بلومبرگ: “آمریکا برای چه چیزی ایستادگی می‌کند؟ جهان دیگر نمی‌داند.” | ۲۹ شهریور ۱۴۰۳

⏳ مدت زمان مطالعه: ۸ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: بلومبرگ/مارک چمپیون | 📅 تاریخ: ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۴ / ۲۹ شهریور ۱۴۰۳

⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاه‌های متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاه‌های مطرح‌شده نیست.

---

این هفته در بوداپست، سفیر آمریکا در مجارستان یکی از صریح‌ترین اظهارات درباره سیاست خارجی مبتنی بر ارزش‌ها را بیان کرد—و در عین حال انتقادات تندی را نسبت به یک متحد فرضی آمریکا که هیچ‌یک از این ارزش‌ها را به اشتراک نمی‌گذارد، مطرح کرد. این سخنرانی نه تنها صریح بود بلکه الهام‌بخش نیز بود، دقیقاً به این دلیل که این‌قدر غیر دیپلماتیک و صریح بود. اما در زمینه انتخابات ماه نوامبر ایالات متحده، این تندر از یک ابرقدرت، احساس شد که با زمان ناهمخوان است و در حقیقت بی‌خطر.

در واقع، سخنرانی دیوید پرسمن، سفیر آمریکا، برای من حس در حال رشد از زمان پیروزی دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۶ را تقویت کرد و از زمان محتمل شدن بازگشت وی به قدرت، این حس در من شکل گرفت: صرف نظر از آنچه پرسمن یا یک رئیس‌جمهور کمالا هریس ممکن است بگوید یا برای آن ایستادگی کند، دیگر روشن نیست که ارزش‌های آمریکایی چه هستند. آنها می‌توانند بر اساس فورینت مجارستانی تغییر کنند.

پایان ارتباط نزدیک دو ملت

نخست‌وزیر ویکتور اوربان روی پیروزی ترامپ شرط بسته است و یکی از معدود رهبران جهانی است که علناً برای آن کمپین کرده است. و اگر این بار به نتیجه نرسد، گفته است که منتظر چرخش بعدی چرخه انتخاباتی ایالات متحده خواهد ماند. و چرا نه؟ اوربان برای بیش از یک دهه علیه خواسته‌ها و منافع اتحادیه اروپا و پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) عمل کرده، با وجود اینکه مجارستان عضو این سازمان‌هاست. نتیجه‌ای که او از این کار گرفته است؟ فقط چند جریمه و تذکر. در اروپا، او بازی بلندمدتی برای تغییر منافع و ارزش‌های اتحادیه اروپا به نفع خود بازی می‌کند. او ممکن است موفق شود؛ این ممکن است امکان‌پذیر باشد.

به گفته پرسمن، اوربان در حال اشتباه است. رویکرد حزبی او باعث می‌شود که رابطه بین “دو ملت بزرگ” وابسته به روابط بین دو مرد باشد—و این ممکن است به گفته او، برای رهبر مجارستان بد تمام شود. بعد از سال‌ها چرخاندن گونه دیگر در حالی که اوربان ایالات متحده را تحقیر می‌کرد، دموکراسی کشورش را از بین می‌برد و با مسکو و پکن بازی می‌کرد، آن تحمل در حال پایان است. پرسمن هشدار داد که این ممکن است “به معنای یک نوع رابطه متفاوت” باشد، و دو بار در صحبت‌هایش اشاره کرد که این حرف شبیه به یک تهدید است.

من بسیار شک دارم که بوت‌های اوربان لرزیده باشد. شاید باید باشد. یک ریاست جمهوری هریس ممکن است نه تنها به تعهداتش به اتحادهایی که بخشی از کمپین انتخاباتی‌اش بود، متعهد باشد، بلکه رهبر خارجی را که از درون آن را تضعیف می‌کند و علناً علیه او کمپین می‌کند، مجازات کند. اما من شک دارم.

سیاست خارجی مبتنی بر ارزش‌ها

این همان چیزی است که درباره داشتن یک سیاست خارجی مبتنی بر ارزش‌ها و اتحادها، در مقابل سیاست خارجی مبتنی بر معاملات، مطرح است. اگر اتحادهای آمریکا بر اساس ارزش‌ها و منافع مشترک بین کشورها باشد، و نه بر اساس معاملات و هوس‌های فردی، آنگاه قطعاً رها کردن مجارستان اوربان همان‌قدر سخت خواهد بود که منزوی کردن رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، به دلیل سخنان حتی تندتر ضدآمریکایی‌اش و کارشکنی‌هایش در ناتو بوده است.

