ایجاد کردند، کمکهای بشردوستانه توزیع کردند و حمایت پزشکی و روانی را برای افرادی که از وحشت جنگ آسیب دیده بودند، سازماندهی کردند. صندوق زنان اوکراین در حال حاضر سازمانهای حقوق زنان را در بحثها و برنامهریزی برای استراتژی بهبود اوکراین درگیر میکند. ناتالیا کاربوفسکا، مدیر توسعه استراتژیک صندوق، در مصاحبهای با موسسه زنان، صلح و امنیت جورجتاون گفت: «زنانی که از کشور از داخل محافظت میکنند، اکنون میدانند چگونه مدیران بحران باشند.» او گفت که این مهارت برای کشور زمانی که بهبود خود را آغاز کند، مورد نیاز خواهد بود. برنامه اقدام ملی اوکراین برای اجرای قطعنامه «زنان، صلح و امنیت» شورای امنیت سازمان ملل، که اولین بار در سال ۲۰۱۶ تصویب شد و در سال ۲۰۲۲ برای تمرکز بر تقویت رهبری زنان در بهبود پس از درگیری و طرحهای عدالت انتقالی بهروز شد، در اکتبر با ۲ میلیون دلار بودجه تکمیلی از سوی دولت بایدن تقویت شد. ۲. زنان سودانی در حال مبارزه برای بقا علیرغم کنار گذاشته شدن توسط محدودیتهای جنسیتی قوانین اسلامی، که در آن زنان از نظر قانونی ملزم به اطاعت از شوهران خود هستند، زنان به طور فعال به زنده نگه داشتن زنان دیگر در بحبوحه درگیری در سودان کمک کردهاند. پس از شروع درگیری در آوریل بین نیروهای وفادار به دو ژنرال رقیب، زنان هدف تجاوز جنسی و تعرض قرار گرفتند. خانههایشان اشغال شد. آنها برای یافتن مکانهایی برای زایمان ایمن با فروپاشی سیستم مراقبتهای بهداشتی کشور دست و پنجه نرم کردند. و آنها - و فرزندانشان - به مرزهای کشور هجوم بردند و مشتاق پناه بردن به کشورهای همسایه بودند. حتی پیش از آخرین درگیری داخلی، زنان سودانی درگیر نبرد بودهاند. گروههای زنان به طور مداوم از قدرت کنار گذاشته شدهاند - علیرغم این واقعیت که آنها نقش کلیدی در جنبش مردمی ایفا کردند که دیکتاتور نظامی سابق کشور، عمر البشیر، را در سال ۲۰۱۹ سرنگون کرد. در آن زمان، معترضان زن گزارش دادند که مورد ضرب و شتم قرار گرفتهاند؛ سرشان تراشیده شده؛ و مجبور به درآوردن لباس، عکسبرداری و باجگیری شدهاند. اما اگرچه گروههای معترض امیدوار بودند در بازسازی جامعه مدنی سودان نقشی داشته باشند، رژیم سرکوبگر البشیر جای خود را به سرکوب جنسیتی مجدد توسط فرماندهان نظامی داد. امسال، بیش از ۴۹ سازمان و ابتکار تحت رهبری زنان، پلتفرم صلح برای سودان را برای حمایت از کمکهای بشردوستانه و همچنین حمایت جمعی تحت رهبری زنان برای پایان دادن به درگیری تشکیل دادند. زنان به ارائهدهندگان کلیدی خدمات حمایتی و امداد اضطراری تبدیل شدند، در سایه فعالیت میکردند و حاشیه امکان را از طریق استفاده هوشمندانه از فناوری گسترش میدادند. گروههای زنان در این شبکه از طریق واتساپ در محل سازماندهی شدند. آنها کمپینهایی را برای ارائه مراقبتهای بهداشتی به زنان باردار آواره و توزیع کیتهای بهداشتی راهاندازی کردند. از خارج از کشور، پزشکان زن سودانی از واتساپ برای ارائه خدمات تلههلث در کلینیکهای آنلاین استفاده کردند. زنان دیگر به فعالان برجسته سودانی کمک کردند تا از کشور خود فرار کنند و آنها را با مدارک و حمایت در خارج از کشور مستقر کردند. نها وادکار در فارن پالیسی نوشت: «جنبش زنان سودان از مبارزه برای حقوق به مبارزه برای زندگی تبدیل شده است.» ۳. یک قلم و یک جایزه برای صلح در ۶ اکتبر، در بحبوحه سرکوب گسترده فعالان زن توسط حاکمان تهران، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر ایرانی، جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. کمیته نوبل با به رسمیت