نشریه اکونومیست : «بمب سنگرشکن عظیم آمریکا ممکن است در ایران کارساز نباشد» | ۲۹ خرداد ۱۴۰۴

⏳ مدت زمان مطالعه: ۴ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: اکونومیست/نامشخص | 📅 تاریخ: June 18th 2025 / ۲۹ خرداد ۱۴۰۴ ⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست. ⚖️ توجه مهم: مطالب منتشرشده در این مقاله برگرفته از رسانهها و منابع رسمی غربی/عربی/عبری هستند که ممکن است دارای جهتگیریهای سیاسی، امنیتی یا تبلیغاتی خاصی باشند. انتشار این مطالب از سوی «سورسما» بهمنزلهٔ تأیید محتوای آنها نیست، بلکه صرفاً با هدف آگاهیبخشی، شناخت دقیقتر از طرف مقابل، و تحلیل راهبردی منتشر میشوند. خوانندگان بهویژه در ایران، لازم است این محتوا را با درک حساسیتهای رسانهای و اهداف احتمالی منتشرکنندگان اصلی، مطالعه کنند. نفوذگر مهمات عظیم ممکن است در از بین بردن عمیقترین تأسیسات هستهای با مشکل مواجه شود حملات هوایی اسرائیل برخی ساختمانها را در سطح تأسیسات هستهای ایران تخریب کرده است، اما قلب عملیات در سایتهایی مانند کارخانه غنیسازی سوخت فردو احتمالاً هنوز دستنخورده و در اعماق زمین پنهان است. تخریب این نوع تأسیسات نیازمند بمبهای سنگرشکنی قویتر از هر چیزی است که اسرائیل میتواند ارائه دهد. دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، در روزهای اخیر نشان داده است که به ایده کمک کردن نزدیک میشود. در ۱۷ ژوئن او هشدار داد «صبر ما در قبال ایران رو به اتمام است». رسیدن به سنگرهای ایران نیازمند نوع خاصی از بمب است: نفوذگر مهمات عظیم (MOP) جیبییو-۵۷ نیروی هوایی ایالات متحده. MOP یک سلاح عظیم با وزن ۱۳ تن است؛ بمبهای متعارف نزدیک به یک تن وزن دارند. این بمب بر روی بمبافکن رادارگریز بی-۲ که شبیه بشقاب پرنده است – و منحصراً توسط نیروی هوایی ایالات متحده به پرواز در میآید – مستقر میشود که تنها میتواند دو عدد از آنها را همزمان حمل کند. این بمب هرگز در عملیات استفاده نشده است. MOP از ارتفاع بالا رها میشود تا با استفاده از انرژی جنبشی محض، از میان صخرهها عبور کند. این بمب نسبت به بمبهای همهمنظوره، پروفایل باریکتری دارد تا نیرو را در یک منطقه کوچک متمرکز کند و بیشتر وزن آن از بدنه فولادی ضخیم آن ناشی میشود. تنها ۲۰ درصد از وزن کل بمب، ماده منفجره است. بدنه آن از یک آلیاژ ویژه فوقالعاده قوی به نام فولاد اگلین (به نام پایگاه نیروی هوایی در فلوریدا که در آنجا توسعه یافته است) ساخته شده است. طبق گزارشها، یک MOP میتواند تا ۶۰ متر در بتن استاندارد نفوذ کند (نمودار را ببینید). این بمب اولین بار در سال ۲۰۰۷ آزمایش شد و از آن زمان تاکنون چندین بار طراحی آن ارتقا یافته است. مشخص شده است که حداقل ۲۰ عدد از آنها در اولین محموله تحویل داده شدهاند. همانند بمبهای سنگرشکن کوچکتر، MOPها احتمالاً مجهز به یک فیوز تشخیصدهنده فضای خالی هستند که محیط اطراف خود را تشخیص میدهد و هنگامی که از سنگ جامد به یک حفره وارد میشود، منفجر میشود. یک تأسیسات ممکن است چندین سطح داشته باشد و فیوز میتواند طوری برنامهریزی شود که به عنوان مثال، در سطح سوم زیرزمینی منفجر شود تا بیشترین آسیب را وارد کند. MOPها توسط نیروی هوایی آمریکا زمانی توسعه یافتند که متوجه شد بمبهای سنگرشکن موجود آن نمیتوانند در طول تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ به سنگرهای عراقی آسیب برسانند. سلاح جدیدی باید به سرعت وارد خدمت میشد. MOP با هدف درهم شکستن سنگرهای عمیقتر و سختتری که در ایران و کره شمالی ساخته میشدند، طراحی شد. با این حال، محدودیتهایی برای آنچه حتی بزرگترین بمب متعارف میتواند انجام دهد، وجود دارد. در حالی که MOP میتواند بیش از ۶۰ متر در بتن استاندارد، که میتواند فشار ۵۰۰۰ پوند بر اینچ مربع (psi) را تحمل کند، نفوذ کند، این میزان برای بتنی با دو برابر مقاومت به هشت متر کاهش مییابد. در سالهای اخیر ایران در زمینه بتن با عملکرد فوقالعاده بالا (UHPC) پیشرفت قابل توجهی کرده و موادی با مقاومت ۳۰۰۰۰ پوند بر اینچ مربع یا بیشتر تولید کرده است. پنتاگون به خوبی از چالش ناشی از UHPC آگاه است. تا سال ۲۰۱۴، نسخه خود را به نام بتن با مقاومت بالای اگلین، برای آزمایشهای تسلیحاتی توسعه داده بود. این بدان معنا نیست که مشکل حل شده است. در مقالهای در سال ۲۰۲۱ در مجله «فناوری هوافضا و دفاع»، گریگوری وارتانوف از شرکت «توسعه مواد پیشرفته»، یک شرکت کانادایی مواد دفاعی، ادعا کرد که بمبهای ساخته شده از فولاد اگلین به اندازه کافی قوی نخواهند بود تا در بهترین UHPC نفوذ کنند. اینکه بتن ایرانی چقدر قوی و ضخیم است و بمب آمریکا چقدر ارتقا یافته است، ممکن است تفاوت بین موفقیت و شکست را رقم بزند. و حتی اگر بمب بتواند نفوذ کند، اصابت به هدف ممکن است ساده نباشد. MOPها برای مؤثر بودن به دقت زیادی نیاز دارند و مانند اکثر بمبهای هدایتشونده آمریکایی، به هدایت ماهوارهای GPS متکی هستند. قرار است GPS نظامی در برابر پارازیت مقاوم باشد، اما در اوکراین بمبهای عرضهشده توسط آمریکا به شدت تحت تأثیر پارازیت روسیه قرار گرفتهاند. در برخی موارد، طبق گزارشها، دقت آنها قبل از اینکه اصلاحات به بازیابی دقتشان کمک کند، از ۲۰ متر به ۱۲۰۰ متر کاهش یافته بود. اما تکنیکهای پارازیت نیز بهبود یافتهاند و آن را به یک بازی موش و گربه تبدیل کردهاند. اسرائیل کمتر به GPS متکی است و جایگزینهایی مانند سیستم هدایت SPICE دارد که به دوربینهای روی بمبها متکی است و از هدایت مبتنی بر هوش مصنوعی برای رسیدن به هدف استفاده میکند. اسرائیل در کارزار فعلی علیه ایران از سلاحهایی با SPICE استفاده کرده است. آمریکا ممکن است بخواهد به سرعت این سیستم – یا یک معادل آمریکایی – را بر روی MOP نصب کند، اگر ژنرالهای آمریکایی به GPS اطمینان نداشته باشند، اگرچه این فرآیند ممکن است چند هفته طول بکشد. هیچ بمب متعارفی به جز MOP شانسی برای از بین بردن فردو ندارد و تنها آمریکا میتواند آنها را تأمین کند. اما حتی اگر دونالد ترامپ تصمیم به پرتاب یکی (یا حتی چندین) از آنها بگیرد، موفقیت آن تضمین شده نیست. ■ پاورقیها: ⚠️ اخطار:محتوای این مقاله صرفاً دیدگاههای نویسنده و منبع اصلی را منعکس میکند و مسئولیت آن بر عهده نویسنده است. بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید دیدگاههای مطرحشده نیست. ✅ سورس ما:اکونومیست 💡 درباره منبع:اکونومیست یک هفتهنامه خبری و بینالمللی چاپ لندن است که به زبان انگلیسی منتشر شده و متعلق به شرکت اکونومیست گروپ است. این نشریه بر مسائل جاری، تجارت بینالملل، سیاست، فناوری و فرهنگ تمرکز دارد. ✏️ درباره نویسنده:این مقاله توسط هیئت تحریریه اکونومیست تهیه شده است و شامل نقل قولی از گریگوری وارتانوف است.