نشریه اکونومیست : «دولت آفریقای جنوبی شکننده به نظر می‌رسد: اختلاف بر سر بودجه، شکاف‌های عمیق‌شونده را آشکار می‌کند» | ۲۱ اسفند ۱۴۰۳

اعلامیه‌های بودجه به ندرت رویدادهای به یاد ماندنی در آفریقای جنوبی هستند. اما بیانیه ۱۲ مارس انوک گودونگوانا، وزیر دارایی، یکی از قابل توجه‌ترین‌ها از زمان پایان حکومت سفیدپوستان در سال ۱۹۹۴ بود. دلیل آن این است که این بیانیه چیزهای زیادی در مورد دولت وحدت ملی (GNU) که به طور فزاینده‌ای نام بی‌مسمایی پیدا کرده، بیان می‌کرد.

این دومین تلاش آقای گودونگوانا برای ایراد این سخنرانی بود. در ۱۹ فوریه، او اولین تلاش را در آخرین لحظه پس از مخالفت اتحاد دموکراتیک (DA)، شریک اصلی کنگره ملی آفریقا (ANC) در ائتلاف حاکم، با برنامه‌ها لغو کرد. در این مناسبت، وزیر دارایی ادامه داد اما رهبر DA گفت حزبش همچنان نمی‌تواند از بودجه «در شکل فعلی آن» حمایت کند. اگرچه GNU در آستانه فروپاشی نیست، اما این بن‌بست نشانه نگران‌کننده‌ای است.

گزارش‌های محلی به مخالفت DA با هرگونه افزایش مالیات بر ارزش افزوده (VAT) اشاره کرده‌اند. اما این حزب، که ۲۲ درصد کرسی‌های پارلمان را در مقابل ۴۱ درصد ANC در اختیار دارد، نگرانی بزرگتری دارد: وضعیت مالی عمومی آفریقای جنوبی و فقدان رشد. از سال ۲۰۰۸، نسبت بدهی عمومی به تولید ناخالص داخلی بیش از سه برابر شده و از ۲۴ درصد به ۷۵ درصد رسیده است. آفریقای جنوبی حدود ۲۰ درصد درآمدهای دولت را صرف سرویس بدهی‌ها می‌کند، تقریباً به همان میزانی که برای بهداشت و پلیس مجموعاً هزینه می‌کند. این ایده که کشور ممکن است به کمک مالی از صندوق بین‌المللی پول (IMF) نیاز داشته باشد، از پوچ به ممکن تبدیل شده است.

ANC مقصر است. این حزب یک دولت مبتنی بر حامی‌پروری ساخته است که بارها به کارمندان دولت افزایش حقوق بالاتر از تورم داده، شرکت‌های دولتی زیان‌ده را نجات داده و مبالغ هنگفتی را از طریق فساد به سرقت برده است، در حالی که لایه به لایه مقررات را به نام جبران خطاهای تاریخی اضافه کرده است. در نتیجه، تولید ناخالص داخلی از سال ۲۰۰۸ به طور متوسط تنها ۱.۳ درصد در سال رشد کرده است، کندتر از رشد سالانه جمعیت (۱.۴ درصد). و از آنجا که ANC بخش زیادی از هزینه‌های اضافی را هدر داده است، آفریقای جنوبی‌های فقیر خدمات عمومی بدتری را تجربه کرده‌اند.

سال گذشته، رأی‌دهندگان کارنامه ANC در دولت را با محروم کردن این حزب زمانی هژمونیک از اکثریت خود، مجازات کردند. امید این بود که GNU آغازگر دوران مصالحه‌های منطقی و تصمیم‌گیری جمعی باشد. در عمل، ANC عمدتاً تلاش کرده است تا مانند همیشه حکومت کند. DA تا حدودی تسلیم‌شونده بوده و به ANC اجازه داده است قوانین بدی در مورد حقوق مالکیت و آموزش وضع کند.

بودجه این پویایی را تغییر داده است. DA محکم ایستاد و اصرار داشت که از هیچ گونه افزایش دائمی مالیات، از جمله مالیات بر ارزش افزوده، که آقای گودونگوانا پیشنهاد می‌کند طی دو سال آینده از ۱۵ درصد به ۱۶ درصد افزایش یابد، حمایت نخواهد کرد. برای DA، کاهش نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی از طریق کاهش هزینه‌های بیهوده و تسریع رشد، موضوع تعیین‌کننده در GNU است. این حزب می‌گوید به اقدامات بودجه در پارلمان به شکل فعلی رأی نخواهد داد.

ANC تلاش خواهد کرد تا بلوف شریک ائتلافی خود را بخواند. بزرگترین حزب امیدوار است که اکثریت نمایندگان مجلس، از جمله شاید از احزاب مخالف، در نهایت طی چند ماه آینده به این اقدامات رأی دهند. اما وابستگی به، برای مثال، جنگجویان آزادی اقتصادی (EFF)، یک حزب غیرقابل اعتماد چپ تندرو که خواهان تصرف زمین است، خطرات قابل توجه خود را دارد.

هر چه اتفاق بیفتد، اختلاف بر سر بودجه نشان داده است که GNU، اگرچه بهتر از اداره کشور توسط ANC و EFF است، اما به معنایی که آلمانی‌ها، اسرائیلی‌ها یا هلندی‌ها ممکن است از ائتلاف درک کنند، یک ائتلاف نیست. از دیدگاه ANC، این یک تاکتیک است که به آن اجازه می‌دهد تا زمانی که منتظر بازیابی اکثریت خود است، به حکومت ادامه دهد. اما این تنها تا زمانی کار می‌کند که آرای لازم را در پارلمان داشته باشد.

اگر سیاست داخلی نتواند وضعیت مالی عمومی آفریقای جنوبی را اصلاح کند، ممکن است در نهایت بیگانگان وارد شوند. برخی اعضای بی‌ملاحظه ANC فرض می‌کنند که کشور می‌تواند در صورت بروز مشکل جدی به بانک جهانی یا صندوق بین‌المللی پول روی آورد. این همیشه دیدگاهی رضایت‌بخش بود. اکنون که آفریقای جنوبی با آمریکا، که همچنان قدرتمندترین صدا در این نهادهاست، در تضاد است، حتی بیشتر چنین به نظر می‌رسد.