شناختن «مبارزه او علیه سرکوب زنان در ایران و مبارزه او برای ترویج حقوق بشر و آزادی برای همه»، بیش از ۳۰ سال فعالیت محمدی را، علیرغم «هزینههای شخصی هنگفت»، که شامل ۱۳ بازداشت، پنج محکومیت و در مجموع ۳۱ سال زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق بوده است، ستود. در زمان اعلام جایزه نوبل، محمدی در حال گذراندن حکم ۱۰ ساله در زندان اوین تهران بود، جایی که به مستندسازی و به اشتراک گذاشتن داستانهای تجاوز جنسی و ضرب و شتم با حمایت دولتی علیه فعالان و زندانیان زن ادامه میداد. در اوت و اکتبر دادگاه کیفری محمدی را در محاکمات جدید مجرم شناخت و بیش از دو سال به حکم او افزود. او گزارش داد که اتهامات جدیدی بار دیگر در نوامبر علیه او مطرح شده است. خارج از دیوارهای اسارتش، کار محمدی طنینانداز بوده است. کارزار وحشیانه سرکوب رسمی به اعتراضات گسترده خیابانی که در سال ۲۰۲۲ پس از مرگ مهسا امینی، زن ۲۲ ساله کرد-ایرانی، در بازداشت پلیس امنیت اخلاقی کشور آغاز شد، پایان داد. با این حال، مقاومت به صورت آنلاین و از طریق اقدامات نافرمانی مدنی ادامه دارد و برخی زنان همچنان از سر کردن روسری خودداری میکنند. رژیم به تهدیدات درک شده با گشتهای پلیس اضافی، هشدارهای سختگیرانهتر، قانون سختگیرانهتر حجاب و دستگیریهای دستهجمعی پاسخ داده است. در روزی که خانواده محمدی جایزه نوبل را به نیابت از او دریافت کردند، محمدی در زندان در همبستگی با اقلیت مذهبی بهائی ایران دست به اعتصاب غذا زد. محمدی در سخنرانی جایزه نوبل خود، که توسط فرزندانش، علی و کیانا رحمانی در ۱۰ دسامبر در اسلو ارائه شد، نوشت که او تنها یکی از «میلیونها زن سربلند و مقاوم ایرانی است که علیه ظلم، سرکوب، تبعیض و استبداد بپا خاستهاند.» This group of Sudanese women was visiting Tuti Island near Khartoum, Sudan. ۴. گفتگو برای پایان دادن به خونریزی یک روز پس از اعطای جایزه صلح نوبل به محمدی، تروریستهای وابسته به حماس، گروه شبهنظامی فلسطینی که نوار غزه را اداره میکند، حمله غافلگیرانهای را در داخل اسرائیل انجام دادند که منجر به کشته شدن تقریباً ۱۲۰۰ نفر و گروگان گرفته شدن حدود ۲۴۰ نفر شد. ویویان سیلور، بنیانگذار ۷۴ ساله «زنان خواهان صلح»، بزرگترین جنبش صلح مردمی اسرائیل که در خاکسترهای جنگ ۲۰۱۴ غزه تأسیس شد، در ابتدا گمان میرفت در میان گروگانها باشد. در ۱۳ نوامبر، خانوادهاش دریافتند که او در میان کشتهشدگان است. سیلور، فمینیست کانادایی-اسرائیلی، دههها از عمر خود را وقف صلح اسرائیل و فلسطین کرده بود. او با محاصره غزه توسط اسرائیل، که از سال ۲۰۰۷ برقرار بود، مخالف بود و به طور منظم به مرز سفر میکرد تا فلسطینیان بیمار را سوار کند و آنها را برای درمان به بیمارستانهای اسرائیل ببرد. او صنعتگران اسرائیلی و فلسطینی را برای همکاری گرد هم آورد. تنها سه روز پیش از حمله ۷ اکتبر، سیلور در اورشلیم با صدها فعال دیگر از «زنان خواهان صلح» و گروه شریک فلسطینی آن، «زنان خورشید» گرد هم آمد. آنها به سمت تظاهراتی در موزه تساهل راهپیمایی کردند، سپس به ساحل دریای مرده سفر کردند، جایی که دور میز مذاکره نمادینی نشستند. آنها با هم خواستار توافق سیاسی مسالمتآمیز برای درگیری دیرینه منطقه شدند - «فراخوان مادران» برای پایان دادن به «چرخه معیوب خونریزی». یائل برودو-بهات، مدیر مشترک «زنان خواهان صلح»، به فارن پالیسی گفت: «ما طرفدار اسرائیل یا طرفدار فلسطین نیستیم.» «ما طرفدار صلح هستیم.» «زنان خورشید»، که توسط ریم حجاجره تأسیس شد، تا زمان بسته شدن بانکها