نشریه اکونومیست : «با ابراهیم ترائوره، انقلابی قدیمی بورکینافاسو، آشنا شوید» | ۲۱ فروردین ۱۴۰۴

⏳ مدت زمان مطالعه: 4 دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: The Economist/[فاقد نام نویسنده] | 📅 تاریخ: April 10th 2025 / ۲۱ فروردین ۱۴۰۴ ⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست. مقدمه: جوانترین رهبر آفریقا چهره ژئوپلیتیک در حال تغییر قاره است چهار دهه پیش، یک کاپیتان ۳۴ ساله ارتش از بورکینافاسو در برابر مجمع عمومی سازمان ملل ایستاد و خواستار نظم نوین جهانی شد. این سخنرانی که توسط جوانان سراسر غرب آفریقا با اشتیاق تماشا شد، نویدبخش تولد یک نماد انقلابی بود که گاهی «چه گوارای آفریقا» نامیده میشد. در داخل کشور، توماس سانکارا، که سال قبل با کودتا قدرت را به دست گرفته بود، برنامه رادیکالی برای خوداتکایی ملی را آغاز کرده بود. در صحنه جهانی، او به دنبال «مسح کردن بورکینافاسو به عنوان پیشاهنگ جهان سوم» بود، همانطور که سفیر آمریکا در سازمان ملل نوشت. سانکارا تنها سه سال بعد توسط همکاران ارتشی خود ترور شد. اما روح او در آخرین حاکم نظامی بورکینافاسو، ابراهیم ترائوره، یک کاپیتان ارتش که در سال ۲۰۲۲ در سن ۳۴ سالگی با کودتا قدرت را به دست گرفت، زنده است. در داخل کشور، آقای ترائوره در تلاش است تا جلوی گسترش شورش جهادی را بگیرد و در عین حال سیاستهای اقتصادی خودکفای سانکارا را در آنچه «انقلاب مردمی مترقی» مینامد، احیا کند. در خارج از کشور، او به یکی از برجستهترین قهرمانان آفریقا در جهان چند قطبی و چهره اتحاد سه جانبه کشورهای ساحل (AES)، یک بلوک منطقهای ضد غربی که سال گذشته با همسایگان مالی و نیجر تشکیل شد، تبدیل شده است. مانند همتایان رهبر نظامی خود در ساحل، اولویت اصلی آقای ترائوره مهار گسترش جهادگرایی با ابزارهای نظامی است و هرگونه گفتگو با شبهنظامیان را رد میکند. سخت است بگوییم اوضاع چگونه پیش میرود. به نظر میرسد دولت کنترل واگادوگو، پایتخت، و اطراف آن را، جایی که حملات نادر است، در دست دارد. اما تأیید ادعاهای رژیم مبنی بر پیروزیهای شکوهمند در سایر نقاط کشور، جایی که انحصار خشونت را در دست ندارد، تقریباً غیرممکن است. همه چشمها به من برای اطمینان از اینکه چنین عدم قطعیتی به قدرت او لطمه نمیزند، آقای ترائوره هیچ مخالفتی را تحمل نمیکند. بسیار بیشتر از مالی و نیجر، حکومت نظامی بورکینافاسو یک نمایش تک نفره است. تمام فعالیتهای اپوزیسیون ممنوع است. اگرچه رئیس جمهور در ابتدا قول داده بود تا سال ۲۰۲۴ قدرت را به غیرنظامیان واگذار کند، اما اکنون قرار است حداقل تا سال ۲۰۲۹ در قدرت باقی بماند. تقریباً دو سال پس از کودتای نافرجام که آقای ترائوره را وادار به پاکسازی ارتش کرد، به نظر میرسد دستگاه امنیتی تحت کنترل اوست. منتقدان، یا «دشمنان» تحت حمایت غرب، آنطور که آقای ترائوره آنها را مینامد، یا به زندان انداخته میشوند یا به خط مقدم نبرد علیه جهادیها فرستاده میشوند. او مراقب است که تصویر خود را پرورش دهد. در بیلبوردهای سراسر واگادوگو، او در حال افتتاح کارخانهها و ملاقات با مقامات خارجی نشان داده میشود. در مراسم تحلیف رئیس جمهور غنا در ژانویه، آقای ترائوره با اسلحهای کمری همراه با کلاه قرمز و دستکشهای نظامی مشخصهاش ظاهر شد و با تشویقهای بلند مورد استقبال قرار گرفت. روسیه، که اندکی پس از به قدرت رسیدن او، مشاوران نظامی را به واگادوگو اعزام کرد، ممکن است به تقویت جذابیت ستارهای او کمک کرده باشد. اولف لیسینگ، کارشناس منطقه ساحل در بنیاد کنراد آدناور در