پی‌ال‌ای دیلی : «فیلیپین نقش بزرگتری در «استراتژی هند و اقیانوس آرام» ایفا می‌کند» | ۲۷ بهمن ۱۴۰۱

نوشته وو مین‌ون

آستین، وزیر دفاع آمریکا، در تاریخ ۲ فوریه از فیلیپین بازدید کرد و دو طرف بیانیه مشترکی منتشر کردند که در آن علاوه بر پنج پایگاه نظامی موجود، از چهار پایگاه نظامی جدید آمریکا خبر دادند و تأکید کردند که «اتحاد فیلیپین و آمریکا آزمون زمان را پس داده و همچنان مستحکم است». به نظر می‌رسد مانیل نقش بزرگتری در «استراتژی هند و اقیانوس آرام» آمریکا ایفا می‌کند.

فیلیپین به عنوان یکی از اعضای آСЕАН، برخلاف ویتنام، تایلند، کامبوج، لائوس و میانمار، با منطقه شرق آسیا هم‌مرز نیست. چنین موقعیت جغرافیایی آن را به بخش مهمی از استراتژی «زنجیره جزایر» آمریکا و حلقه‌ای در «استراتژی هند و اقیانوس آرام» آن تبدیل می‌کند که آمریکا مشتاقانه به دنبال تقویت آن است. ارتش آمریکا حضور خود را در این کشور گسترش داده است تا بتواند در صورت وقوع هرگونه حادثه‌ای در دریای چین جنوبی یا تنگه تایوان به سرعت واکنش نشان دهد.

بیشتر پایگاه‌های آمریکایی در فیلیپین در جزیره لوزون قرار دارند. این نه تنها به این دلیل است که این جزیره بزرگترین جزیره کشور و همچنین محل استقرار پایتخت است، بلکه مهمتر از آن به این دلیل است که تنها یک کانال باشی آن را از استان تایوان چین جدا می‌کند و شمالی‌ترین نقطه آن در نزدیکترین حالت ۳۶۰ کیلومتر با این استان فاصله دارد. در همین حال، خلیج سوبیک در سواحل غربی جزیره لوزون رو به دریای چین جنوبی قرار دارد و نزدیکترین نقطه به آبهای جزیره هوانگ‌یان چین است. استان پالاوان درست در کنار جزایر نانشا چین نیز یک منطقه کلیدی برای استقرار پایگاه‌های آمریکایی است.

به طور فزاینده‌ای روشن شده است که «استراتژی هند و اقیانوس آرام» آمریکا بر مسئله تایوان متمرکز است و آمریکا تمام استقرارهای نظامی خود را در فیلیپین پیرامون این مسئله انجام داده است.

آمریکا همزمان با تقویت استقرارهای نظامی خود در فیلیپین، این کشور را برای تحکیم روابط نظامی با ژاپن نیز تحت فشار قرار می‌دهد. در ۶ دسامبر ۲۰۲۲، نیروی دفاع هوایی ژاپن (JASDF) دو جنگنده F-15 را به پایگاه هوایی کلارک در فیلیپین اعزام کرد، این اولین باری بود که هواپیماهای جنگی ژاپنی پس از جنگ جهانی دوم به لطف تحریک و تشویق آمریکا در این کشور ظاهر شدند.

در ۶ فوریه ۲۰۲۳، فردیناند روموالدز مارکوس جونیور، رئیس‌جمهور فیلیپین، یک سفر رسمی به ژاپن داشت که طی آن توکیو قول سرمایه‌گذاری ۱۵۰ میلیارد پزوی فیلیپین (حدود ۲.۷ میلیارد دلار آمریکا) را به مانیل داد، در حالی که مانیل تمایل خود را برای تقویت همکاری‌های دفاعی و امنیتی با توکیو ابراز کرد. در ۹ فوریه، وزارتخانه‌های دفاع دو کشور یک سند همکاری دفاعی در زمینه کمک‌های بشردوستانه و امداد و نجات در بلایا امضا کردند که مبنای قانونی برای رزمایش‌های مشترک کمک‌های بشردوستانه آنها را فراهم کرد، اقدامی که آمریکا آن را یک سازماندهی مجدد استراتژیک عمده خواند.

از طریق همکاری نظامی کنونی آنها، نیروهای آمریکایی می‌توانند از فیلیپین «بازدید» کرده و پایگاه‌های نظامی را از طریق «چرخش» در آنجا ایجاد و استفاده کنند، که در دراز مدت تهدیدی بالقوه برای تمامیت ارضی و حاکمیتی و امنیت ملی کشور میزبان خواهد بود.

اگرچه مانیل تأکید کرد که همکاری نظامی هیچ طرف ثالث خاصی را هدف قرار نمی‌دهد، اما واضح است که ایجاد نه پایگاه نظامی توسط ایالات متحده در این کشور برای مهار چین است. این هدف و اقداماتی که ایالات متحده انجام داده است، مستقل از آنچه مانیل فکر می‌کند یا آرزو دارد، است.

در مورد سفر آستین به فیلیپین و افزودن چهار پایگاه نظامی دیگر، سخنگوی وزارت خارجه چین پاسخ داد که «طرف آمریکایی، از روی منافع خودخواهانه، به ذهنیت مجموع صفر پایبند است و به تقویت استقرار نظامی در آسیا-اقیانوسیه ادامه می‌دهد. این امر تنش‌ها را تشدید کرده و صلح و ثبات در منطقه را به خطر می‌اندازد. کشورهای منطقه باید هوشیار بمانند و از اینکه توسط ایالات متحده مجبور یا مورد استفاده قرار گیرند، اجتناب کنند.»

(نویسنده از دانشکده ارتباطات اطلاعات، دانشگاه ملی دفاع فناوری ارتش آزادیبخش خلق چین است)

یادداشت ویراستار: این مقاله که در اصل در zqb.cyol.com منتشر شده است، توسط چاینا میلیتری آنلاین از چینی به انگلیسی ترجمه و ویرایش شده است. اطلاعات و نظرات مندرج در این مقاله لزوماً منعکس کننده دیدگاه های eng.chinamil.com.cn نیست.