در مجارستان، مخالفت سیاسی واقعی علیه اوربان وجود دارد، و برای اولین بار از سال ۲۰۱۰، فردی وجود دارد که می‌تواند آن را متحد کند: پیتر مجار، یک وکیل که پس از طلاق از وزیر دادگستری وقت اوربان در سال ۲۰۲۳ یک حزب جدید تشکیل داد و از آن زمان تاکنون تجمعات گسترده‌ای را به خود جلب کرده است. بنابراین اگر شما یک طرفدار دموکراسی لیبرال در مجارستان هستید، هنوز همه امیدها از دست نرفته است. پرسمن در کنفرانس بوداپست فروم، یک کنفرانس در مورد دموکراسی لیبرال که توسط دانشگاهی که دولت آن را از شهر خارج کرده است، سازماندهی شده بود، سخنرانی کرد. سفیر ایالات متحده مخاطبان قابل‌قبولی داشت.

برای مثال، وقتی که او اشاره کرد که دفتر تازه تأسیس “حفاظت از حاکمیت” دولت تنها سه تحقیق عمومی را آغاز کرده است که همگی متمرکز بر حفاظت از خود در برابر بررسی‌ها به جای حفاظت از منافع ملی بوده‌اند، واکنش‌های پر جنب و جوش سر تکان دادن به وجود آمد. تحقیقات بر روی سازمان شفافیت بین‌المللی، یک سازمان غیرانتفاعی جهانی ضد فساد؛ یک سایت خبری ضد فساد داخلی، Átlátszó (شفافیت)، که به امور داماد اوربان که به طرز قابل توجهی ثروتمند شده است پرداخته بود؛ و یک سازمان غیرانتفاعی محیط‌زیستی که درباره عدم دقت کافی در ساخت یک کارخانه باتری تحت حمایت دولت نگرانی داشت، متمرکز بود.

کنترل رسانه‌ای اوربان

اما اوربان تقریباً کنترل کامل بر رسانه‌های داخلی دارد، بنابراین تعداد کمی از مجارها خواهند شنید که پرسمن چه گفت. تا حدی که اظهارات او پوشش داده شد، تنها به نقل از مشاور سیاسی اوربان بود که می‌گفت مجارستان از کشوری که نامزد مخالفش به تازگی دو بار تلاش برای ترور شده، نصیحتی درباره دموکراسی نخواهد پذیرفت. خب، تاچ.

پرسمن با مرد دیگری ازدواج کرده است و دو فرزند جوان دارد، در کشوری که حزب حاکم هر روز بر تهدیدی که حقوق LGBTQ+ برای شیوه زندگی مجارستانی دارند، حمله می‌کند. به عنوان یک وکیل، او همچنین از مخالفان و روزنامه‌نگارانی که توسط رژیم‌های استبدادی تحت تعقیب قرار گرفته‌اند، دفاع کرده است. او چیزهایی می‌گوید که اگر توسط مجارها گفته شود، ممکن است کارزارهای رسانه‌ای سازماندهی شده علیه آنها به منظور اینکه، همانطور که خودش گفت، آنها را از لحاظ حرفه‌ای و اجتماعی “رادیواکتیو” کند، به راه بیافتد. این مجدداً درست است.

او توسط محافظه‌کاران آمریکایی و طرفداران اوربان در مجارستان برای تجاوز از نقش یک سفیر مورد نفرت قرار گرفته است. در حالی که ایالات متحده قطعاً می‌تواند متکبر باشد، استفاده پرسمن از موقعیت محافظت شده خود برای صحبت در کشوری با رسانه‌های دستگیر شده، به وضوح از قلب است. علاوه بر این، اوربان در دخالت در امور همسایگانش تردیدی ندارد، بنابراین من همدردی کمی برای شکایت ندارم.

سیاست خارجی متغیر

مسئله، با این حال، این است که پرسمن در صورتی که دموکرات‌ها کاخ سفید را از دست بدهند، اولین پرواز به خانه را خواهد داشت. هر کسی که جای او را بگیرد، یک نوع کاملاً متفاوت از آمریکایی خواهد بود که مجموعه‌ای کاملاً متفاوت از ارزش‌ها را در اختیار خواهد داشت؛ اگر نه این بار، پس شاید دفعه بعد.