به زنان در غزه کمک ارسال میکرد. حتی در حالی که جنبش خود آن در کرانه باختری به دلیل افزایش خشونت شهرکنشینان به طور فزایندهای محدود شده است، این گروه برای صلح فراگیر و پایدار تلاش میکند. مروه حماد، هماهنگکننده جمعآوری کمکهای مالی «زنان خورشید» و یکی از بنیانگذاران، فعالانه با «زنان خواهان صلح» برای آموزش زنان جهت شرکت در انتخابات محلی همکاری میکند و قصد دارد برنامه التیام آسیبهای روانی گروه خود را پس از جنگ مجدداً راهاندازی کند. پیش از ۷ اکتبر، او کارگاههای زوم با زنان کرانه باختری و غزه برگزار میکرد. جنگ آن گفتگوها را قطع کرد، اما نه تعهد سازمان به ایجاد صلح را. حماد به فارن پالیسی گفت: «من فکر میکنم حضور زن باید [در مذاکرات] باشد.» «فکر نمیکنم هیچ زنی جنگ را انتخاب کند. این آخرین چیزی است که انتخاب میکنند.» «زنان خورشید» و «زنان خواهان صلح» اخیراً نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شدهاند. ۵. بیداری بشریت در میان وحشیگری لجامگسیخته برای نزدیک به دو دهه، استانهای شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو غرق در خشونت بودهاند، زیرا بیش از ۱۳۰ شبهنظامی مسلح غیردولتی با ارتش کنگو در نبردی بر سر زمین و منابع حیاتی از جمله کبالت و طلا درگیر هستند. جنگ ۶.۹ میلیون نفر را آواره کرده و افزایش بیقانونی زنان و دختران را در برابر خشونت جنسی آسیبپذیر کرده است، که منجر به چیزی شده که آژانس پناهندگان سازمان ملل آن را «اپیدمی» تکاندهنده خشونت مبتنی بر جنسیت نامیده است. با این حال، زنان به عنوان امیدوارکنندهترین عوامل صلح کشور ظهور کردهاند. فعالانی مانند لیبراتا بوراتوا، که شبکهای از ناظران صلح زن را اداره میکند، حتی در حالی که زنان از زندگی سیاسی و تلاشهای رسمی صلحسازی کنار گذاشته شدهاند، خواستار پاسخگویی و امنیت از ارتش کنگو شدهاند. بوراتوا در مصاحبه اخیر گفت: «ما صلح میخواهیم و برای آن به مبارزه ادامه خواهیم داد.» «ما به تماس با مقامات ادامه میدهیم تا صلح بازگردد و بتوانیم به خانه برگردیم.» دیگران، مانند پترونیل واوکا، میانجی ارشد «زنان متعهد برای صلح در آفریقا» (FEPA)، به مناطق تحت کنترل شورشیان رفتهاند تا از رهبران درخواست گفتگو کنند. واوکا این ماه به حافظان صلح سازمان ملل گفت: «من میدانم [شورشیان] چه میکنند، اما ما چاره دیگری جز نزدیک شدن به آنها نداریم.» «من سعی میکنم انسانیت را در هر فردی بیدار کنم.» FEPA شبکهای از ۱۰۰ زن را در زمینه مذاکره، میانجیگری و حل منازعه آموزش داده است. این جنبشهای مردمی در حال ایجاد تغییر واقعی هستند. زنان ۴۰ درصد از نمایندگان جامعه مدنی و جوامع و ۳۰ درصد از تیمهای تسهیلکننده را در دور مذاکرات صلح منطقهای سال گذشته تشکیل میدادند. با طلوع سال ۲۰۲۴، سخنان محمدی همچنان صادق است: «زنان تسلیم نخواهند شد. ما از ارادهای برای بقا نیرو میگیریم، چه در داخل زندان باشیم چه بیرون.» پاورقیها: ⚠️ اخطار:محتوای این مقاله صرفاً دیدگاههای نویسنده و منبع اصلی را منعکس میکند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاههای مطرحشده نیست. ✅ سورس ما: Foreign Policy 💡 درباره منبع: فارن پالیسی (Foreign Policy) یک نشریه خبری آمریکایی است که بر سیاست جهانی، امور جاری، و سیاست داخلی و بینالمللی تمرکز دارد. این نشریه که در سال ۱۹۷۰ تأسیس شد، به خاطر تحلیلهای عمیق و گزارشهای خود در مورد مسائل مهم بینالمللی شناخته میشود. ✏️ درباره نویسنده: زانتی شارپ (Xanthe Scharff) نویسندهای است که بر زنان و امور خارجه تمرکز دارد. "