آلمان، توضیح میدهد که «ابتکار آفریقایی»، یک رسانه مرتبط با کرملین، بورکینافاسو را کانون «تلاشهای قدرت نرم» خود در منطقه قرار داده است. بخش زیادی از کارهای آقای ترائوره به وضوح با هدف مقایسه با سانکارا انجام میشود که هنوز در بورکینافاسو بتسازی میشود. ساموئل کالکومدو، مشاور رئیس جمهور، میگوید: «توماس سانکارا به ما الهام میبخشد.» گفته میشود آقای ترائوره، مانند بت خود، حقوق ریاست جمهوری خود را رد کرده و درجه نظامی فروتنانه کاپیتان را حفظ کرده است. ماه آینده قرار است مقبرهای را در محلی که سانکارا به قتل رسید، افتتاح کند. شباهتها با سانکارا فراتر از ژستهای سطحی است. مانند سانکارا، آقای ترائوره به دنبال تقویت خودکفایی اقتصادی و ریشهکن کردن فساد است. سال گذشته، رهبر جوان اولین بانک دولتی کشور را راهاندازی کرد. دولت او دو معدن را ملی کرده، تهدید به لغو مجوز شرکتهای خارجی کرده و طلا را از یک شرکت کانادایی مصادره کرده است. یک «تهاجم کشاورزی» شاخص، که هدف آن دستیابی به «حاکمیت» غذایی تا پایان سال است، صادرات مواد غذایی اصلی از جمله برنج را ممنوع میکند. دولت در حال توزیع تراکتورهای رایگان بین کشاورزان است. ابتکار کشاورزی هنوز پیشرفتی نداشته است. اما به نظر میرسد کارزار سخت و بسیار علنی شده علیه فساد، نتایجی به همراه داشته باشد. یک سفیر غربی، که معتقد است فساد در حال کاهش است، پرونده اخیر را «تقریباً شبیه یک محاکمه نمایشی استالینیستی» توصیف میکند. یک روزنامهنگار محلی معتقد است که فساد کاهش یافته است زیرا «اگر شما را بگیرند، تحقیرتان خواهند کرد.» مشخص نیست آقای ترائوره واقعاً چقدر محبوب است. دادههای افرو بارومتر، یک نظرسنجیگر، نشان میدهد که در سال ۲۰۲۳ مخالفت با حکومت نظامی در بورکینافاسو بیش از هر کشور آفریقایی به جز مالی کاهش یافته بود. اما با توجه به فقدان اپوزیسیون یا مطبوعات آزاد، چنین احساساتی به سختی قابل اعتماد هستند. یک روزنامهنگار که برای یک رسانه دولتی کار میکند، میگوید: «در حال حاضر باید دنبالهروی کنی.» «اگر نه، میدانی کجا میروی.» در نهایت، به نظر میرسد غرایز سازشناپذیر رهبر جوان بیشتر به کشور آسیب برساند تا اینکه آن را اصلاح کند. دولت امیدوار است که ابتکارات کشاورزی آن شکاف کمکهای غذایی ناشی از کاهش کمکهای غربی را پر کند. اما یک امدادگر در واگادوگو خاطرنشان میکند: «اگر میخواهید کشاورزی کنید، به دسترسی به زمین نیاز دارید.» امتناع آقای ترائوره از پذیرش هرگونه گفتگو با جهادیها این کار را سختتر میکند. او همچنین به نظر نمیرسد پذیرای انتقاد باشد. آقای ترائوره در سخنرانی آتشین در اول آوریل نسبت به تکرار «رویدادهای سال ۸۷» (زمانی که سانکارا ترور شد) هشدار داد. او اشاره کرد که قدرتهای خارجی در حال توطئه برای سرنگونی او هستند و این امر مستلزم دستگیری «خائنان» بیشتری است. این برای بورکینافاسو یا منطقه خوشایند نیست. پاورقیها: ⚠️ اخطار:محتوای این مقاله صرفاً دیدگاههای نویسنده و منبع اصلی را منعкс میکند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاههای مطرحشده نیست. ✅ سورس ما: The Economist 💡 درباره منبع: اکونومیست (The Economist) یک هفتهنامه خبری و بینالمللی بریتانیایی است که به صورت چاپی منتشر و به صورت دیجیتال مدیریت میشود و بر امور جاری، تجارت بینالملل، سیاست، فناوری و فرهنگ تمرکز دارد. این نشریه به دلیل پوشش جهانی و دیدگاه تحلیلیاش شناخته شده است. ✏️ درباره نویسنده: این مقاله نویسنده مشخصی ندارد و بخشی از پوشش خبری اکونومیست در مورد خاورمیانه و آفریقا است. "