گلوبال تایمز (سرمقاله) : «نیمه‌ماراتن ربات‌های انسان‌نما’ بینش‌هایی فراتر از مدال‌ها به جای می‌گذارد: سرمقاله گلوبال تایمز» | ۱ اردیبهشت ۱۴۰۴

اولین نیمه‌ماراتن جهان با حضور شرکت‌کنندگان رباتیک و انسانی روز شنبه در پکن به پایان رسید. ۲۰ تیم ربات از دانشگاه‌ها، موسسات تحقیقاتی و شرکت‌های داخلی در این رقابت شرکت کردند. رسانه‌های جهانی به این رویداد توجه و علاقه‌ای قابل مقایسه با بازی‌های المپیک نشان دادند. تایمز آو ایندیا این رویداد را به عنوان «تاریخ‌سازی» ستود، در حالی که نیوزویک آن را «تاریخی» خواند و سی‌ان‌ان به شوخی اشاره کرد که «حداقل انسان‌ها هنوز در دویدن دست بالا را دارند.» بدیهی است که حتی برخی رسانه‌های سخت‌گیر غربی نیز تحت تأثیر روحیه کاوش، پیشرفت و خوش‌بینی فناورانه‌ای قرار گرفتند که این نیمه‌ماراتن منحصر به فرد به نمایش گذاشت.

برخی کارشناسان پس از مسابقه گفتند که هدف از برگزاری «نیمه‌ماراتن» ربات‌ها «افزودن هیجان» به صنعت نیست، بلکه انجام یک «آزمون فیزیکی» بسیار اساسی بر روی ربات‌های انسان‌نما است. برای یک ربات انسان‌نما با اندازه استاندارد، سفر ۲۱ کیلومتری به تنهایی به حدود ۲۵۰٬۰۰۰ حرکت مفصلی دقیق نیاز دارد. این «یک آزمون حداکثری برای دقت مفاصل، مدیریت حرارتی، سیستم منبع تغذیه، الگوریتم‌های کنترل، تداخل ارتباطی و سایر مسائل است.» بنابراین، آن را یک مراسم بلوغ فنی برای ربات‌های انسان‌نما می‌نامند که نشان‌دهنده گذار آن‌ها «از آزمایشگاه به جاده آسفالت» است. آزمودن دستاوردهای علمی و فناوری از طریق «مسابقات ورزشی» که هم ارزش تجربی و هم سرگرمی دارند، و در عین حال کشف مشکلات و ایجاد بهبودها از آن‌ها، به رویکرد جدیدی در توسعه فناوری چین تبدیل شده است.

برخی صحنه‌ها در میدان چشمگیر بود. «پسر گردباد» در ۱۰۰ متر آخر سرش را از دست داد، «غول کوچک» به طرز بامزه‌ای دوید، و برخی ربات‌ها بارها زمین خوردند اما به بلند شدن ادامه دادند. برخی کاربران اینترنتی به طعنه گفتند که «این نسخه رباتی یک کودک نوپا در حال یادگیری راه رفتن است.»

اگرچه ربات‌های شرکت‌کننده با مشکلات مختلفی روبرو شدند و نرخ نهایی تکمیل تنها ۳۰ درصد بود، اما هم بازیکنان انسانی، هم تماشاگران حاضر و هم افکار عمومی، شرکت‌های فناوری و بازیکنان رباتی را که جرأت شرکت داشتند، تشویق کردند. عبارت «ربات‌ها، ادامه دهید» در طول رویداد طنین‌انداز بود. پشت این نیمه‌ماراتن رباتی «ناقص»، فضای بالغ مدارا، درک و پذیرش شکست قرار دارد که در جامعه چین از بالا به پایین نسبت به صنعت فناوری پیشرفته توسعه یافته است، که شرایط باکیفیتی را برای پرورش و تشویق سوژه‌های نوآوری جهت آزادسازی مداوم نیروی محرکه نوآوری‌شان فراهم می‌کند.

پخش زنده ویرایش نشده نیمه‌ماراتن ربات‌های انسان‌نما، گشایش و اعتماد به نفس چین در توسعه صنایع فناوری پیشرفته را نشان داده است. قهرمان و نایب قهرمان از دو استارت‌آپی بودند که تنها در سال ۲۰۲۳ تأسیس شده بودند. این رقابت به طور واقعی مراحل توسعه فناوری رباتیک چین را به نمایش گذاشت و عزم و سرزندگی نوآورانه شرکت‌های فناوری جوان و همچنین کوشش و تعالی‌جویی محققان چینی را آشکار کرد.

از طریق این رقابت، برخی شرکت‌های خارجی نیز علاقه شدیدی به صنعت رباتیک چین ابراز کردند و امیدوارند در همکاری‌های آینده شرکت کنند. کاوش فناوری چین نه تنها در خدمت منافع خود است، بلکه بستری برای ارتباط و یادگیری برای جهان فراهم می‌کند.

ماراتن یک ورزش رقابتی منحصر به فرد است و روح آن تجسم انعطاف‌پذیری و تعهد بلندمدت برای هرگز تسلیم نشدن است. شرکت کردن پیروزی است و به پایان رساندن مسابقه فرد را به یک قهرمان تبدیل می‌کند. هر دونده‌ای که در ماراتن شرکت می‌کند، صرف نظر از زمان نهایی‌اش، پیروزی است که هنگام عبور از خط پایان بر محدودیت‌های خود غلبه می‌کند و شایسته تشویق است.

کاوش چین در زمینه رباتیک نیز سفری طولانی‌مدت است. اگرچه دیر شروع شد، اما محققان چینی در مسیر طولانی تحقیق و توسعه مستقل ثابت قدم مانده‌اند. هدف چین در توسعه رباتیک رقابت با هیچ قدرت بزرگ دیگری نیست، بلکه به چالش کشیدن مداوم خود، فراتر رفتن از محدودیت‌ها و سود رساندن به بشریت است.

در این فرآیند، محققان چینی بر مسیر خود تمرکز می‌کنند، به فرصت‌ها و چالش‌هایی که بشریت با آن‌ها روبروست رسیدگی می‌کنند و با ذهنیت همکاری برد-برد، موانع بازی‌های حاصل جمع صفر را می‌شکنند.

از دیدگاهی وسیع‌تر، پیشرفت جامعه بشری شبیه به یک ماراتن است. چه نوآوری فناورانه باشد و چه تغییر اجتماعی، بشریت به طور مداوم تجربیات پیشینیان خود را به ارث می‌برد و در عین حال راه را برای آینده هموار می‌کند. گروه‌های قومی و ملت‌های مختلف مسیر یکسانی را به اشتراک می‌گذارند، در میان تنوع همزیستی می‌کنند و پیشرفت کلی را از طریق همکاری به پیش می‌برند. تکمیل نیمه‌ماراتن ربات‌های انسان‌نما پایان کار نیست، بلکه نقطه شروع توسعه صنعتی و تبادل متقابل است.

این «اولین دویدن جهانی» بینش‌هایی را به جای می‌گذارد که بسیار ارزشمندتر از مدال‌ها هستند: در مسیر نوآوری فناورانه، هیچ‌کس نمی‌تواند به تنهایی پیشرفت کند؛ تنها با همکاری با یکدیگر می‌توانیم به پیشرفت‌ها و توسعه واقعی دست یابیم.