⏳ مدت زمان مطالعه: ۷ دقیقه | ✏️ ناشر/نویسنده: The Economist / تحریریه | 📅 تاریخ: ۱۶ مارس ۲۰۲۵ / ۲۶ اسفند ۱۴۰۳
⚠️ هشدار: بازنشر این مقاله با هدف ارائه دیدگاههای متنوع صورت گرفته و به معنای تأیید یا پذیرش مسئولیت دیدگاههای مطرحشده نیست.
ترکیبی از نرخهای بهره بالا، کمبود مسکن، و بازارهای سفتوسخت اجاره، هزینه زندگی را برای مستأجران افزایش داده است
در ماه فوریه، شاخص قیمت مصرفکننده در ایالات متحده نسبت به سال گذشته ۳.۲٪ افزایش یافت. این افزایش بالاتر از انتظارات تحلیلگران بود و بر نگرانیها درباره ادامه تورم دامن زد. در قلب این نگرانی، یکی از مهمترین عوامل قرار دارد: اجاره مسکن.
در حالی که قیمت کالاها و خدمات مختلف از جمله مواد غذایی، خودرو و انرژی رو به کاهش یا ثبات گذاشتهاند، اجارهها همچنان با سرعتی بالا در حال رشد هستند. در بسیاری از شهرهای بزرگ آمریکا، افزایش اجارهها از سطح قبل از همهگیری کرونا نیز فراتر رفته است. دادههای رسمی نشان میدهد که در برخی مناطق، اجاره ماهانه بیش از ۲۰٪ نسبت به سال ۲۰۱۹ رشد داشته است.
چرا این اتفاق افتاده است؟ پاسخ ساده نیست، اما چند عامل کلیدی را میتوان شناسایی کرد. نخست، نرخهای بالای بهره باعث کاهش ساختوساز واحدهای جدید شده است، چرا که توسعهدهندگان و سازندگان برای تأمین مالی پروژههای ساختمانی با هزینههای سنگینتری مواجهاند. این موضوع عرضه مسکن را محدود کرده است.
در عین حال، تورم عمومی و هزینههای بالای نگهداری نیز صاحبان خانهها را ترغیب کرده تا نرخهای اجاره را افزایش دهند. در برخی مناطق، قوانین مربوط به کنترل اجارهها نیز حذف یا تضعیف شده است و این باعث شده مالکان قدرت بیشتری برای تعیین نرخ داشته باشند.

محرکهای تقاضا و نقش سرمایهگذاران
عامل دیگر افزایش اجاره، سمت تقاضاست. پس از دوران همهگیری، بسیاری از خانوادهها بهدلایل شغلی یا مالی از خرید خانه صرفنظر کردند و به بازار اجاره بازگشتند. مهاجرت داخلی به شهرهای بزرگ، رشد جمعیت در مناطق خاص، و بازگشت دانشجویان و کارگران به مراکز شهری، فشار تقاضا را افزایش داده است.
همچنین، در برخی مناطق سرمایهگذاران نهادی—مانند صندوقهای سرمایهگذاری املاک—نقش فزایندهای ایفا کردهاند. این نهادها با خرید انبوه املاک و تمرکز بر سودآوری، تمایل بیشتری به افزایش اجارهها دارند. حضور آنها در بازار موجب رقابت با خریداران مسکن و کاهش عرضه به مصرفکنندگان عادی شده است.
چشمانداز پیشرو
اقتصاددانان معتقدند که تا زمانی که نرخهای بهره بالا باقی بماند و کمبود مسکن ادامه داشته باشد، اجارهها نیز به رشد خود ادامه خواهند داد. این موضوع نهتنها فشار بیشتری بر خانوارهای کمدرآمد وارد میکند، بلکه تلاشهای فدرال رزرو برای کنترل تورم را نیز پیچیدهتر میسازد.
برخی ایالتها در تلاشاند با تشویق ساختوساز، ارائه یارانه مسکن، یا بازگرداندن کنترل اجاره، بحران را مهار کنند. اما این سیاستها معمولاً زمانبر هستند و نتایج سریع به همراه ندارند.
در نتیجه، مستأجران آمریکایی باید خود را برای دورانی طولانیتر از اجارههای بالا آماده کنند—و سیاستگذاران نیز باید با دقت بیشتری به ریشههای این بحران بنگرند.